Óskýr ljós­mynd af starfs­manni morg­un­korns­fram­leið­and­ans Kelloggs, stand­andi í belj­andi rign­ingu og hávaða roki með kröfu­skilti á lofti, hefur beint kast­ljós­inu að verk­falli um 1.400 verka­mönnum fyr­ir­tæk­is­ins. Kjara­við­ræður hafa staðið í heilt ár en sigldu í strand í byrjun októ­ber og verk­fallið hefur nú staðið í tæpar tvær vik­ur. Starfs­fólkið sakar fyr­ir­tækið um bola­brögð; að lækka grunn­laun nýrra starfs­manna, enn­fremur að lækka orlofs­greiðslur og fækka orlofs­dög­um, skerða heil­brigð­is­trygg­ingar og eft­ir­laun. Þá sakar það sem og verka­lýðs­fé­lagið sem háir bar­átt­una með því, Kelloggs um að ætla sér að flytja verk­smiðjur til Mexíkó til að draga úr launa­kostn­aði og kom­ast hjá ströngu eft­ir­liti Mat­væla- og lyfja­stofn­unar Banda­ríkj­anna.

Tals­menn Kelloggs segja til­boð þeirra í við­ræð­unum „tekið úr öllu sam­hengi“ og neita því að til standi að flytja starf­semi til Mexíkó. Þeir segja verka­lýðs­fé­lagið hafa gefið félags­mönnum rangar upp­lýs­ingar sem mik­il­vægt sé að leið­rétta.

Þrátt fyrir verk­fallið eru verk­smiðj­urnar sem eru í Nebr­aska, Michig­an, Penn­syl­vaníu og Tenn­essee, ekki mann­lausar því fyr­ir­tækið hefur ráðið stað­gengla, fólk sem er ekki í verka­lýðs­fé­lag­inu. Kris Bahner, tals­maður Kelloggs, segir fyr­ir­tækið „til­búið og vilj­ugt“ til að halda kjara­við­ræð­unum áfram en þar til samn­ingar náist „höfum við ábyrgð­ar­hlut­verki að gegna gagn­vart fyr­ir­tæk­inu, við­skipta­vinum og neyt­endum til að halda verk­smiðj­unum okkar gang­andi – þrátt fyrir verk­fall­ið“.

Fram­leiðsla Rice Krispies, Raisin Bran, Froot Loops, Special K, hins hefð­bundna Korn­flex og Fro­sted Fla­kes, svo nokkur dæmi séu tek­in, mun því halda áfram eftir að hafa stöðvast tíma­bundið vegna verk­falls­ins. Hópur sautján þing­manna á rík­is­þingi Nebr­aska hafa sent Steven Cahilla­ne, for­stjóra Kelloggs bréf þar sem „stað­föstum stuðn­ingi“ við starfs­fólkið sem er í verk­falli er lýst yfir.

„Þessi kornótta, þoku­kennda ljós­mynd segir meira en þús­und orð,“ skrif­aði verka­lýðs­fé­lag starfs­mann­anna sem er hluti af regn­hlíf­ar­sam­tökum sem heita því langa nafni Bakery, Con­fect­ion­ary, Tobacco Wor­kers, and Grain Mill­ers International Union, við mynd­ina er það deildi henni á sam­fé­lags­miðlum í vik­unni. Síðan þá hefur henni verið deilt ótal sinnum og meira fjallað um kjara­bar­átt­una í fjöl­miðlum en áður hafði verið gert.

Myndin er tekin í Omaha í Nebr­aska af Erin Shaf­fer sem hefur unnið hjá Kelloggs frá því í sum­ar. Hún seg­ist í sam­tali við Newsweek hafa tekið mynd­ina klukkan þrjú að nóttu. „Mér fannst hann sýna svo mikla ein­urð að standa þarna úti í úrhellis rign­ing­u.“ Mað­ur­inn, sem var að sinna verk­fallsvörslu við verk­smiðj­una, lét engan bil­bug á sér finna þrátt fyrir kald­rana­legar aðstæð­urnar sem sköp­uð­ust er mikið rign­ing­ar­veður skall á, tjöld verk­fallsvarð­anna fuku um koll og starfs­menn Kelloggs sem voru á vett­vangi flúðu í bíla sína. Allir nema einn. „Fólk er orðið þreytt á græðgi stór­fyr­ir­tækja,“ segir Shaf­fer. „Það er fullt af ástríðu­fullu fólki þarna úti sem mun ekki gef­ast svo auð­veld­lega upp.“

1.400 bræður og systur

Mað­ur­inn á mynd­inni heitir Jason Schultz. Hann er 44 ára og vinnur á lyft­ara í verk­smiðju Kelloggs. Sem verk­fallsvörður kemur það í hans hlut að gæta þess að staðið sé vörð um öll sex hliðin að verk­smiðju­lóð­inni – allan sól­ar­hring­inn – og gæta þess að verk­falls­brot séu ekki fram­in. Hann seg­ist í sam­tali við Vice hafa haldið verk­fallsvörsl­unni áfram þrátt fyrir óveðrið til að láta alla vita að „við erum ekk­ert á föru­m“. Hann segir marga sjá einn mann í rign­ingu og roki á mynd Shaf­fer. „En í mínum huga erum við 1.400 bræður og systur sem stöndum saman sem ein mann­eskja.“

Meðal þess sem starfs­fólk Kelloggs hefur lýst í við­tölum er að vinnu­fram­lag þeirra hafi auk­ist í far­aldr­inum en að launin hafi ekki verið í sam­ræmi við það. Fyr­ir­tækið ætli sér að breyta kjörum nýrra starfs­manna þannig að tíma­kaup þeirra lækki og ýmis rétt­indi skerð­ist. Verka­lýðs­fé­lagið hefur auk þess lýst þeim áhyggjum sínum að þetta sé aðeins fyrsta skrefið og að þegar fram líði stundir muni áform­aðar kjara­breyt­ingar ná til alls verka­fólks­ins, líka þeirra sem hafi unnið þar um ára­bil.

Schultz fet­aði í fót­spor föður síns og hóf störf hjá verk­smiðju Kelloggs í Omaha fyrir ára­tug. Kjörin hafi verið sann­gjörn á þeim tíma auk þess sem atvinnu­ör­yggið var mik­ið. En und­an­farið varð breyt­ing á. „Þetta er ekki eins og það var. Þeir hafa tekið ýmis­legt frá nýjum starfs­mönnum sem við viljum að verði sett aftur á. Þetta er gott starf ef jafn­vægi fæst á ný.“

Þegar far­ald­ur­inn stóð sem hæst og millj­ónir manna í Banda­ríkj­unum sem og ann­ars staðar í heim­inum unnu störf sín heima ef það var unnt, mætti verka­fólkið í verk­smiðjur Kelloggs. Það var veru­lega und­ir­mannað og vinnu­á­lagið jókst til muna. Schultz seg­ist ekki hafa getað tekið frí­dag mán­uðum sam­an. Hann hafi bók­staf­lega unnið alla daga á löngu tíma­bili, líka um helg­ar.

Á sama tíma seld­ust vörur Kelloggs sem aldrei fyrr og vasar æðstu stjórn­enda bólgn­uðu út. Í hlut for­stjór­ans Steve Cahillane komu 11,6 millj­ónir dala á árinu 2020, tæp­lega einn og hálfur millj­arður íslenskra króna. Í ár hafa tekjur hans haldið áfram að hækka.