Ill­ugi Gunn­ars­son, mennta- og menn­ing­ar­mála­ráð­herra, reynir nú að hanna atburða­rás til að bjarga póli­tísku lífi sín­u. Á­stæða þess að Ill­ugi er í vanda er sú hann þáði per­sónu­legan fjár­stuðn­ing frá Hauki Harð­ar­syni, stjórn­ar­for­manni fyr­ir­tæk­is­ins Orku Energy, á árinu 2014. Sá per­sónu­legi fjár­stuðn­ingur fólst í því að Haukur keypti íbúð Ill­uga af honum í fyrra­sumar og leigði honum hana síðan aft­ur. Ill­ugi var þegar orð­inn ráð­herra þegar hann seldi íbúð­ina, en það þurfti hann að gera eftir að „nokkur fjár­hags­leg áföll“ höfðu dunið á hon­um. Þetta þykir flestum sýna að Ill­ugi sé fjár­hags­lega háður Hauki.

Það sem gerir þau tengsl tor­tryggi­leg er að Ill­ugi tók umræddan Hauk, núver­andi leigu­sala sinn, með í opin­bera heim­sókn til Kína í mars 2015, en Orka Energy stundar umfangs­mikla jarð­varma­starf­semi þar í landi. Allir sem gert hafa við­skipti í Kína vita hversu margar dyr það getur opnað að sýna fram á tengsl við ráða­menn, á borð við ráð­herra landa. Og Ill­ugi, sem hefur ekk­ert með orku­mál að gera í rík­is­stjórn­inni, liggur undir ámæli um að hafa opnað slíkar dyr fyrir Hauk og fyr­ir­tæki hans í Kína.

Ill­ugi hefur reynt að stýra umræð­unni um þessi mál, fyrst með því að sýna ætlað frum­kvæði að tjá sig um það í hádeg­is­fréttum RÚV 26. apríl síð­ast­lið­inn. Mjög skömmu síðar kom reyndar í ljós að fjöl­mið­ill­inn Stundin hafði árang­urs­laust reynt að fá upp­lýs­ingar um tengsl hans við Orku Energy í aðdrag­anda þess frum­kvæð­is.

Næst reyndi Ill­ugi að þegja af sér óþæg­ind­in. Hann svar­aði ekki fyr­ir­spurnum fjölda fjöl­miðla mán­uðum saman og neit­aði að mæta í ljós­vaka­við­töl nema að þeir sem tóku við­tölin sam­þykktu að ræða ekki Orku Energy. Því miður urðu ein­hverjir fjöl­miðla­menn við þeirri frá­leitu und­an­þágu­beiðni.

Í þess­ari viku var þó orðið ljóst að Ill­ugi kæm­ist ekki upp með að þegja málið af sér. Þá valdi hann að fara í einka­við­tal við Frétta­blaðið, sem tekið verður af blaða­mönnum sem hafa ekk­ert fjallað um sam­skipti hans við Orku Energy. Frétta­maður RÚV gerði hins vegar vel í dag og sat fyrir Ill­uga í þing­inu til að spyrja hann út í mál­ið. Í klaufa­legum til­svörum ráð­herr­ans kom skýrt fram hver rauði þráð­ur­inn í nýrri hönnun á atburð­ar­rásinni á að vera.

Þar not­aði Ill­ugi það sem rök fyrir fyr­ir­greiðslu sinni gagn­vart Orku Energy að hann hafi ekki gert neitt annað en það sem ráð­herrar í síð­ustu rík­is­stjórn hefðu gert. Bæði Össur Skarp­héð­ins­son og Jóhanna Sig­urð­ar­dóttir hefðu verið við­stödd und­ir­rit­anir samn­inga á vegum fyr­ir­tæk­is­ins. Mun­ur­inn er hins vegar aug­ljós­lega sá að Ill­ugi er fjár­hags­lega háður stjórn­ar­for­manni við­kom­andi fyr­ir­tæk­is, á meðan að eng­inn ráð­herra fyrri rík­is­stjórnar var það.

Ill­ugi ætlar líka að halda sig við að ekk­ert óeðli­legt hafi verið við það að orku­út­rás­ar­fyr­ir­tæki með enga starf­semi á Íslandi hefði verið í föru­neyti mennta- og menn­ing­ar­mála­ráð­herra í Kína­ferð hans í mars. Það rök­styður hann meðal ann­ars með því að full­trúar frá háskólum lands­ins hefðu verið með í för.

Og rús­ínan í pylsu­end­anum er sú að Ill­ugi ætlar að þræta fyrir að hann sé fjár­hags­lega háður Hauki Harð­ar­syni með vís­un í reglur GRECO, ríkja­hóps geng spill­ingu sem starfar innan Evr­ópu­ráðs­ins. GRECO hefur reyndar árum sam­an­ lagt til að tryggt verð­i að laga­á­kvæði um mútur og áhrifa­kaup í almennum hegn­ing­ar­lögum næðu einnig til þing­manna á Íslandi. Stjórn­völd hér hafa ekki orðið við þessum til­mæl­um.

Krafl Ill­uga nú minnir óneit­an­lega á til­raunir sam­flokks­konu hans og fyrrum ráð­herra, Hönnu Birnu Krist­jáns­dótt­ur, þegar hún reyndi að hanna atburða­rás sér í hag í leka­mál­inu. Sú hönnun Hönnu Birnu fólst í að ákveða skýra útgáfu af sínum sann­leik í mál­inu, velja valda fjöl­miðla til að koma honum á fram­færi, sýna svo heilaga vand­læt­ingu gagn­vart þeim sem dirfð­ust að efast um hana og djöfl­að­ist loks í öllum máls­að­ilum bak­við tjöldin til að reyna að fá sínu fram. Stra­tegía Hönnu Birnu gekk hins vegar ekki upp líkt og allir vita og á end­anum þurfti hún að segja af sér emb­ætti.

Ólík­legt verður að telj­ast að Ill­uga farn­ist betur í sinni bar­áttu gegn því sem blasir svo aug­ljós­lega við öllum sem vilja sjá. Að það sé fjarri því hafið yfir allan grun að ráð­herr­ann hafi veitt manni, sem bjarg­aði honum úr mik­illi fjár­hags­legri klíp­u, ­fyr­ir­greiðslu til að liðka fyrir við­skiptum í Kína.