1. Þáttur

Leik­ritið ger­ist á Íslandi á fyrri hluta 21. ald­ar. Efni­viður er sóttur til fjöl­miðla og í sam­fé­lags­um­ræðu sem fram fer víða s.s. í dag­blöð­um, ljós­vaka­miðlum og netheim­um.

Per­són­ur: Ráð­herrar í rík­is­stjórn Íslands, aðstoð­ar­menn og sér­legur gestur rík­is­stjórn­ar­fund­ar. 

(Sviðið er Stjórn­ar­ráð Íslands, fund­ar­her­bergi með þrennum hlið­ar­dyrum og einu stóru borði með stól­um, mynd af Jóni Sig­urðs­syni á vegg. Rík­is­stjórn­ar­fundur er að hefj­ast. Ráð­herrar og aðstoð­ar­menn svingla um, beðið er eftir for­sæt­is­ráð­herra og for­manni sam­tak­anna „Björgum börn­um“ sem er sér­legur gestur fund­ar­ins. Barna­mála­ráð­herra stendur yst til vinstri og talar lágt en ákaft í gemsa, erfitt er að greina orða­skil fyrr en hann segir skyndi­lega mjög hátt og í upp­námi) Á að kenna mér um þetta? 

(Við­staddir líta upp en í sama bili ganga for­sæt­is­ráð­herra og gestur fund­ar­ins inn á svið­ið. Hreyf­ing kemst á leik­endur og for­sæt­is­ráð­herra klappar saman hönd­um, ráð­herrar og gest­ur­inn setj­ast við borðið en aðstoð­ar­menn hverfa út um hliðardyr.) 

For­sæt­is­ráð­h.: Ég býð ykkur vel­komin á fund­inn, aðeins eitt mál er á dag­skrá. Það er gaura­gang­ur­inn vegna hæl­is­leit­enda og Útlend­inga­stofn­un­ar. Við þessu verður að bregð­ast og ég vona að þið komið með góðar til­lögur um hvernig slá má á undir­öld­una sem virð­ist risin í sam­fé­lag­inu. Við verðum að bregð­ast hratt við því ekki kærum við okkur um önnur hrun­mót­mæli, eða hvað? (for­sæt­is­rh. brosir dauft út í annað og lítur til nýsköp­un­ar­ráð­herra og barna­mála­ráð­herra.).

Nýsköp­un­arr­h.: Ég er ekki mót­fallin því að fólk komi hingað til lands í leit að betra lífi þó það komi frá öruggum lönd­um. Það verður þó að aðgreina frá umsóknum þeirra sem eru í neyð.

Auð­lind­ar­h.: (Taut­ar) hvað er neyð og hvað er ekki neyð? (Hærra) Vatna­jök­uls­þjóð­garður er nú kom­inn á heimsminja­skrá.

(leik­endur líta ráð­villtir upp)

For­sæt­is­r­h.: Ég get ekki tjá mig eða stigið inn í mál ein­stak­linga sem eru til umfjöll­unar í fjöl­miðl­um. En það er skýr vilji til að auka fjár­muni til mála­flokks­ins, þannig að Útlend­inga­stofnun og aðrar stofn­anir sem fara með þessi mál geti sinnt því svo sómi sé að.

Nýsköp­un­arr­h.: Ég má heldur ekki tjá mig um ein­stök mál eins og allir vita en ég er búin að breyta reglu­gerð til hags­bóta fyrir þess... sum börn að minnsta kost­i. 

Gestur fund­ar­ins: (Lágt en ákveð­ið) ég vil árétta að reglu­gerð­ar­breyt­ing ein og sér kemur ekki í veg fyrir að börnum verði vísað úr landi, ef þau hafa fengið vernd ein­hvers­stað­ar. 

Nýsköp­un­arr­h.: (Út í sal­inn) eng­inn getur ímyndað sér ringul­reið­ina í reglu­gerð­unum hennar Siggu. (Yfir borð­ið) það er búið að ákveða að fresta brott­vísun ann­arrar fjöl­skyld­unn­ar.  

Heil­brigð­is­r­h.: Já, geð­læknir á bráða­mót­töku barna sagði að ekki væri mögu­legt að vísa ell­efu ára dreng í fjöl­skyld­unni úr landi þar sem hann væri svo alvar­lega þjak­aður af kvíða. Við verðum að hlusta á heil­brigð­is­stétt­irnar (lítur sigri hrós­andi í kringum sig).

Sveit­ar­stjórn­arr­h.: Maður veit ekki hvað getur orðið til hjálp­ar, hvað með Sunda­braut, hjálpar það ef hún kemst á kopp­inn?

(Efna­hags- og barna­mála­ráð­herrar flissa og bera sam­stundis hendur fyrir munn).

Gestur fund­ar­ins: Erum við að ræða þetta almennt, eða erum við að tala um þessi fjögur börn sem verið hafa í umræð­unni? Það eru ekki bara fjögur börn á flótta í Evr­ópu, þau skipta þús­und­um, við berum ábyrgð sem rík þjóð, ábyrgð á að gera eitt­hvað.

Menn­ing­ar­málar­h.: (Þekktur fyrir stálminni) eru allir búnir að gleyma gyð­ing­unum sem Íslend­ingar ráku úr landi og beint í gasklef­ana? Um miðja síð­ustu öld?          

Utan­rík­is­r­h.: Nei, nei, en þetta er þreyt­andi, það eru allir að væla um þetta, umboðs­maður barna, Rauði krossinn, Alls­herj­ar­nefnd, UNICEF, No Borders, Kven­fé­laga­sam­band­ið, Sjó­manna­sam­band­ið, bara nefnið það.

Nýsköp­un­arr­h.: Ísland verður að horfa til ann­arra landa í málum flótta­manna og hæl­is­leit­enda. Reglu­gerð­ar­breyt­ingin um út­lend­inga­mál var ekki unnin á sól­ar­hring, þetta var afrakstur vinnu síð­ustu mán­aða. (And­varpar) það er mjög erfitt að hætta að senda börn til Grikk­lands.

Efna­hags­r­h.: Ég minni við­stadda á þá stað­reynd að flótta­menn kosta, end­ur­skoðuð fjár­mála­á­ætlun leit ekki vel út ef menn muna svo langt aft­ur. 

Land­bún­að­ar­r­h.: (Hefur setið þög­ull en ræskir sig nú hraust­lega, allir líta í átt til hans) hvað með mjólk­ina? Er ekki hægt að senda mjólk til Grikk­lands, já til allrar Evópu. Mjólkin flæðir á Íslandi, stór­fjósin rísa hér um allt land. Við getum sent mjólk, jafn­vel kýr, eða mann­skap til að reisa stór­fjós, við kunnum þetta.

For­sæt­is­r­h.: (Er orðin ókyrr, rís á fæt­ur, lítur yfir svið og sal, létt­ari í bragði) ég heyri að allir eru sam­mála um að bjarga börn­um, til­lögur ykkar eru frá­bær­ar, Sunda­braut og mjólk til Grikk­lands, frá­bært. Vatna­jök­ull gerir kannski síður beint gang, maður veit þó aldrei. (Lítur á arm­bandsúr sitt).

Barna­málar­h.: Algjör­lega sam­mála for­sæt­is­ráð­herra.

For­sæt­is­r­h.: Ég verð því miður að slíta fundi, er að fara til Sómalíu á fund Mann­rétt­inda­sam­taka Aust­ur-Afr­íku. (Feimn­is­lega) ég á að halda ræðu þar. Ég fresta fundi um einn mán­uð, veit að þá verið þið komin með lausn­ina, kannski margar lausn­ir. (Brosir út í hitt og lyftir auga­brún­um).

Auð­lind­ar­h.: (Fram í sal­inn) hver borgar kolefn­is­sporið?

TJALDIÐ

2.  Þáttur ger­ist mán­uði síð­ar.