„Þriðja sum­arið í röð þurfa lands­menn að búa við aðstæður þar sem fámennur starfs­hópur lokar fyrir sam­göngur til og frá land­inu með verk­falls­að­gerð­um. Röskun hefur orðið á milli­landa­flugi og inn­an­lands­flugi vegna yfir­vinnu­banns flug­um­ferð­ar­stjóra með óþæg­indum fyrir far­þega og tekju­tapi aðila í ferða­þjón­ustu. Þar við bæt­ist álits­hnekkir Íslands sem ferða­þjón­ustu­lands.“



Þetta segir Þor­steinn Víglunds­son, fram­kvæmda­stjóri Sam­taka atvinnu­lífs­ins (SA), í leið­ara frétta­bréfs SA. Hann segir launa­kröfur flug­um­ferð­ar­stjóra ganga langt fram úr öðrum kjara­samn­ing­um. „Kröfur flug­um­ferð­ar­stjóra um launa­hækk­anir eru langt umfram hækk­anir í öðrum kjara­samn­ing­um. Yrði gengið að kröfum þeirra raskað­ist það dýr­keypta jafn­vægi sem kom­ist hefur á kjara­málin og hefð­bundið íslenskt höfr­unga­hlaup hefst á ný, þar sem hver hópur knýr fram meiri launa­hækk­anir en sá sem síð­ast samdi. Afleið­ing­arnar eru vel þekkt­ar; verð­bólga eykst, vextir hækka og að lokum fellur gengið til að lag­færa sam­keppn­is­stöðu þeirra fyr­ir­tækja sem starfa í alþjóð­legri sam­keppni. Nið­ur­staðan er sú að kjör allra versna til lengri tíma.“



Ekki kemur fram í leið­ar­anum hverjar kröfur flug­um­ferð­ar­stjóra eru nákvæm­lega.

Þor­steinn segir að SALEK-­sam­komu­lagið í októ­ber 2015 hafi miðað að því að stöðvar „höfr­unga­hlaup“ í launa­samn­ing­um, og stöð­ug­leiki sé nú kom­inn á. Kröfur flug­um­ferð­ar­stjóra sé þannig, að ekki sé hægt að verða við þeim. „Sam­komu­lagið byggir á þeirri sýn að Íslend­ingar geti búið við sam­bæri­leg lífs­kjör og frændur okkar á Norð­ur­lönd­um. Þar var svig­rúm til launa­hækk­ana til árs­loka 2018 skil­greint en flug­um­ferð­ar­stjórar vilja nú fá mun meiri launa­hækk­anir en aðrir vegna þess að þeir eru ein­fald­lega í þeirri stöðu að geta knúið þær fram. Um það verður aldrei sátt hjá öðrum hópum á vinnu­mark­aði nú fremur en áður þegar ein­stakir starfs­hópar hafa knúið fram mun meiri launa­hækk­anir en aðrir hafa feng­ið. Kröfur flug­um­ferð­ar­stjóra eru því atlaga að sam­stöðu sem sköpuð var á vinnu­mark­aði haustið 2015 og fest var í sessi með end­ur­skoðun kjara­samn­inga í upp­hafi árs­ins.“

Þor­steinn segir það vera veik­leika á íslenskum vinnu­mark­aði að launa­hækk­anir eru mun meiri en í nágranna­lönd­un­um, án þess að skila betri lífs­kjörum eins og raunin sé þar. Þor­steinn segir skipta miklu máli, að halda í þau vinnu­brögð sem var búið að sam­mæl­ast um. Það er að horfa til þess að bæta lífs­kjör fólks. „Það er því mikið í húfi að ríkið láti ekki launa­deilu við flug­um­ferð­ar­stjóra verða til að stefna stöð­ug­leika á vinnu­mark­aði í voða, en deilan gæti dregið dilk á eftir sér. Íslenska ríkið ann­ast flug­um­sjón á stórum hluta Norð­ur­-Atl­ants­hafs­ins. Ítrek­aðar launa­deilur við flug­um­ferða­stjóra, og kröfur um marg­faldar launa­hækk­anir á við aðra, bjóða þeirri hættu heim að þjón­ustan flytj­ist úr landi. Enda renna önnur ríki hýrum augum til þess­arar ábata­sömu starf­semi. Engar nátt­úru­legar aðstæður kalla á að starf­semin sé rekin hér á landi en það væri miður ef sífelldar og óbil­gjarnar verk­falls­að­gerðir þessa fámenna starfs­hóps myndu hrekja þjón­ust­una frá Íslandi.