Inn­flutn­ings­bann Rússa er bylm­ings­högg fyrir íslenskan sjáv­ar­út­veg og virð­ist koma íslenskum stjórn­völdum gjör­sam­lega í opna skjöldu, í það var engin áætlun til um hvernig ætti að bregð­ast við ef mark­aðir í Rúss­landi myndu lok­ast. Þá full­yrti Jens ­Garð­ar­ Helga­son, for­maður Sam­taka fyr­ir­tækja í sjáv­ar­út­vegi, að stjórn­völd hafi verið  með rangar tölur og að hags­mun­irnir hafi verið van­metnir um næstum tíu millj­arða á árs­grund­velli.

Það sem nú reynir á er styrkur hlut­hafa sjáv­ar­útsvegs­fyr­ir­tækj­anna. Þeir hafa hagn­ast vel á und­an­förnum árum og tekið millj­arða úr fyr­ir­tækj­unum í formi arð­greiðslna, á grunni mik­illar vel­gengni. Upp­hæð­irnar nema í mörgum til­vikum marg­földum launum allra starfs­manna í landi. Það væri sam­fé­lags­lega ábyrgt hjá hlut­höf­unum að standa með starfs­fólki í þess­ari óvissu sem upp er kom­in, sem engin getur gert lítið úr. Til dæmis með því að grípa ekki strax til hag­ræð­ing­ar­að­gerða heldur reyna eftir fremsta megni að opna dyr inn á mark­aði og halda fólki í vinnu meðan staðan er að skýr­ast. Þá væri einnig ábyrgt hjá hlut­höf­unum að greiða ekki arð úr félög­unum meðan þessi staða er uppi. Aðal­fundur Síld­ar­vinnsl­unn­ar, sem hefur notið góðs af miklum og vax­andi við­skiptum við Rúss­lands­markað á und­an­förnum árum, fer fram á morgun og verður spenn­andi að sjá hvernig hlut­hafar munu greina stöð­una og hvort þeir telji að skyn­sam­legt sé að greiða mik­inn arð úr félag­inu við þessar aðstæð­ur.