Ólafur Steph­en­sen, fram­kvæmd­ar­stjóri Félags atvinnu­rek­enda (FA), hefur und­an­farið tjáð sig mikið um búvöru­samn­ing­inn og fundið honum flest til for­áttu. Um stórt og mikið mál er að ræða og eðli­legt að skoð­anir séu skiptar um ýmsa þætti þess. Það er hins vegar miður að Félag atvinnu­rek­enda skuli leggj­ast gegn því að neyt­endur verði upp­lýstir um upp­runa þess kjöts sem þeir kaupa sér út í búð.

Fram kom hjá Ólafi í fyrr­nefndu við­tali, að hann telur að krafa um upp­runa­merk­ingu inn­fluttra land­bún­að­ar­vara sé ,,tækni­leg[a] við­skipta­hindr­un“. Það er sér­kenni­leg afstaða, ekki síst ef haft er í huga. að fram hefur komið hjá Ólafi að hann telji sig bera hag neyt­enda fyrir brjósti. Höfum í huga að Ólafur er fram­kvæmda­stjóri sam­taka fyr­ir­tækja sem flytja inn kjöt. Nið­ur­fell­ingar tolla á þeim inn­flutn­ingi eru aug­ljós­lega hags­muna­mál þeirra fyr­ir­tækja.

Ólafur hélt því fram, í umræddu við­tali, að um inn­flutt kjöt giltu nákvæm­lega sömu reglur og það inn­lenda. Þarna má gera ráð fyrir að Ólafur viti bet­ur. Stað­reyndin er sú, að óvissa ríkir um upp­runa stórs hluta þess kjöts sem íslensk fyr­ir­tæki flytja inn. Til að mynda, er flutt  inn mikið af kjúklinga­kjöti frá Dan­mörku, en dönsk fyr­ir­tæki kaupa stóran hluta þess kjúklinga­kjöts frá Tælandi og þar gilda allt aðrar reglur en í Evr­ópu­sam­band­inu. Hvorki dönsk né íslensk inn­flutn­ings­fyr­ir­tæki þurfa að geta þess að hluti kjöts­ins sé upp­runn­inn í Tælandi.

Nýleg  könnun Gallup sýnir að 88% Íslend­inga vilja að upp­lýs­ingar um upp­runa kjöts séu sýni­legar á umbúð­um. Sama könnun sýnir einnig  að 82% Íslend­inga vill frekar íslenskt kjöt en erlent. Við hljótum að geta náð sam­stöðu um að berj­ast fyrir því að íslenskir neyt­endur hafi val um hvort þeir vilji land­bún­að­ar­af­urðir sem koma frá löndum þar sem lyfja­notkun er mun meiri en hér á landi, eða vilji inn­lenda fram­leiðslu. Leiðin að því er að upp­runa kjöts­ins sé alltaf getið á umbúð­um.

Félag atvinnu­rek­enda virð­ist ekki vilja að neyt­endur hafi þetta val, að þeir geti tekið upp­lýsta ákvörðun um hvaðan kjötið sem þeir velja að neyta er upp­runn­ið. Sú afstaða byggir kannski á ótta við að ef slíkar upp­lýs­ingar lægju fyrir  myndu þeir frekar velja kjöt sem þeir eru öruggir um að  fram­leitt sé undir ströngum reglum um lyfja­notk­un. Sú afstaða byggir tæp­ast  á hags­munum neyt­enda, frekar á hags­munum inn­flutn­ings­fyr­ir­tækj­anna sem Ólafur Steph­en­sen vinnur fyr­ir. 

Við skorum á Félag atvinnu­rek­enda og fram­kvæmd­ar­stjóra þess, Ólaf Steph­en­sen, að útskýra hvernig það getur verið slæmt, að  getið sé upp­runa þeirra land­bún­að­ar­vara sem íslenskum neyt­endum stendur til boða. Raun­veru­legs upp­runa en  ekki síð­asta við­komu­staðar kjöts­ins áður en það kom til Íslands.

Höf­undar eru for­menn Svína­rækt­ar­fé­lags Íslands og Félags Kjúklinga­bænda.