Í skýrslu Alþjóða­mála­stofn­unar Háskóla Íslands um aðild­ar­um­sókn Íslands að Evr­ópu­sam­band­inu og aðild­ar­ferlið til þessa kemur fram að samn­inga­nefnd Íslands hafði þegar náð fram marg­vís­legum und­an­þágum og sér­lausnum í mörgum mál­um. Í skýrsl­unni segir enn fremur að mögu­legt hafi verið að semja um að íslenska sér­hags­muni í sjáv­ar­út­vegs­mál­um, meðal ann­ars það að ekki þurfi sér­staka und­an­þágu til þess halda veiðum í íslenskri lög­sögu á hendi íslenskra stjórn­valda. Hins vegar sé hægt, með ein­földum meiri­hluta aðild­ar­ríkja, að breyta þeirri stöðu. Kol­beinn Árna­son, sem átti sæti í samn­inga­nefnd Íslands og er nú fram­kvæmda­stjóri LÍÚ, stað­festi þennan skiln­ing í við­tali við RÚV í gær en sagði að það hefði verið mat samn­inga­nefnd­ar­innar að of mikil áhætta hefði verið í því fólgin að hægt væri að breyta stöðu mála með ein­földum meiri­hluta. Því hefði sú staða verið metin óvið­un­andi og of áhættu­mik­il.

Í skýrsl­unni kveður við annan tón en í skýrslu Hag­fræði­stofn­unar Háskóla Íslands, þar sem meðal ann­ars segir að veru­lega litlar líkur séu á því að Ísland geti fengið und­an­­þágur frá grunn­reglu­verki ESB. Í reynd er him­inn og haf á milli túlk­unar skýrslu­höf­unda hjá þessum stofn­unum Háskóla Íslands, sem sýnir vel hve rök­ræðan um þessi álita­efni er lif­andi og dýnamísk, ekki síst innan háskóla­sam­fé­lags­ins. Póli­tískt er staðan aug­ljós­lega snúin og er á það bent í skýrslu Alþjóða­stofn­unar að deilur innan raða stjórn­ar­­flokk­anna hafi grafið undan aðild­ar­ferl­inu og seinkað því, ekki síst mála­efna­vinnu á sviði land­bún­að­ar­mála.

Þetta er örstutt brot úr frétta­skýr­ingu um skýrsl­urnar tvær. Lestu hana í heild sinni í nýjasta Kjarn­anum hér.