Kosn­inga­banda­lag miðju- og vinstri­flokka hefur ekk­ert verið rætt á vett­vangi Sam­fylk­ing­ar­innar og Árni Páll Árna­son, for­maður flokks­ins, tekur fálega í að stíga til hliðar fyrir Katrínu Jak­obs­dótt­ur, for­manns Vinstri grænna, svo hún geti leitt slíkt banda­lag. Þetta kemur fram í við­tali við Árna Pál í Frétta­blað­inu í dag.

Rit­höf­und­ur­inn Jón Kalman Stef­áns­son skrif­aði grein sem birt­ist á Kjarn­anum ívik­unni og vakti mikla athygli. Þar kall­aði hann eftir því að vinstri- og jafn­að­ar­menn fylki sér á bak­við Katrínu Jak­obs­dóttir sem leið­toga nýs sam­eig­in­legs fram­boðs í anda R-list­ans. „Ef hún hefur áhuga á að hrifsa sam­fé­lagið úr járn­klóm hags­muna, nýfrjáls­hyggju og lýð­skrumara, þá verður hún að stíga fram og sam­eina vinstri– og miðju­menn að baki sér. Og aðrir for­ystu­menn eiga að víkja. Þeir eiga að taka hags­muni þjóðar fram yfir per­sónu­legan metnað og verða ridd­arar í sveit Katrínar Jak­obs­dótt­ur. Hennar tími er ein­fald­lega runn­inn upp. Hvort sem henni líkar betur eða verr,“ Segir Jón Kalman í grein­inni.

Árni Páll segir per­sónur ekki aðal­at­riðið

Árni Páll var spurður út í mögu­legt kosn­inga­banda­lag í Frétta­blað­inu í dag. Þar segir hann að það sé mjög ­mik­il­vægt að reyna að byggja val­kost umbóta­sinn­aðra afla um ann­ars konar stjórn­ar­stefnu. "Ég hef lagt mikið kapp á það að vinna með hinum stjórn­ar­and­stöðu­flokk­unum og það hefur gengið sífellt bet­ur. Þessir flokkar eru að vinna saman í meiri­hluta í Reykja­vík og gengur ágæt­lega. Það er líka mín sann­fær­ing að falli rík­is­stjórn beri stjórn­ar­and­stöðu sið­ferði­leg skylda til að reyna að mynda meiri­hluta­stjórn. Það hefur ekki verið rætt á vett­vangi Sam­fylk­ing­ar­innar hvort ganga eigi til kosn­inga­banda­lags og ég sé ekki betur en að það sé líka órætt í öðrum flokk­um. Við skulum sjá hvernig þetta þró­ast.“

Aðspurður um hvort til greina komi að stíga til hliðar fyrir Katrínu Jak­obs­dóttur segir Árni Páll: "Katrín Jak­obs­dóttir er góð vin­kona mín og við vinnum náið sam­an. En ég held að per­sónur séu ekki aðal­at­rið­ið. Ég held að stjórn­mála­bar­átta snú­ist um hug­mynd­ir. Það er hins vegar mikil freist­ing að reyna að stytta sér leið og halda að ein­hverjar mann­eskjur geti breytt öllu. Íslensk stjórn­mál eru í hug­mynda­kreppu og flokk­arnir eru ekki að setja fram sýn um það sem mestu skipt­ir: Hvernig tryggja eigi fram­tíð fyrir unga fólkið okkar í þessu landi, fólkið sem er þegar flutt eða er að hugsa sér til hreyf­ings. Þar hefur hreyf­ing jafn­að­ar­manna svör umfram aðrar stjórn­mála­hreyf­ing­ar. Og óháð allri per­sónupóli­tík verður alltaf til hreyf­ing jafn­að­ar­manna á Íslandi, löngu eftir minn dag.“