Sól­veig Anna Jóns­dótt­ir, for­maður Efl­ing­ar, segir að flug­freyjur standi í stór­kost­lega erf­iðri bar­áttu og að ekki sé auð­velt að vera bjart­sýnn fyrir þeirra hönd. „Valda­ó­jafn­vægið er hræði­legt. Kvenna­stétt gegn auð­vald­inu. Ég get varla ímyndað mér hvernig þeim líð­ur. En ég veit að þær eiga allan minn stuðn­ing skil­ið. Og okkar allra. Þær eru í raun að taka slag­inn fyrir okkur öll, vinn­andi fólk. Um það hvað stjór­arnir kom­ast upp með þegar kreppan mætir enn eina ferð­ina.“

Þetta skrifar hún í stöðu­upp­færslu á Face­book í dag.

Ýmis­legt hefur gengið á í kjara­bar­áttu flug­freyja að und­an­förnu og erf­ið­lega hefur gengið að semja. Í frétt RÚV í dag kemur fram að boðað hafi verið til nýs samn­inga­fundar Icelandair og Flug­freyju­fé­lags­ins eftir hádegi en tólf tíma fundi þeirra í gær lauk laust eftir mið­nætti.

Nú kemur í ljós hvað það raun­veru­lega þýðir að við séum öll í þessu saman

Sól­veig Anna segir að á flug­freyjur eigi að leggja hræði­legar byrð­ar; ábyrgð­ina á að fórna rétt­indum sem ára­tuga­bar­átta hafi fært þeim. Auð­stéttin ætli eins og ávallt að ákveða – á algjör­lega ólýð­ræð­is­legan hátt – hvaða áhrif þessi kreppa hafi á vinnu­aflið. Og valda­stétt þessa lands sitji þögul hjá og geri ekk­ert til að aðstoða flug­freyj­ur.

„Af­hjúp­unin heldur áfram. Nú kemur í ljós hvað það raun­veru­lega þýðir að við séum öll í þessu sam­an; við eigum öll að vera í því saman að tryggja að valda­ó­jafn­vægið hald­ist óbreytt, að stjórar og eig­endur fyr­ir­tækj­anna hafi á end­anum allt um allt að segja og hafi þess vegna valdið til að þröngva samn­ingum upp á fólk sem það vill ekki,“ skrifar hún.

Stillt upp sem óvinum þjóð­ar­innar

Sól­veig Anna bætir því við að hún og félagar hennar í Efl­ingu þekki „það ömur­lega and­lega ofbeldi betur en flestir á þessu land­i“. Í tvö ár hafi þau þurft að hlusta á það – því sem næst stans­laust – að bar­átta þeirra fyrir efna­hags­legu rétt­læti sé hrylli­leg ógæfa. „Okkur hefur verið stillt upp sem óvinum þjóð­ar­inn­ar. Lág­launa­konan hefur verið gerð ábyrg fyrir því sem næst öllu; við­hald stöð­ug­leik­ans hefur oftar en ekki verið alfarið á hennar vinnulúnu herð­um. Marg­millj­ón-króna menn­irnir hafa staðið þétt saman í að reyna að kremja rétt­læt­is­bar­áttu kven-vinnu­aflsins. En við höfum ekki látið það á okkur fá. Og sam­einuð og stað­föst höfum við náð að knýja fram við­ur­kenn­ingu á því að sögu­lega van­metin kvenna­störf ættu inni sína leið­rétt­ingu. Það var erfitt en það tókst.“

Hún seg­ist enn fremur horfa yfir vinnu­mark­að­inn með femínískum stétta­bar­átt­u-­gler­aug­um. „Ég veit að bar­átta okkar er rétt að byrja og við eigum eftir að taka ótal­marga slagi. Við eigum eftir að þurfa að berj­ast fyrir því að rík­is­valdið fari ekki í nið­ur­skurð á okkar kostn­að. Við eigum eftir að þurfa að berj­ast fyrir því að á okkur sé hlustað og eftir okkar vilja sé far­ið. En þrátt fyrir þá erf­ið­leika sem við okkur blasa og þá stöðu sem við erum í ætla ég að segja að ég hef trú á því að rót­tæk bar­átta vinn­andi kvenna, sam­staða og stað­festa muni skila okkur árangri. Geti búið til rétt­lát­ara sam­fé­lag,“ skrifar hún.

Að lokum segir hún að við hljótum öll að senda kveðju til flug­freyja. „Gangi ykkur vel, við erum sann­ar­lega öll í þessu með ykk­ur. Áfram stelp­ur!“