„Það er skelfi­legt að upp­lifa þá til­finn­ingu að Hæsti­réttur haldi hlífi­skildi yfir óheið­ar­legum emb­æt­is­manni en láti rétt­indi fjög­urra ein­stak­linga lönd og leið.“ Þetta segir Jón Ásgeir Jóhanes­son, einn þeirra sem er ákærður í svoköll­uðu Aur­um-­máli, í grein í Frétt­blað­inu um þá ákvörðun Hæsta­réttar að ómerkja sýknu í mál­inu í síð­ustu viku. Hann segir til­gang ákæru­valds­ins vera að koma honum í fang­elsi hvað sem það kosti. Eig­in­kona Jóns Ásgeirs er stærsti eig­andi 365 miðla, sem á Frétta­blaðið.

Hæsti­réttur ómerkti dóm­inn á grund­velli ummæla sem Sverrir Ólafs­son, einn þriggja dóm­ara í mál­inu, lét falla í fjöl­miðlum í kjöl­far dóms­ins. Í nið­ur­stöðu Hæsta­réttar segir að hann telji „óhjá­kvæmi­legt að virtum atvikum máls­ins að líta svo á að ummæli með­dóms­manns­ins gæfu til­efni til að draga með réttu í efa að hann hefði verið óhlut­drægur í garð ákæru­valds­ins fyrir upp­kvaðn­ingu hér­aðs­dóms­ins.“

Seg­ist ekki trúa að sér­stakur kunni ekki á Google

Í grein sinni segir Jón Ásgeir að Aur­um-­málið snú­ist um „full­kom­lega eðli­leg við­skipti sem emb­ætti sér­staks sak­sókn­ara reynir að klæða í glæpa­bún­ing.“

Jón Ásgeir segir aug­ljóst að sú skýr­ing Ólafs Þórs Hauks­son­ar, sér­staks sak­sókn­ara, að hann hafi ekki vitað að með­dóm­ar­inn, Sverrir Ólafs­son, og Ólafur Ólafs­son, einn hinna dæmdu í svoköll­uðu Al Than­i-­máli, hafi verið bræð­ur. „Hver trúir því að 100 manna her­lið sér­staks sak­sókn­ara kunni ekki á Google þar sem tengslin liggja fyr­ir? Hvaða hugs­an­lega ástæðu hafði hér­aðs­dóm­ar­inn til þess að ljúga til um sam­skipti sín við sér­stakan sak­sókn­ara? Skiptir ekki máli að bréf liggur frammi í mál­inu frá með­dóm­ar­anum sem styður frá­sögn hér­aðs­dóm­ar­ans? Af hverju er svona rugl í kerf­inu tekið út á okkur sem vorum sýkn­að­ir? Ekki er við okkur að sakast um það sem gerð­ist. Eigum við ekki að njóta vafans? Það er skelfi­legt að upp­lifa þá til­finn­ingu að Hæsti­réttur haldi hlífi­skildi yfir óheið­ar­legum emb­ætt­is­manni en láti rétt­indi fjög­urra ein­stak­linga lönd og leið.“

Það er skelfi­legt að upp­lifa þá til­finn­ingu að Hæsti­réttur haldi hlífi­skildi yfir óheið­ar­legum emb­ætt­is­manni en láti rétt­indi fjög­urra ein­stak­linga lönd og leið.

Hann segir að Hæsti­réttur hafi hins vegar blessað þetta og dæmi að sér­stakur sak­sókn­ari fái annað tæki­færi í saka­máli sem emb­ætti sé þegar búið að tapa.

Jón Ásgeir segir Ólaf Þór Hauks­son, sér­stakan sak­sókn­ara, vera óheið­ar­legan emb­ætt­is­mann. Til­gangur mála­rekstur gegn sér sé að koma sér í fang­elsi sama hvað það kost­i.

Rótað í nær­buxna­skúff­unni

Jón Ásgeir seg­ist hafa mátt verja hendur sínar sem sak­born­ingur síð­ast­lið­inn 13 ár, fyrst í Baugs­mál­inu svo­kall­aða og síðar í málum tengdum hrun­inu. „Til­gang­ur­inn virð­ist vera sá að koma mér í fang­elsi hvað sem það kost­ar. Gerðar hafa verið ótal hús­leitir heima hjá mér og í fyr­ir­tækjum sem tengj­ast mér. Rótað hefur verið í nær­buxna­skúffu minni, sím­inn minn hler­aður og mik­il­vægum gögnum haldið undan í dóms­mál­um. Og ekki hefur eig­in­kona mín verið látin í friði. Hennar símar hafa verið hleraðir og hús­leitir gerðar í hennar fyr­ir­tækjum án þess að hún hafi nokkurn tíma á ævinni fengið stöðu sak­born­ings. Sök hennar virð­ist sú ein að hafa gifst röngum mann­i.“

­Rótað hefur verið í nær­buxna­skúffu minni, sím­inn minn hler­aður og mik­il­vægum gögnum haldið undan í dóms­mál­um. Og ekki hefur eig­in­kona mín verið látin í friði.

Hann segir ákæru­valdið hafa eytt millj­örðum króna af fé íslenskra skatt­greið­enda síð­ustu 13 ár til að reyna að reyna að finna ein­hvern glæp svo hægt sé að taka hann úr umferð. „Ég er viss um að eftir 20 ár munum við fyr­ir­líta svona vinnu­brögð. En af hverju ger­ist þetta aftur og aft­ur? Fyrir mér er svarið ein­falt - kerfið sér jú um sína - og ver sig með kjafti og klóm. Verst þykir mér samt að sjá að Hæsti­réttur skuli spila með.“

Snýst um sex millj­arða lán til eign­ar­laus félags

Hæsti­réttur Íslands kvað upp nið­ur­stöðu sína síð­ast­lið­inn mið­viku­dag og féllst þar með á ómerk­ing­ar­kröfu sak­sókn­ara í mál­inu.  Helgi Magnús Gunn­ars­son vara­rík­is­sak­sókn­ari hafði kraf­ist ómerk­ingar á með­ferð máls­ins fyrir hér­aðs­dómi, þar sem allir sak­born­ingar voru sýkn­að­ir, á grund­velli þess að einn með­dóm­ari máls­ins hefði verið van­hæfur til að fjalla um það. Um­ræddur með­dóm­ari er, líkt og áður seg­ir, Sverrir Ólafs­son, fjár­mála­verk­fræð­ing­ur, en hann er bróðir Ólafs Ólafs­son­ar, kenndur við Sam­skip, sem hlaut þungan fang­els­is­dóm vegna aðildar sinnar að Al-T­hani flétt­unni svoköll­uðu.

Aur­um-­málið snýst um sex millj­arða króna lán­veit­ingu til félags­ins FS38 í júlí 2008. Lánið var veitt til að fjár­magna kaup FS38, eign­ar­laust félag í eigu Pálma Har­alds­son­ar, á 25,7 pró­sent hlut Fons hf., líka í eigu Pálma, í Aurum Hold­ing Limited. Hluti láns­ins, einn millj­arður króna, var ráð­stafað inn á per­sónu­legan banka­reikn­ing Jóns Ásgeirs. Hann nýtti þann millj­arð síðan í að borga meðal ann­ars 705 millj­óna króna yfir­drátt­ar­heim­ild sína hjá Glitni. Sér­stakur sak­sókn­ari vill meina að Jón Ásgeir hafi þannig fengið hlut í ávinn­ingi af brot­inu og notið hagn­að­ar­ins.

Sak­born­ingar í Aur­um-­mál­inu, þeir Lárus Weld­ing, fyrr­ver­andi for­stjóri Glitn­is, Magnús Arnar Arn­gríms­son, fyrr­ver­andi fram­kvæmda­stjóri fyr­ir­tækja­sviðs bank­ans, Jón Ásgeir Jóhann­es­son, fyrrum aðal­eig­andi Glitn­is, og Bjarni Jóhann­es­son, fyrr­ver­andi við­skipta­stjóri bank­ans, voru allir sýkn­aðir af ákæru sér­staks sak­sókn­ara um umboðs­svik í Hér­aðs­dómi Reykja­víkur þann 5. júní síð­ast­lið­inn. Einn dóm­ari máls­ins, Arn­grímur Ísberg, skil­aði sér­at­kvæði og taldi að sak­fella ætti Lárus, Magnús Arnar og Jón Ásgeir.

Hæsti­réttur komst að þeirri nið­ur­stöðu að ummæli Sverris Ólafs­sonar í fjöl­miðlum eftir Aur­um-­dóm­inn haf gert það að verkum að ómerkja þurfti hann.

Ummæli í fjöl­miðlum ástæða ómerk­ingar

Eftir að nið­ur­staða hér­aðs­dóms í Aur­um-­mál­inu lá fyrir komust fjöl­miðlar á snoðir um að Sverrir og Ólafur væru bræð­ur. Þeir spurðu Ólaf Þór Hauks­son, sér­stakan sak­sókn­ara, hvort hann hefði vitað af þeim tengsl­um, sem hann neit­aði. Í kjöl­far­ið, nánar til­tekið 9. júní 2014, ræddi frétta­stofa RÚV við Sverri. Í frétt hennar sagði hann: „Ég fór til dóm­ar­ans, Guð­jóns St. Mart­eins­son­ar, sagði honum frá tengslum mín­um. Hann taldi að það væru ekki vand­kvæði á því að ég tæki þetta að mér … Ég trúi því ekki í eina sek­úndu að sér­stakur sak­sókn­ari hafi ekki vitað af mínum tengslum strax í upp­hafi. Ef hann vissi ekki af mínum tengsl­um, þá ber það vott um afskap­lega léleg og yfir­borðs­kennd vinnu­brögð. Mér finnst við­brögð hans, sko, hæpin og mér finnst þetta bera vott um örvænt­ing­ar­fullar og jafn­vel óheið­ar­legar aðgerð­ir. Og hann grípur til þeirra á erf­iðum tímum þegar að trú­verð­ug­leiki hans stofn­unar er eig­in­lega í mol­u­m.“

Í sjón­varps­fréttum saman kvöld bætt­ust eft­ir­far­andi ummæli Sverris við frétt­ina: „„Ég trúi því fast­lega að sér­stakur sak­sókn­ari hafi vitað allan tím­ann hver ég var, hann telji það hins vegar kost að full­yrða núna að hann hafi ekki vitað það. Það laum­ast að mér sá grunur að sak­sókn­ari sé í raun­inni að gera þetta til þess að veikja dóm­inn.“

Í nið­ur­stöðu Hæsta­réttar segir að hann telji „óhjá­kvæmi­legt að virtum atvikum máls­ins að líta svo á að ummæli með­dóms­manns­ins gæfu til­efni til að draga með réttu í efa að hann hefði verið óhlut­drægur í garð ákæru­valds­ins fyrir upp­kvaðn­ingu hér­aðs­dóms­ins.“

Það voru því ummæli Sverris í fjöl­miðlum sem urðu þess vald­andi að dóm­ur­inn var ómerkt­ur.