„Í ljósi þess að Rann­sókn­ar­nefnd Alþingis hefur birt skýrslu um þátt­töku þýska bank­ans Hauck & Auf­häuser í kaupum á 45,8% hlut í Bún­að­ar­banka Íslands í árs­byrjun 2003 tel ég mik­il­vægt að fram komi eft­ir­far­andi:

S-hóp­ur­inn með hæsta boðið

S-hóp­ur­inn var með hæsta boð í 45,8% hlut í Bún­að­ar­bank­anum í árs­byrjun 2003. Bjóð­endur voru metnir af HSBC[1] ­bank­an­um, sem var rík­inu til ráð­gjaf­ar, og kom S-hóp­ur­inn best út úr því mati. Hann fékk flest stig og tekið var fram að það væri óháð hugs­an­legri erlendri þátt­töku í kaup­un­um. Það er í sam­ræmi við bókuð ummæli Ólafs Dav­íðs­son­ar, for­manns einka­væð­ing­ar­nefndar á fundi nefnd­ar­innar 28. ágúst 2002, að ekki væri áskilið að erlendir aðilar kæmu að við­skipt­un­um. Það er óábyrgt af Kjart­ani Bjarna Björg­vins­syni, stjórn­anda rann­sókn­ar­inn­ar, að segja að erlend aðkoma hafi verið grund­vall­ar­for­senda þegar það liggur alveg ljóst fyrir að hún var ekki skil­yrði. 

Í fram­haldi var gerður kaup­samn­ingur eins og komið hefur fram. Kaup­verð sam­kvæmt kaup­samn­ingnum var að fullu greitt til íslenska rík­is­ins og staðið við öll þau skil­yrði, sem sett voru í samn­ingn­um. Ríkið bar ekki skertan hlut frá borði, eins og ein­hver kynni að álykta af umræðu um skýrsl­una fyrr í dag.     

Ríkið fékk allt sitt greitt

Óum­deilt er að ríkið gekk til samn­inga við hæst­bjóð­end­ur, fékk kaup­verð að fullu greitt, sem á end­anum var hærra en upp­haf­legt kauptil­boð hljóð­aði upp á. Kjartan Bjarni Björg­vins­son stað­festi aðspurður á blaða­manna­fundi í Iðnó að nefndin ályktaði ekki sem svo að ríkið hefði skað­ast í við­skipt­un­um.

Í skýrslu rann­sókn­ar­nefnd­ar­innar er lýst aðkomu þýska bank­ans að kaupum á 16,28% hlut í Bún­að­ar­bank­anum í gegnum Eglu hf. Sam­kvæmt lögum var þýski bank­inn lög­mætur hlut­hafi í Eglu hf., hann innti af hendi hluta­fjár­fram­lag sitt eins og áskilið var og bar skyldur sam­kvæmt gerðum samn­ing­um.

Það sem á fundi rann­sókn­ar­nefndar voru nefndir bak­samn­ingar voru samn­ingar milli einka­að­ila og höfðu engin áhrif á nið­ur­stöðu í sölu rík­is­ins á hlut sínum í Bún­að­ar­bank­an­um. Hvorki rík­is­sjóður né almenn­ingur voru verr settir vegna þess­ara samn­inga, sem rann­sókn­ar­nefndin kýs að kalla blekk­ingu. Samn­ing­arn­ir, eins og þeim er lýst í skýrsl­unni, snúa að fjár­mögnun á hlut Hauck & Auf­häuser í þessum við­skipt­um, áhættu og hvernig hagn­aði, ef af yrði en ekk­ert lá fyrir um, væri skipt. Hagn­að­ur­inn kom til vegna hækk­unar á hluta­bréfa­verði á tveggja ára tíma­bili en ekki vegna meintra blekk­inga.

Til að koma í veg fyrir ágrein­ing um eigna­sölu rík­is­ins í 15 ár eins og í þessu til­felli skulu stjórn­völd standa þannig að mál­um, bæði gagn­vart kaup­endum og almenn­ingi, að leik­reglur séu fyrir fram ákveðnar og atriði, sem ekki skipta máli, verði ekki gerð að aðal­at­riðum máls síð­ar. 

Að svo stöddu mun ég ekki tjá mig nánar um efni skýrsl­unnar fyrr en ég hef haft tæki­færi til að kynna mér efni hennar og for­sendur bet­ur.“