Mann­réttind­ar­dóm­stóll Evr­ópu hefur dæmt í hag þriggja fyrr­ver­andi stjórn­enda DV í Sig­urplasts­mál­inu svo­kall­aða. Dómur dóm­stóls­ins var birtur í morgun og þar kemur fram að hann telur dóm Hæsta­réttar í mál­inu, þar sem menn­irnir þrír voru dæmdir fyrir meið­yrði, stang­ist á við 10. grein mann­rétt­inda­sátt­mála Evr­ópu, sem fjallar um rétt sér­hvers manns til tján­ing­ar­frelsis og á sá réttur einnig að „ná yfir frelsi til að hafa skoð­an­ir, taka við og skila áfram upp­lýs­ingum og hug­myndum heima og erlendis án afskipta stjórn­valda.“

Reynir Trausta­son, þáver­andi rit­stjóri DV, Ingi Freyr Vil­hjálms­son, þáver­andi frétta­stjóri blaðs­ins, og Jón Trausti Reyn­is­son, sem þá var fram­kvæmda­stjóri DV, voru í Hæsta­rétti árið 2012 dæmdir til að greiða Jóni Snorra Snorra­syni, lektor í við­skipta­fræði og fyrr­ver­andi stjórn­ar­for­manni fyr­ir­tæk­is­ins Sig­urplasts, miska­bætur vegna umfjöll­unar í blað­inu, auk þess sem ummæli þar voru dæmd dauð og ómerk.

Jón Snorri höfð­aði málið vegna umfjöll­unar DV um meint lög­brot sem talið var að hefðu átt sér stað hjá Sig­urplasti frá árinu 2007 og fram á haustið 2010 þegar það var tekið til gjald­þrota­skipta. Skipta­stjóri Sig­urplasts og Arion banki, stærsti kröfu­hafi fyr­ir­tæk­is­ins, höfðu kært stjórn­endur fyr­ir­tæk­is­ins til við­eig­andi emb­ætta fyrir ýmis konar meint lög­brot. Á meðal þeirra voru skatta­laga­brot, veðsvik, skila­svik, umboðs­svik og fjár­drátt. 

Í leið­ara sem Ingi Freyr skrif­aði um málið eftir að dómur Hæsta­réttar var upp­kveð­inn sagði að heim­ildir DV fyrir því að Sig­urplasts­málið hefði verið kært til lög­regl­unnar byggðu m.a. á skýrslu sem end­ur­skoð­enda­fyr­ir­tækið Ernst & Young vann fyrir skipta­stjóra Milestone og munn­legum stað­fest­ingum heim­ild­ar­manna. „Dómur Hæsta­réttar Íslands byggir á þeirri for­sendu að þessar stað­hæf­ingar hafi ekki verið réttar á þeim tíma­punkti sem þær voru sagðar þar sem rann­sókn á Sig­urplasts­mál­inu hafi ekki verið hafin hjá lög­reglu þegar DV birti frétt­ina heldur hafi kær­urnar sem um ræðir verið „til skoð­un­ar“ en ekki rann­sókn­ar. 

Lög­maður Jóns Snorra lagði fram tölvu­póst frá starfs­manni efna­hags­brota­deild­ar­innar þar sem fram kom að kær­urnar hefðu borist og að þær væru „til skoð­un­ar“ en að „ekki“ hafi „verið tekin form­leg ákvörðun um lög­reglu­rann­sókn“.  Ef DV hefði sagt: „Lög­reglan skoðar lekt­or“; „Lektor í við­skipta­fræði flæktur í lög­reglu­skoð­un“, hefði vænt­an­lega ekk­ert verið athuga­vert við umfjöllun blaðs­ins um Sig­urplasts­mál­ið.“