„Það fyrsta sem ég gerði þegar far­ald­ur­inn skall á var að leggja mitt af mörkum í nær­sam­fé­lag­inu, en það var eng­inn opin­ber aðili að sam­ræma það sem við vorum að gera. Ang­elList er ekki að fram­kvæma Covid próf eða búa til öpp til smitrakn­ing­ar. Svo eftir að hafa verið leiður í viku byrj­aði ég að skoða hvaða staðir myndu koma vel út ef maður tekur fjar­lægðir út úr jöfn­unni því allir eru hvort sem er á Zoom. Áður skipti máli hvar fólk var. Við erum á þessu kaffi­húsi og hér gætir þú rek­ist á ein­hvern og eitt­hvað gæti komið úr því. Ef við erum hvort eð er að tengj­ast á Zoom þá skiptir fjar­lægðin ekki máli. Ég fór þess vegna að skoða staði sem eru fjar­lægir, en samt með hátt mennt­un­ar­stig og nýsköp­un­ar­sinn­að­ir. Svo skoð­aði ég hvernig þeir staðir voru að takast á við Covid, því ef far­ald­ur­inn geis­aði þar líka væru þeir í reynd lok­að­ir. Það leiddi til þess að ég skoð­aði Nýja Sjáland, Taí­van og Ísland. Af þessum þremur voru tvö þeirra búin að loka land­inu, svo Ísland var í raun eina landið sem var að leysa vanda­málið á þann hátt að það hent­aði mér, því deCode var að prófa fólk, hér er gott heil­brigð­is­kerfi og það voru próf­anir við landa­mær­in. Það fækk­aði mögu­leik­unum um hvert við færum úr 195 í einn. Það var málið með Ísland. Þá fór ég að tala við fólk um hvað ég gæti gert hérna, og þar sem Ang­elList vinnur með sprotum vildi ég vinna með sprota­fyr­ir­tækj­um. Þannig komst ég í sam­band við Bala.“

Held­urðu að þetta gæti orðið og yrði raun­hæfur kostur fyrir fólk - að ein­fald­lega standa upp og fara?

„Já. Ekki spurn­ing. Þetta er eitt­hvað sem fólk, sér­stak­lega fólk í San Francisco, skilur ekki. Það er frekar alvar­legt Covid-á­stand þar, um það bil tífalt verra en hér. Fólk í tækni­geir­anum er því hvort eð er að vinna að heim­an. Þú færð allt sent heim. Það eina er að þú mátt ekki fara út úr húsi. Þannig skiptir því ekki máli ef þú ætlar að vinna í fjar­vinnu hvort þú sért í fjög­urra eða 4.000 kíló­metra fjar­lægð. Svo spilar inn í að ég elska að fara til nýrra landa og dvelja þar svo mán­uðum eða árum skipt­ir. Ég get það eig­in­lega ekki eins mikið núna því börnin mín eru á ung­linga­stigi í skóla. Þau myndu finna mig í fjöru ef ég kippti þeim úr skóla í heilt ár. En núna eru þau í fjar­námi hvort eð er - þau eru í skól­anum akkúrat núna - þannig að það skiptir ekki máli fyrir þau að vera í 4.000 kíló­metra fjar­lægð frá skól­an­um. Ég geri ráð fyrir að margt fólk geri þetta. Ég hef meira að segja hitt fólk hérna sem hefur farið í gegnum Y-Comb­inator og fullt af fólki sem vinnur fyrir Google og Apple. Þetta er fólk sem er að finna út úr þessu upp á eigin spýt­ur, að finna út hvernig þau geta kom­ist hing­að.“

Ekki hægt að fjar­stýra fyr­ir­tæki frá Íslandi

Þannig að það er hálf­gert huldu­sam­fé­lag erlendra sér­fræð­inga hérna?

„Ég myndi ekki segja að það væri neitt sér­stak­lega hul­ið. Það birt­ist bara nýlega. Þegar ég kom hingað fór fólk í Banda­ríkj­unum að benda mér á fullt af sam­löndum mínum sem fluttu hingað og kynna mig fyrir þeim, sem kynntu mig svo fyrir enn fleira fólki, bæði Íslend­ingum og fólki ann­ars staðar að úr heim­in­um. Þannig hitti ég fullt af fólki.“

Held­urðu að þetta hald­ist svona þegar við náum tökum á far­aldr­in­um, eða allt fari aftur í fyrra form?

„Það veltur á ýmsu. Það er hluti sem mun breyt­ast til baka. Ég gæti ekki gert þetta og flutt hingað ef það væri aftur líf á skrif­stof­unni. Ég get ekki stýrt fyr­ir­tæk­inu í fjar­vinnu ef allir aðrir eru á skrif­stof­unni og börnin þurfa að fara aftur í skóla. Þannig ég mun fara til baka eftir far­ald­ur­inn. En það sem mun hald­ast er það að ég er búinn að kynn­ast 40 manns í nýsköp­un­ar­um­hverf­inu á Íslandi á einum mán­uði, sem eru núna teng­ing­ar. Ég hef áhuga á því sem þau eru að gera, ég mun tengja þau á svæð­inu í kringum San Francisco. Það tengsla­net mun klár­lega hald­ast og styrkj­ast. Ég geri ekki ráð fyrir að missa sam­bandið þó þau séu langt í burtu. Þá verður fjar­lægðin bara í hina átt­ina.”

Teiknum upp sviðs­mynd þar sem heim­ur­inn kemst aftur í samt horf. Mynd­irðu íhuga að leyfa fólk­inu sem vinnur fyrir þig að vinna fjar­vinnu eða að heiman nokkra daga, nokkrar vikur eða jafn­vel nokkra mán­uði í einu og vinna jafn­vel hvaðan sem er í heim­in­um?

„Ekki spurn­ing. Í fyrsta lagi hefur slatti af fyr­ir­tækjum - þar með talið okkar - gert þetta nú þeg­ar. Jafn­vel þó þau viti ekki hvenær heims­far­aldr­inum líkur og hvenær bólu­efni kemur höfum við gefið út að vera í fjar­vinnu að minnsta kosti fram á sum­arið 2021. Ástæðan fyrir því er að fólk þarf að finna út úr því hvar þau ætla að vera út skóla­ár­ið. Svo þó að fólk geti komið aftur fyrr, þurfa þau ekki að koma aftur fyrr en júlí eða ágúst. Mörg fyr­ir­tæki á svæð­inu í kringum San Francisco eru að gera þetta. Hitt er að nokkur fyr­ir­tæki sem ég þekki, þar á meðal eitt í eigna­safn­inu okk­ar, Prod­uct Hund, hafa ákveðið að hætta alveg með skrif­stofu.“

Það er kostn­aður sem er alveg hægt að losa sig við.

„Ná­kvæm­lega. Helm­ing­ur­inn af starfs­fólk­inu þeirra var þegar að vinna fjar­vinnu, svo þeim fannst bara betra að losa sig við skrif­stof­una og vera fyrst og fremst fjar­vinnu­fyr­ir­tæki. Prod­uct Hunt er með frá­bært fólk í Frakk­landi, Búlgar­íu, Ind­landi - úti um allt. Ég veit ekki hvort þetta muni henta fyrir öll fyr­ir­tæki. Það fer eftir á hvaða stigi þau eru og hvernig þau útfæra það, en fyrir mörg fyr­ir­tæki mun þetta vera raun­hæfur val­mögu­leik­i.“

Það eru engar til­vilj­anir á Zoom

Hver er helsti ókost­ur­inn við að vera ekki saman á skrif­stof­unni?

„Þetta er erfitt ástand fyrir til­tekna teg­und verk­efna. Þetta hefur eitt­hvað með ákefð að gera sem ger­ist bara í per­sónu. Þú getur til dæmis séð að ég er spenntur fyrir þessu sam­tali. Ég væri ekki svona spenntur ef við værum að tala saman á Zoom. Það er bara eitt­hvað við þessi sam­skipti sem eiga sér stað í per­sónu og teng­ing­una sem er svo dýr­mætt fyrir verk­efni þegar þau eru á frum­stigi eða að kom­ast á legg. Þetta hefur meira að segja verið rann­sak­að. Þessar til­vilj­ana­kenndu teng­ingar eru líka svo mik­il­væg­ar. Þessar handa­hófs­kenndu teng­ingar verða ekki á Zoom. Þær verða þegar ég hitti þig og við hittum hinn og þennan sem ég hitti svo aftur á morg­un. Það krefst þess að maður sé á staðn­um. Þess vegna held ég að það séu tveir hópar af fólki sem hafa áhuga á að flytja hing­að. Annar þeirra eru sprota­fyr­ir­tæki sem eru á þeim stað að verða að geta hist til að vinna sam­an. Hinn eru til dæmis verk­fræðingar sem eru hvort eð er í fjar­vinnu. Ég er í seinni hópn­um, jafn­vel þótt ég starfi ekki sem verk­fræð­ingur leng­ur. Ég get í raun­inni verið hvar sem ég vil.“

Hvað kom þér mest á óvart þegar þú komst hing­að?

„Tvennt, aðal­lega. Ég kom hingað einu sinni sem ferða­maður og það að flytja hingað er allt annar leik­ur. Und­an­farin tíu ár hafa Íslend­ingar lagt algjöra áherslu á komur ferða­manna. Það er ekk­ert mál að koma hingað sem ferða­mað­ur. En um leið og ég reyndi að skjóta rótum var fólkið mjög hjálp­legt en kerfið gerir ekki ráð fyrir að maður skjóti rót­um. Það kom mér á óvart, í ljósi þess hvað það er auð­velt að koma hingað sem ferða­mað­ur. Ég gat ekki bara gúgglað vanda­málin mín og fundið lausnir við þeim á svip­stundu. Ég var mjög feg­inn að finna hvað Íslend­ingar eru opnir og hjálp­sam­ir. Ekk­ert var ómögu­legt, það tók bara stundum dálít­inn tíma,“ segir Kevin og brosir hlý­lega.

„Hitt var að sjá hvað það var sem sprota­fyr­ir­tæki hér á landi þörfn­uð­ust hvað mest. Ég hef talað um mik­il­vægi þess að hafa gott tengsla­net. Það er vegna þess að ég hef fundið það á sprota­fyr­ir­tækj­unum hérna. Mér datt ekki til hugar að það gæti verið vanda­mál. Þú teng­ist mjög auð­veld­lega inn í íslenskt sprotaum­hverfi vegna þess að margt fólk á sam­eig­in­legar teng­ingar að utan. En ég rak mig á að það var það helsta sem íslensk sprota­fyr­ir­tæki lentu í vand­ræðum með. Öll sprota­fyr­ir­tæki eiga erfitt með að afla pen­inga og finna gott fólk. Það eru eðli­leg sprota­vanda­mál. En að eiga í vand­ræðum með að finna rétta fólkið til að tala við er óeðli­legt sprota­vanda­mál, sér­stak­lega fyrir ein­hvern sem kemur úr Kís­ildaln­um. Á Íslandi get­urðu haft sam­band við alla á Íslandi gegnum einn eða tvo milli­liði. Það sama á við í Kís­ildaln­um. En það á ekki við milli Íslands og Kís­ildals­ins og öfugt. Þessi skortur á teng­ingum kom mér á óvart.“

Sprota­heim­ur­inn ekki núllsummu­leikur

Undir lok sam­tals okkar ræddum við hvernig Kevin ætl­aði að verja síð­ustu vikum sínum á Ísland­i. 

„Ég vil nýta þær til að búa til eitt­hvað sem end­ist fyrir sprotaum­hverfið hérna. Ég veit ekki ennþá hvað það verð­ur. Kannski verður það að vinna að því að erlendir sér­fræð­ingar geti unnið hérna í fjar­vinnu þannig að það sé stöðugra flæði af fólki hing­að. Kannski vinn ég að því að hjálpa hópum í umhverfi sprota­fyr­ir­tækja að tengj­ast. Ég er að leita að ein­hverju í þessa veru. Ég vil finna eitt­hvað hæfi­lega stórt verk­efni sem ég get unnið að þann tíma sem ég verð hér. Þetta vekur áhuga minn. 

Ang­elList er fyr­ir­tæki sem er knúið af hug­sjón­um. Við höfum sett pen­inga á fyrstu stigum í helm­ing­inn af öllum tækni­sprotum á þeim mörk­uðum sem við störfum á. Þannig að þetta teng­ist fyr­ir­tæk­inu mínu, en það þarf ekki að vera bein teng­ing. Ef við getum hjálpað við að hvata sprotaum­hverfið hérna, þá er ég sátt­ur. Þetta er ekki allt gert af óeig­in­gjörnum hvötum - þetta er í okkar hag líka - en við viljum huga að því að hér séu fleiri sprota­fyr­ir­tæki og að þeim vegni enn bet­ur.“

Það er einn þeirra hluta, sem mér sem er með bak­grunn í öðru en sprota­heim­inum finnst mjög heill­andi. Nýsköp­un­ar­um­hverfið er ekki núllsummu­leik­ur. Þegar fyr­ir­tækin verða betri og sterk­ari og vist­kerfið er betra, græða all­ir.

„Ég gæti talað um það í marga klukku­tíma. Það er upp­á­haldið mitt við sprota­geir­ann. Ég hef hjálpað sumum fyr­ir­tækjum mjög mik­ið, og hefur líka verið umb­unað vel fyrir það. En það sem er áhuga­vert er að það er ekki endi­lega línu­leg teng­ing þar á milli. Ég gæti til dæmis verið að vinna með einu sprota­fyr­ir­tæki. Einn úr því fyr­ir­tæki færi svo seinna að vinna í öðru fyr­ir­tæki og þyrfti á klukku­tíma frá mér að halda til að fá teng­ingu við annan aðila. En þannig fengi ég ráð­gjafa­hluti í félagi sem síðar gæti náð góðum árangri. Þetta er það sem ég elska. Það er ekki hægt að sitja og pæla í hvernig er hægt að græða sem mest á þessum bransa, við bara hjálpum hvert öðru. Og það virkar þegar fyr­ir­tækj­unum vegnar vel. Það er það sem ég elska við þennan bransa. Ef þitt eðli er að vera hjálp­samur þá er þetta einn af fáu geir­unum sem þér mun ekki líða eins og það sé verið að nota þig. Það gengur upp til lengri tíma lit­ið.