Við erum enn í miðri bar­áttu við COVID-19 far­ald­ur­inn, það gengur vel en við verðum að halda ein­beit­ing­unni. Ein af björtu hlið­unum í starf­i ­sótt­varna­lækn­is­ er hið háa hlut­fall af greindum ein­stak­lingum sem reyn­ast nú þegar vera í sótt­kví. Með öðrum orð­um, þegar ein­stak­lingur er greindur jákvæður þá er hann þegar í sótt­kví. Af hverju var hann í sótt­kví? Það er ein­göngu vegna þess að þau sem báru smitið í hann/hana höfðu sagt frá sínum ferðum og þannig vakn­aði grunur að við­kom­andi gæti verið sýkt­ur. Ef við komum ein­stak­lingum í sótt­kví áður en við­kom­andi byrjar að sýkja fleiri þá getum við slitið þetta ferli sem veiran treystir á til að dreifa sér.

Eftir því sem fleiri sýkj­ast þá verður erf­ið­ara fyrir smitrakn­ing­arteymin að halda áfram að rekja hvert og eitt þess­ara til­fella. Hér getur tæknin hjálpað okk­ur. Við göngum flest með síma sem getur sagt til um ferðir okkar og séð hvernig við ferð­umst í tíma og rúmi. Hverja við hitt­um, hve lengi o.s.frv. Þetta er öflug tækni, en hún er mjög lævís. Hún er í dag notuð af öllum sam­fé­lags­miðl­um, oft­ast án okkar vit­und­ar. Hún hefur kosti en hún hefur líka galla.

Í mínum huga þá vega kost­irnir marg­falt upp gall­ana þegar við stöndum frammi fyrir þessum vágesti. Sá aðili sem mun bera ábyrgð á gögnum okkar er land­læknir sjálf. Hennar emb­ætti mun hafa aðgang að gögnum ef við viljum það. Sumum finnst í eðli sínu óhugn­an­legt að hið opin­bera fylgist með okk­ur. Það er skilj­an­legt en nú skulum við hvert og eitt okkar velta fyrir okkur þessum spurn­ing­um:

Ef að við sýkj­um­st, viljum við með öllum ráðum tryggja að þeir sem hafa mögu­lega sýkst af okkur fái upp­lýs­ingar um það sem allra fyrst?

Við göngum með síma dag­inn út og inn. Þannig skap­ast verð­mætt fót­spor um ferðir okk­ar. Treystum við Land­lækn­is­emb­ætt­inu fyrir því að nota gögnin ein­göngu til þess að berj­ast gegn þess­ari óværu?

Fyrir mig er ein­falt að svara þessum spurn­ing­um. Ég vil svo sann­ar­lega nota öll mögu­leg ráð til að hjálpa sam­borg­urum mín­um. Ég treysti engum betur en land­lækn­is­emb­ætt­inu að fara vel með mín­ar ­per­sónu­leg­u ­upp­lýs­ing­ar.

Hjálp­umst að og sigrumst á þess­ari óværu.

Höf­undur er pró­fessor við Lækna­deild Háskóla Íslands.