Þegar maður horfir á kappleiki nú orðið þá er ómissandi að hafa Twitter umræðuna í gangi meðfram henni. Þá sér maður hvernig fólk upplifir kappleikina og hvað það er sem vekur forvitni þess.
Í einum sögulegasta íþróttaviðburði íslenskrar íþróttasögu, þegar Ísland og England mættust í sextán liða úrslitum EM í fótbolta í Frakklandi í sumar, 27. júní, þá voru Englendingar sigurvissir, svo ekki sé meira sagt.
Í byrjunarliði þeirra voru margir leikmenn sem Englendingar hafa metið mikils frá því að þeir byrjuðu að spila með liðum sínum í ensku úrvalsdeildinni. Flestir voru þeir ekki búnir að spila sérstaklega vel á EM þegar kom að leiknum gegn Íslandi en samt litu flestir álitsgjafar enskra fjölmiðla þannig á að leikurinn við Ísland yrði auðveldur.
Ekki byrjaði það vel fyrir Ísland. Eftir nokkurra mínútna leik braut Hannes Þór Halldórsson markvörður á hinum rándýra og eldsnögga Raheem Sterling og vítaspyrna var réttilega dæmd. Helsta stjarna Englands og fyrirliðinn sjálfur, Wayne Rooney, tók spyrnuna og skoraði af öryggi.
Strax í næstu sókn fékk Ísland innkast. Handboltaleikstjórnandinn gamli Aron Einar Gunnarsson, fyrirliðinn frábæri, grýtti boltanum inn á teiginn þar sem Kári Árnason skallaði boltann fyrir fætur Ragnars Sigurðssonar sem skoraði af öryggi. 1-1. Ragnar spilaði betur á EM en Paul McGrath gerði með Írum á HM 1994 og er þá mikið sagt.
Hér voru send skýr skilaboð. Þið eruð ekki að fara valta yfir okkur, mátti lesa út úr líkamstjáningu leikmanna. Við Íslendingar höfðum auðvitað trú á sigri okkar manna, ólíkt Englendingum.
Eftir jöfnunarmarkið fór fljótlega í gang skemmtilegasta lýsing fótboltagreinanda í sögunni, í það minnsta í huga okkar Íslendinga. Steve McLaren - af öllum mönnum - var í stúdíóinu hjá Sky Sports í að lýsa því sem fyrir augu bara. Sjálfur hefur hann mikla reynslu af því að standa sig illa sem landsliðsþjálfari Englands.
Hann var fullur sjálfstraust eftir jöfnunarmarkið og sagðist áhyggjulaus. Nú þyrfti England að „halda áfram að sýna yfirburði“ (keep dominating) og yfirspila Ísland. Skemmst er frá því að segja, að meðan hann var að fara í gegnum þetta þá byggði Ísland upp frábæra sókn. Títtnefndur Aron Einar skipti boltanum frá vinstri til hægri, Birkir Már Sævarsson kom honum á Jóhann Berg Guðmundsson sem renndi honum á Gylfa Þór Sigurðsson, sem er betri en allir í enska landsliðinu í fótbolta. Hann stýrði honum í fyrstu snertingu á Jón Daða Böðvarsson sem kom honum á Kolbein Sigþórsson, inn í teig Englands. Enska landsliðið var ráðþrota, í heild sinni.
Á þeim tímapunkti var McLaren ennþá í ham, að greina leik enska liðsins og ekki síst hvar mögulega gætu falist hættur hjá íslenska liðinu. „Það er einungis stóri strákurinn frammi, Sigurðsson...Sigþórsson…. Ohhhh…“ Þá dundi ógæfan yfir McLaren, á sama tíma og kraftar alsælu voru leystir úr læðingi hjá Íslendingum nær og fjær. Kolbeinn skoraði og kom Íslandi yfir 2-1. McLaren hvítnaði um leið og hann sleppti orðinu „Sigþórsson“ og trúði vart sínum eigin augum. Hann var sérstaklega beðinn um að halda áfram með greiningu sína til að fullkomna niðurlæginguna.
Þetta augnablik fór eins og eldur í sinu um Twitter og Youtube. Niðurlæging McLaren og Englands var algjör, og gleði okkar Íslendinga auðvitað ósvikin.
Svona getur nú fótboltinn nú verið skemmtilegur. Ísland vann og Harry Kane gat ekkert. Einn af hápunktum ævintýrisins í Frakklandi.
