INT. EIN­BÝL­IS­HÚS Í GARÐA­BÆNUM - NÓTT

Augu opn­ast í myrkr­inu. Vindur gnauðar fyrir utan. Í rúm­inu liggur BJARNI BEN (45), sterk­leg­ur, stórt höf­uð, stórar hend­ur. Mundi telj­ast mynd­ar­legur á sígildan hátt ef ekki væri fyrir fölva húð­ar­innar og yfir­gefið augna­ráð­ið. Hann lítur á klukk­una: 03:15.

Bjarni ben

(voice over)

Ég segi sjálfum mér að það sé drag­súg­ur­inn sem heldur mér vak­andi. Lægð eftir lægð sem ber á þessu landi. Sann­leik­ur­inn er samt sá að það eru margir mán­uðir síðan ég hef sofið heila nótt.

Á nátt­borð­inu blikkar grænt til­kynn­ing­ar­ljós á far­sím­anum sem í myrkr­inu gæti allt eins verið vita­ljós í þoku­fylltu svart­nætti. BJARNI tekur upp sím­ann: Óles­inn Póst­ur(6134). Bréf eftir bréf frá Bryn­dísi Krist­jáns­dótt­ur, "Össur Skarp­héð­ins­son has tag­ged you in a post", "Mar­grét Frið­riks­dóttir would like to add you to her Lin­kedIn network". BJARNI leggur sím­ann frá sér og and­varpar hátt.

INT. ELD­HÚS Í GARÐA­BÆNUM - NÓTT

Ísskáps­hurð opn­ast. BJARNI, íklæddur dimm­bláum flauels­slopp, pírir augun í birt­unni og veltir fyrir sér úrval­inu. Hann grípur opna mjólk­ur­fernu og þefar upp úr henni.

BJARNI BEN

(V.O)

Ég man ekki einu sinni hvað mjólk­ur­pottur kost­ar. Er þetta til­finn­ingin að vera aftengdur frá raun­veru­leik­an­um?

BJARNI skilar fern­unni og grípur í stað hennar stóra krukku af Hell­mann's majo­nesi og lokar hurð­inni.

INT. GANGUR Í EIN­BÝL­IS­HÚSI - NÓTT

BJARNI reikar stefnu­lítið um myrkvað húsið - hálf­étin frans­brauðs­sam­loka með majo­nesi í ann­ari hönd­inni og mylsnaður slopp­ur­inn hálf­op­inn.

BJARNI BEN

(V.O)

Hlut­irnir sem ég hef þurft að gera. Þurft að segja. Flesta daga líður mér eins og ég þurfi að bursta tenn­urnar eftir það eitt að opna munn­inn.

Hann vaggar lura­lega fram hjá stórum, upp­lýstum olíu­mál­verkum sem prýða vegg­ina: Jón Þor­láks­son, Ólafur Thor­s,  Jóhann Haf­stein.

BJARNI BEN

(V.O)

Ég er Anastasia Steele í rauða her­bergi þessa sadó-ma­sókíska rík­is­stjórn­ar­sam­bands. Keflaður við and­póli­tískan henti­stefnu­bedda með grænan minni­hluta-munn­kúlumúl uppi í mér. Finnst mér kannski gott að vera und­ir­lægja?

BJARNI stað­næm­ist fyrir framan síð­asta mál­verk­ið. Það er af Bjarna Bene­dikts­syni Sr.

BJARNI BEN

(V.O)

Hvenær leið mér síð­ast eins og Christ­ian Grey í eigin lífi?

Augun vökna lítið eitt og hann teygir aðra hönd­ina fram til að snerta það.

BJARNI BEN

(hvís­landi)

Frænd­i...

INT. BAЭHER­BERGI Í GARÐA­BÆNUM - NÓTT

Það suðar lágt í halogen peru. BJARNI stendur fyrir framan speg­il­inn. Hann virðir sjálfan sig fyrir sér: strýkur hönd yfir föla húð­ina, togar í dökk­leita baug­ana, rennir fingr­unum í gegn um grán­andi vang­ana.

Sem hann starir á sjálfan sig breyt­ist ásjóna speg­il­mynd­ar­innar fyrir augum hans. Föl húðin verður brún, baug­arnir tæm­ast, gráu hárin víkja fyrir svörtum og meira að segja fíla­pensl­arnir skreppa aftur inn í nef­ið. Í spegl­inum mættur 15 ÁRUM YNGRI BJARNI. Hann glottir til GAMLA BJARNA.

Yngri Bjarni

(flissandi)

Þú hefðir getað orðið Þor­steinn Páls­son.

BJARNI tryllist. Öskrar á eigin speg­il­mynd og slær með krepptum hnefa eins föstu höggi og 100kg í bekk­pressu leyfa. Speg­ill­inn SPLUNDR­AST og brot fljúga þvert yfir her­berg­ið. Tím­inn stöðvast nærri. Majo­nes­sam­lokan fellur til jarðar líkt og fjöður í fylgd með þús­und gler­brotum þar til hún SKELLUR á ítölsku marm­araflís­un­um. Blóð­dropar falla þar á eftir - svo dökkir að í daufri birt­unni virð­ast þær nán­ast blá­ir. Dropi SKELLUR á gler­broti. Í einu blóð­mynstr­uðu speg­il­brot­inu sjáum við and­lit BJARNA - eitt tár rennur niður dof­inn vanga hans.

Á gólf­inu er óreiða af gleri, blóði, tárum og majo­nesi. Suðið í halogen­per­unni er ærandi.

SVART