Félags­mála­ráð­herra gerði kjara­málin að umfjöll­un­ar­efni í ræðu sinni í umræðum um stefnu­ræðu for­sæt­is­ráð­herra í þing­inu í gær. Ásmundur Einar Daða­son, félags­mála­ráð­herra sem er einnig ráð­herra vinnu­mark­að­ar­ins, tal­aði sér­stak­lega um N1 og launa­greiðslur til for­stjóra fyr­ir­tæk­is­ins sem sé í meiri­hluta­eigu íslensku líf­eyr­is­sjóð­anna. Sagði hann nú ber­ast fréttir af því að fyr­ir­tækið ætli að taka upp kaupauka­kerfi eða bón­us­greiðslur á nýjan leik. „Ég segi við líf­eyr­is­sjóð­ina og aðra sem eiga í þessu fyr­ir­tæki að þess­ari vit­leysu verður að ljúka. Þessa til­lögu verður að draga til bak­a.“

Ás­mundur kom inn á launa­hækk­anir á einka­mark­aði hjá stórum fyr­ir­tækjum og bar þau saman við lægstu laun. „Sem dæmi má nefna hækk­uðu laun þriggja lægst laun­uðu hópanna um 8 til 9 pró­sent milli áranna 2015 og 2016. Í krónum talið eru þetta hækk­anir að með­al­tali undir 40 þús­und krónum á mán­uði. Sú hækkun er hins vegar 25 sinnum lægri en til dæmis hækkun launa for­stjóra N1 á milli áranna 2015 og 2016, en þá hækk­aði for­stjór­inn um rúm­lega 1 milljón króna á mán­uð­i.“

Ásmundur sagði alla hafa takið á sig byrðar til að rífa upp efna­hags­lífið eftir fall bank­anna. Fyrir hrunið hafi toppar sam­fé­lags­ins verið komnir á him­inhá laun með risa­bón­usum, sumir á árs­launum hærri en það sem verka­maður gæti látið sig dreyma um á heilli starfsævi. „Nú hafa margir á til­finn­ing­unni að í gangi sé launa­skrið hjá efstu lögum sam­fé­lags­ins og að skilja eigi eftir bæði milli­stétt­ina og lægri tekju­hópa. Já, það er þyngra en tárum taki að til sé fólk og börn í þessu landi sem geta ekki stundað tóm­stund­ir, geti ekki haldið ferm­ing­ar­veislur og fleira sökum lágra tekna for­eldra sinna. Þegar slíkar sviðs­myndir finn­ast enn er verk að vinna.“

Ráð­herr­ann sagði stjórn­völd hafa komið að kjara­samn­ingum með ein­hverjum aðgerðum til að liða fyrir að samn­ingar náist. Rík­is­stjórnin hafi lagt ríka áherslu á gott sam­starf við aðila vinnu­mark­að­ar­ins. „Stöð­ug­leiki efna­hags­lífs­ins og auk­inn jöfn­uður í sam­fé­lag­inu getur farið saman í kom­andi kjara­samn­ingum en til þess að svo geti orðið verða allir að leggja eitt­hvað af mörk­um, ekki bara sum­ir.“