Sól­veig Anna Jóns­dótt­ir, sem sagði af sér sem for­maður Efl­ingar í síð­ustu viku, segir að hún og hennar nán­asta sam­starfs­fólk hafi strax gert kröfu um menn­ing­­ar­læsi í við­­móti á skrif­­stof­u félags­ins eftir að þau tóku við árið 2018. „Þarna unnum við mikið frum­­kvöð­uls­­starf. Við fórum strax í það að tryggja að allir fundir sem við höldum yrðu texta­túlk­að­­ir. Við förum strax í það að láta þýða fullt af efni. Svo förum við í að útbúa heima­­síð­­una og „mínar síð­­­ur“ innan hennar þannig að fólk geti nálg­­ast efni á íslensku, ensku og pólsku. Þetta hefur ver­ið, ásamt okkar mark­vissu og rót­tæku kjara­bar­áttu, þá hefur þetta verið það verk­efni sem ég hef verið mjög upp­­­tekin af að sé sinnt af fullum heil­indum gagn­vart félags­­­fólki Efl­ing­­ar.“

Þetta kemur fram í við­tali við Sól­veigu Önnu sem Kjarn­inn birti á laug­ar­dag. Um helm­ingur félags­manna Efl­ingar eru aðflutt fólk og Kjarn­inn greindi frá því í frétta­skýr­ingu fyrr í dag að erlendum rík­is­borg­urum sem búa á Íslandi hafi fjölgað um 33 þús­und á ára­tug. Þeir eru nú 14,4 pró­sent allra lands­manna og flestir setj­ast að í Reykja­vík. Fjöl­margir úr þeim hópi starfa í þjón­ustu­störfum tengdum ferða­þjón­ustu eða í bygg­inga­iðn­aði og Efl­ing er þeirra stétt­ar­fé­lag. 

Sól­veig Anna segir að það ríki útlend­inga­andúð í hreyf­ing­unni, en í mis­miklum mæli. „Ef það hefði verið við­­ur­­kennt að þessi hópur ætti að njóta alls þess sem hann á inni hjá þess­­ari hreyf­­ingu, þá hefði ekki þurft að bíða eftir að ný for­ysta kæmi. Krafan hafi verið sú að aðflutta fólkið aðlag­aði sig að hreyf­­ing­unni í stað þess að hreyf­­ingin aðlag­aði sig að þeirra stöð­u.“ 

„Þetta fólk á bara að læra íslensku“

Hún seg­ist hafa, ásamt nýrri stjórn Efl­ing­ar, ákveðið að nálg­ast for­mennsku sína í Efl­ingu sem verk­efn­i. Það verk­efni hafi verið tví­­þætt. Ann­­ars vegar að gera Efl­ingu að bar­átt­u­­sam­­tökum fyrir þá sem greiða félags­­­gjöld­in, verka- og lág­­launa­­fólks á höf­uð­­borg­­ar­­svæð­inu. Og hins vegar að taka alla þjón­ust­una í gegn. „Þegar ég var í þess­­ari kosn­­inga­bar­áttu 2018 þá fór ég af stað með mjög rót­tæka orð­ræðu og rót­tækt plat­­form sem var efna­hags­­legt fyrst og fremst. En á öllum þeim fundum sem ég fór á og í sam­­tölum við félags­­­fólk kom það í ljós með mjög skýrum hætti að krafa fólks var sú að þjón­usta félags­­ins yrði mjög ræki­­lega tekin í gegn.“

Það átti sér­­stak­­lega við gagn­vart aðfluttu fólki. „Ég horfð­ist í augu við það og átt­aði mig á því að ekki aðeins var aðflutt fólk á hrika­­lega slæmum stað hvað varðar laun og hús­næð­is­að­­stæður heldur gat það raun­veru­­lega ekki haft neinn aðgang að félag­inu. Það var engin virð­ing eða við­­ur­­kenn­ing á því inni í þessu skrif­­stofu­­virki að þessi stóri hóp­­ur, helm­ingur félags­­­fólks, ætti alla heimt­ingu á því að geta bara ávallt fengið alla þá þjón­­ustu sem það ætti rétt á og líka fulla heimt­ingu á því að geta tekið þátt í starfi félags­­ins.“

Sól­­veig Anna rifjar upp eitt dæmi um þetta verk­efni sem mætti þeim strax og hún og Viðar komu til starfa hjá Efl­ingu. Þá hafi verið haldin starf­­manna­fundur þar sem þau lýstu því að þessar breyt­ingar stæðu til. „Þá var bara hálaun­aður starfs­­maður skrif­­stof­unnar sem rétti upp hönd og segir „ég er ekki sam­­mála þessu. Þetta fólk á bara að læra íslensku“ og svo fram­­veg­­is. Þetta við­­mót hefur verið mjög raun­veru­­legt innan verka­lýðs­hreyf­­ing­­ar­innar í heild. Þessi full­yrð­ing mín er mjög auð­sann­an­­leg vegna þess að það er ekki fyrr en við komum þarna inn að hreyf­­ingin í heild fór að taka til í þessu mjög mark­visst. Að hún fór að við­­ur­­kenna og elta okkar for­­dæmi. Að við­­ur­­kenna að þetta aðflutta fólk eru ekki bara ein­hverjir far­and­verka­­menn og eitt­hvað fólk sem kemur og fer, heldur sest hérna að og eru þátt­tak­endur í sam­­fé­lag­inu. Að hreyf­­ingin eigi að vera fyrir það og eigi að þjón­usta það á allan hátt.“