Tveir Ís­lend­ingar og þrír Ken­íu­búar vinna nú að hjálp­ar­starfi við inn­fædda í Ken­íu. Hóp­ur­inn hefur meðal ann­ars hafið hóp­fjár­mögnun fyrir verk­efnið á www.Karolina­fund.com og til­gang­ur­inn er að létta blá­fá­tækum konum í sveitum Keníu lífið með því að sjá þeim fyrir vatns­tunnu­bör­um.

Kjarn­inn ræddi við Pétur Ein­ars­son, fyrr­ver­andi flug­mála­stjóra og einn aðstand­enda verk­efn­is­ins, þar sem hann var staddur í Kenía við hjálp­ar­störf.

Hvað eru þið þessir Íslend­ing­ar að gera í Ken­ía?

„Ég var hér fyrir 20 árum í nokkrum ráð­gjafa­verk­efnum í um fimm ár. Ég kynnt­ist þá vel ­Ken­íu, Úganda og Tansan­íu. Mig hefur alltaf langað að koma aftur til Aust­ur-Afr­íku. Síð­ast­liðið haust varð það að veru­leika því gam­all kunn­ingi minn Guð­mundur Þór Þor­móðs­son bauð mér til sín. Hann hefur verið að vinna að ýmsum­ verk­efnum í Keníu und­an­farin fjögur ár. Meðal ann­ars hefur hann ver­ið þáttak­andi í jarð­hita­verk­efn­um. Þegar ég kom til Keníu kynnt­ist ég Jóni Búa ­Guð­laugs­syni jarð­hita­verk­fræð­ingi sem hefur verið í Aust­ur-Afr­íku við störf að jarð­hita­málum síð­ustu fjögur árin.

Íslend­ing­ar hafa verið umfangs­miklir í jarð­hita­málum í Aust­ur-Afr­íku og liggja þar stór­kost­legir mögu­leikar og hags­munir fyrir Íslend­inga. Þá er ljóst að beisl­un jarð­hita er for­gangs­mál í að bæta lofts­lag jarð­ar­innar því jarð­hit­inn er ­sjálf­bær og mengar ekki og lík­lega er það besta þró­un­ar­að­stoðin sem við Ís­lend­ingar getum veitt.

Ég hef einnig verið að nýta tím­ann hér til þess að sér­hæfa mig sem lög­fræð­ingur í jarð­hita­mál­um. Það hef ég verið að gera bæði af áhuga og vegna þess að mér er ekki kunn­ugt um að Íslend­ingar eigi neinn slíkan sem einnig hefur góða þekk­ing­u á Aust­ur-Afr­íku. Ég held að það sé brýn þörf á þannig þekk­ingu fyrir Íslend­inga ef vel á til að takast með þátt­töku okkar í því stór­kost­lega alþjóð­lega átaki ­sem framundan er á þessu svæði á næstu árum í beislun jarð­hita.

Við þrí­r, ­sem sagt, hitt­umst og úr kunn­ingja­spjalli kom fram að við allir höfðum hug á að láta gott af okkur leiða í Ken­íu. Fátækt er sorg­leg á mörgum svæð­um, einkum þó í sveitum Ken­íu. Nú, til að gera langa sögu stutta þá ákváðum við að ná sam­an­ hóp með okkur inn­an­borðs til þess að hefja starf til þess að hjálpa fátæk­um ­kon­um, mæðrum, til þess að hjálpa sér sjálfar með því að lána þeim eða gefa verk­færi. Þeir félag­arnir þekktu ágætis fólk í Keníu sem var til­búið til þess að taka þátt í verk­efn­inu. Þau þrjú sem með okkur eru í hópnum frá Keníu eru öll áhrifa­mann­eskjur hér­lend­is. Mon­icah er náin for­seta lands­ins, Benja­min er á­hrifa­maður í sveit­ar­stjórn­ar­málum og Ruth er bráð­fl­ink í skipu­lagn­ingu og dreif­ing­u.“

Af hverju völduð þið vatns­tunnu­bör­ur?

„Jú, það var vegna þess að fram­an­greindir kunn­ingjar mínir þekkja til þess­ar­ar fram­leiðslu og hafa verið að þróa og hanna end­ur­bætta útgáfu á vatns­tunnu­bör­u­m. Þær eru kall­aðar hér Rural Water Roll­ers og voru upp­runa­lega hann­aðar í Suð­ur­-Afr­íku. En end­ur­bætta útgáfan ber ekki aðeins vatn heldur margt ann­að.

Við komumst að þeirri nið­ur­stöðu að besta hjálpin væri að létta störf kvenna, ­mæðra, í sveitum Kenía en þeirra dag­lega starf ein­kenn­ist af linnu­lausum­ ­þræl­dómi frá morgni til kvölds. Vatns­burður er snar þáttur þar en við bæt­ist ­burður á eldi­við, upp­skeru, börnum og margs­konar aðdrætti til heim­il­is. Dag­leg­ur þvott­ur, mat­ar­gerð og ummönnun barna og fjöl­skyldu bæt­ist þar við – já og ekki má ég gleyma vinnu á ökrun­um.“

Hvernig ætlið þið að fjár­magna hjálp­ar­starf ykk­ar?

„Hóp­ur­inn á­kvað að byrja fjár­mögn­un­ar­fram­kvæmdir með hóp­fjár­mögnun á Karol­ina Fund. Vegna þess vil ég hvetja alla góð­vilj­aða Íslend­inga til þess að leggja sitt af mörk­um ­með því að taka þátt. Í stað­inn fyrir fram­lag sitt eign­ast styrkt­ar­að­il­ar vatns­tunnu­börur með nafni sínu árit­uðu á, sem þeir lána fátækri konu, móð­ur, í Ken­íu.

Þá höf­um við haft sam­band við ýmis hjálp­ar­sam­tök í Keníu og Úganda sem hafa áhuga á að ­styrkja fram­tak okkur um að hjálpa mæðrum til sjálfs­bjargar og hafa und­ir­tekt­ir verið mjög góðar svo hóp­ur­inn er von­góður um fram­tíð verk­efn­is­ins.

Í vinnslu er að þróa vatns­tunnu­bör­urnar í að vera þvotta­vél og einnig að gera þær þannig úr garði að þær geti hlaðið upp raf­magn. Þá er verið að vinna að þróun á meng­un­ar­lít­illi eld­un­ar­að­stöðu og stöðl­uðum sal­ern­um, en ófull­nægj­andi sal­ern­i eru eitt af alvar­legu vanda­mál­un­um.“

Það er marg­t framundan hjá ykk­ur?

„Já, það má segja, en hóp­ur­inn er sam­hentur og bjart­sýnn. Við vitum að allt tekur tíma og þraut­seigju en við trúum því að við séum að gera gott með því að létta störf ­með tækj­um, já, og höfum séð með eigin augum gleði þeirra mæðra sem nú þeg­ar hafa fengið vatns­tunnu­bör­ur.

Mann­i hlýnar um hjarta­rætur við að heyra þiggj­and­ann segja: Það hefur aldrei nokk­ur ­maður gefið mér neitt, Guð blessi þig og þá sem að þessu standa – einss og Mar­y ­sagði þegar henni voru afhentar vatns­tunnu­bör­ur."

Hægt er að skoða verk­efnið hér.