Sturla Páls­son, fram­kvæmda­stjóri mark­aðsvið­skipta og fjár­stýr­ingar hjá Seðla­banka Íslands, við­ur­kenndi að hafa brotið trúnað þegar hann upp­lýsti eig­in­konu sína, sem þá var lög­maður sam­taka fjár­mála­fyr­ir­tækja, um aðgerðir bank­ans í aðdrag­anda setn­ingu neyð­ar­lag­anna. Þetta kemur fram í vitna­skýrslu sem tekin var af Sturlu af sér­stökum sak­sókn­ara árið 2012 og fjallað verður um í Kast­ljósi í kvöld. 

Við skýrslu­tök­una var­aði Sturla sjálfur við því að inn­herjar gætu nýtt sér það hversu seint neyð­ar­lögin voru sett. Stur­la, sem starfar enn í Seðla­bank­an­um, upp­lýsti bank­ann ekki um fram­burð sinn hjá sér­stökum sak­sókn­ara fyrr en eftir að Kast­ljós spurð­ist fyrir um málið hjá hon­um. Frá þessu er greint á vef RÚV.

Þar segir að Í vitna­skýrsl­unni yfir sé meðal ann­ars fjallað meðal um aðkomu hans að sím­tali þeirra Geirs H. Haarde, þáver­andi for­sæt­is­ráð­herra, og Dav­íðs Odds­son­ar, þáver­andi for­manns banka­stjórnar Seðla­banka Íslands, þar sem ákveðið var að veita Kaup­ingi 500 miljón evra lán sama dag og neyð­ar­lögin voru sett. 

Í vitna­skýrsl­unni seg­ir:„Sturla kvað að Geir H. Haarde hefði átt að stöðva einum sól­ar­hring fyrr (Guð blessi Ísland ávarp­ið). Hann kvaðst hafa verið áhyggju­fullur yfir því að bank­arnir skyldu opn­aðir á mánu­deg­in­um. Neyð­ar­lögin hefðu átt að koma sól­ar­hring fyrr. Reiknar með að í bönk­unum sé að finna hreyf­ingar sem áttu upp­runa sinn í því að menn töldu góðar líkur á því að þeir færu á haus­inn. Það hefði átt að sam­þykkja neyð­ar­lögin og „Blessa Ísland" á sunnu­dags­kvöld­ið."

Sagði að einn bank­inn væri búinn að kasta inn hand­klæð­inu

Neyð­ar­lögin voru sett 6. októ­ber, eftir lokun mark­aða. Í kjöl­far setn­ingar þeirra féllu alllir þrír stóru íslensku við­skipta­bank­arnir einn af öðr­um. Helg­ina á undan hafði verið mik­ill atgangur í íslenska stjórn­kerf­inu vegna stöðu bank­anna og miklar umræður áttu sér stað milli stjórn­mála­manna, starfs­manna Seðla­banka Íslands, sér­fræð­inga og þeirra sem stýrðu fjár­mála­kerf­inu. Ströng þagn­ar­skylda hvíldi á þeim sem að málum komu hjá hinu opin­bera, þar á meðal Sturlu.

Í vitna­skýrsl­unni er efni sím­tals sem Sturla átti við eig­in­konu sína tveimur dögum fyrir setn­ingu neyð­ar­laga rak­ið. Sam­kvæmt frá­sögn RÚV er efni sím­tals­ins svona: „Á bls 1 kemur fram að hugs­an­legt sé að einum banka verði bjarg­að. Á bls 3 kemur að SÞÁ (Sig­ur­jón Þ. Árna­son banka­stjóri Lands­bank­ans) sé hættur að hringja og hann sé búinn að kasta inn hand­klæð­inu, hann sé búinn að gef­ast upp. Einnig kemur fram að það séu bara Kaup­þings­menn núna Lands­bank­inn sé far­inn og ECB (Evr­ópski Seðla­bank­inn) muni trig­gera það."

Ekki kannað sér­stak­lega af hálfu Seðla­bank­ans

Eig­in­kona Sturlu var á þessum tíma lög­fræð­ingur Sam­taka fjár­mála­fyr­ir­tækja, hags­muna­sam­taka allra banka og spari­sjóða á Íslandi, sem hvort tveggja Lands­bank­inn og Kaup­þing áttu aðild að.

Sturlu var kynnt efni sím­tals­ins við skýrslu­tök­una hjá sér­stökum sak­sókn­ara. Í vitna­skýrsl­unni seg­ir: „St­urla kvaðst nátt­úru­lega vera að brjóta trúnað með því að ræða þetta við kon­una sína.“

Í svari Seðla­banka Íslands við fyr­ir­spurn Kast­ljóss vegna máls­ins segir að Sturla hafi grein Má Guð­munds­syni seðla­banka­stjóra frá umræddu sím­tali í lok síð­ustu viku. „Það hefur ekki verið kannað sér­stak­lega af hálfu Seðla­bank­ans.“