Chan­tal Mouffe er pró­fessor í stjórn­mála­fræði við Uni­versity of West­min­ster í London og er meðal aðstand­enda ­rann­sókna­set­urs­ins, Center for the Study of Democracy. Hennar þekkt­ustu bækur heita Agon­ist­ics, The Return of the Polit­ical, The Dimension of Rad­ical Democracy og Hegemony and Soci­alist Stra­tegy sem hún skrif­aði ásamt Ernesto Laclau.

Hún hefur fært rök fyrir því að ­stjórn­mál í Evr­ópu ­séu í „­póst­-póli­tísku“ ástandi. Í við­tali við Sig­ríði Tul­ini­us, útskýrir hún að með hug­tak­inu eigi hún við að það sé lít­ill sem eng­inn munur á milli hinna hefð­bundnu miðju-vinstri flokka og miðju-hægri flokka. Þeir bjóði upp á keim­lík afbrigði af sömu póli­tík. Miðju-hægri flokk­arnir boða nýfrjáls­hyggu og eini val­kost­ur­inn sem miðju-vinstri flokk­arnir veita er örlít­ið ­mann­úð­legri útgáfu af nýfrjáls­hyggju. Þetta

sam­komu­lag miðju­flokk­ana gefur kjós­endum lít­inn val­kost og hefur alvar­leg áhrif á lýð­ræð­ið. Afleið­ingar þessa póst­-póli­tíska ástands er að fólk missir áhuga á póli­tík því það skiptir í raun­inni litlu máli hvort er kosið til hægri eða vinstri. Birt­inga­mynd þessa áhuga­leysis kemur best fram í minnk­andi kosn­inga­þát­töku í ­Evr­ópu.

Önnur afleið­ing þess ástands, að mati Mouf­fe, er vax­andi stuðn­ingur við popúl­íska flokka í Evr­ópu. Þessir flokkar skapa ný póli­tísk mörk, en mörkin eru dregin á milli "fólks­ins” og "ráð­andi afla”. Þessi þróun er oft talin nei­kvæð en Mouffe segir að pópu­l­ismi í sjálfu sér sé ekki ólýð­ræð­is­leg­ur. Aftur á móti, þarf að hugsa hvernig popúl­ismi sé æski­leg­ur. Í við­tal­inu fer hún ítar­lega yfir þessar hug­myndir og setur þær í sam­hengi við ástandið í Evr­ópu í dag.

https://vi­meo.com/124019870