Kjarnanum hefur borist neðangreind athugasemd frá Ingibjörgu Kristjánsdóttur, eiginkonu Ólaf Ólafssonar, vegna ummæla Björns Þorvaldssonar saksóknara um grein hennar sem birtist í Fréttablaðinu í morgun.Björn hafnaði þeim skilningi Ingibjargar, í samtali við fjölmarga fjölmiðla, að símtal, sem lagt var fram við málsmeðferð Al Thani-málsins, hafi ekki fjallað um Ólaf, eiginmann Ingibjargar. „Ég held að þetta sé misskilningur hjá henni. Hún vitnar þarna í símtal sem á sér stað og getið er í dómnum. Bæði í ljósi þess sem fram kemur í símtalinu og samhengisins þá er í fyrsta lagi alveg klárt mál að það er verið að tala um Ólaf Ólafsson í þessu símtali. Í öðru lagi, sem kemur í ljós fyrir öllum sem lesa dóminn, þá eru fullt af öðrum gögnum, tölvupóstar og framburðir og annað, sem benda til aðkomu Ólafs. Þannig að ef þessu símtali yrði kippt út yrði hann sakfelldur eftir sem áður," sagði Björn í samtali við Kjarnann.
Svar Ingibjargar við ummælum Björns:
Í tilefni ummæla Björns Þorvaldssonar vegna greinar minnar í Fréttablaðinu í dag.
Ég leyfði mér að birta athugasemdir mínar við dóm Hæstaréttar í Al Thani-málinu í grein í Fréttablaðinu í dag. Þar gerði ég grein fyrir því að mér sýndist eiginmaður minn hafa verið ranglega sakfelldur í málinu og benti á nafnabrengl sem fram koma í dóminum. Ég sé að Björn Þorvaldsson saksóknari gerir lítið úr þessu í viðtali við mbl.is í dag og heldur því fram um leið að „fjölmörg atriði“ sýni þátttöku Ólafs í málinu. Fyrir mér er kokhreysti Björns Þorvaldssonar ekkert nýmæli. Hvað sem orðum hans líður er alveg dagljóst af lestri dómsins, að símtal tveggja manna þar sem „Óli“ kemur við sögu er lykilatriði fyrir sakfellingu eiginmanns míns í málinu. Það sem ég vildi vekja athygli á og fjölmörgum öðrum er kunnugt um er sú staðreynd að umræddur „Óli“ er bara allt annar maður en Ólafur Ólafsson.
Mér finnst rétt, ekki síst vegna viðbragða saksóknarans, að tilfæra hér nokkur atriði orðrétt úr V. kafla dóms Hæstaréttar. Þar segir:
Símtal, sem EH og BÓ áttu 17. september 2008, hefur áður verið rakið í nokkru máli, en af fyrirligjandi gögnum verður séð að EH hafði rétt fyrir það sent BÓ tölvubréf, sem fyrrgreint skipurit fylgdi. Af upphafi samtalsins verður ekki annað ráðið en að þeir hafi á fyrri stigum átt orðaskipti um efnið, sem skipuritið varðaði, þótt gögn liggi ekki að öðru leyti fyrir um það í málinu. Ítrekað kom fram í þessu símtali að BÓ hafi rætt við „Óla“, sem hann kaus að nefna svo og bersýnilega var ákærði Ólafur, um ýmis atriði í tengslum við viðskipti með hlutabréfin. Án tillits til þess hvort BÓ hafi þar tjáð sig sem umboðsmaður ákærða Ólafs, sem ummæli hans benda þó eindregið til, eða aðeins sem viðmælandi ákærða Ólafs í þágu Kaupthing Bank Luxembourg S.A. getur engin skynsamleg ástæða verið til að efast um að orð BÓ í símtalinu hafi verið reist á samræðum hans við ákærða Ólaf. Í símtalinu kom margsinnis fram að álitaefni hafi verið uppi um hvort þátttaka ákærða Ólafs í fjármögnun Q Iceland Holding ehf. til kaupa á hlutabréfum í Kaupþingi banka hf. gæti valdið því að flöggunarskylda eftir ákvæðum IX. kafla laga nr. 108/2007 myndi kvikna og kvaðst BÓ hafa rætt við ákærða Ólaf um það. ......... Ekki getur leikið vafi á því að orðaskipti EH og BÓ í símtalinu um tilhögun og kjör á láni frá sérstöku fjárfestingarfélagi í jafnri eigu ákærða Ólafs og MAT til Q Iceland Holding ehf. hafi tekið mið af því að „grundvallarspurningin er náttúrulega ... er flöggun þarna eða ekki“, svo sem BÓ tók til orða, og hafi viðfangsefni þeirra því snúist um að leita leiða til að gera ákærða Ólaf og MAT eins setta og hefðu þeir sjálfir veitt félagi í sameign sinni lán til kaupa á hlutabréfunum og notið þannig án milliliða hugsanlegs arðs af kaupunum. ........ Er á þessum grunni hafið yfir skynsamlegan vafa að frá öndverðu hafi verið gengið út frá því að í viðskiptunum um hlutabréfin yrði mynduð leið til að láta ákærða Ólaf njóta til jafns við MAT hugsanlegs arðs af hlutunum, sem félag í einkaeign þess síðarnefnda myndi kaupa í Kaupþingi banka hf. með lánsfé sem að uppruna stafaði frá þeim báðum.
Orðalagið „er á þessum grunni“ o. s. frv. sýnir að mínu áliti ljóslega að önnur gögn hafa ekki verið til staðar um sönnun fyrir þeim ályktunum sem þarna voru kynntar.
Sá „Óli“ sem rætt var um símtalinu er Ólafur Arinbjörn Sigurðsson lögmaður, sérfróður um verðbréfaviðskipti og starfaði þá og og starfar enn á sömu lögmannsstofu og Bjarnfreður Ólafsson sem tilgreindur er í hinum tilvitnaða texta.
Virðingarfyllst
Ingibjörg Kristjánsdóttir"
Ingibjörg sendi einnig fjölmiðlum eina blaðsíðu úr gögnum hæstaréttarmálsins. Í tölvupósti hennar segir: "Þetta er hluti af framburðarskýrslu Bjarnfreðs Ólafssonar við aðalmeðferð málsins. Þarna er Bjarnfreður spurður um upphafið að vinnu hans að verkefninu, sem tengdist kaupum Al Thani á hlutabréfunum í Kaupþingi. Hann svarar því að það hafi verið þegar Eggert Hilmarsson hafi sett sig í samband við hann. Bjarnfreður er beinlínis spurður hvort hann hafi einhvern tíma rætt margnefnt skipurit, eða kynningu, við Ólaf Ólafsson. Svarið er einfalt: Nei."
