Sig­mundur segir í svari sínum að ekki verði séð af gögnum um málið að íslensk stjórn­völd hafi haft nokkra aðkomu að ákvörðun um árás Banda­ríkj­anna og banda­manna þeirra á Írak. Þvert á móti sýni gögnin að skrán­ing Íslands á lista hinna vilj­ugu hafi verið að frum­kvæði banda­rískra stjórn­valda, og að þeim hafi verið gert ljóst að Ísland væri her­laust rík­i. 

„Það er skoðun ráð­herra að ekki hefði átt að heim­ila banda­rískum stjórn­völdum að skrá Ísland á lista sem tengdur var við hern­að­ar­að­gerðir og að eftir birt­ingu list­ans hefði verið æski­legt að Íslend­ingar hefðu áréttað bet­ur, opin­ber­lega, að vera á list­anum fæli ekki í sér stuðn­ing við hern­að­ar­að­gerðir eins og full­trúa banda­rískra stjórn­valda hafði verið gert ljóst þegar hann afhenti list­ann,“ segir í svari Sig­mund­ar. 

„Ljóst má vera að ef til greina kæmi, af hálfu íslenskra stjórn­valda, að biðj­ast afsök­unar á ein­hverjum þeim hern­að­ar­að­gerðum sem ráð­ist hefur verið í með það að mark­miði að steypa ein­ræð­is­herrum af stóli koma vart önnur átök til álita en árásin á Líbýu þar sem rík­is­stjórn Íslands var virkur þátt­tak­andi í ákvörðun um hern­að­ar­að­gerð­ir,“ sagði Sig­mundur einnig í svar­inu, og að árásin á Líbýu árið 2011 væri eina til­vikið þar sem Ísland hefði haft beina aðkomu að ákvörðun um hern­að­ar­í­hlut­un. Hann ætl­aði þó ekki að leggja mat á hvort til­efni væri fyrir afsök­un­ar­beiðni vegna þess.