Sig­mundur Davíð Gunn­laugs­son, fyrr­ver­andi for­maður Fram­sókn­ar­flokks­ins og þing­mað­ur, segir að hefð­bundnir stjórn­mála­flokkar þurfi að geta rætt mál sem almenn­ingur lætur sig varða. „Flokk­arnir þurfa að bjóða upp á lausnir á því hvernig hægt sé að laga gallað fjár­mála­kerfi, þeir þurfa að þora að ræða við­kvæm en stór mál eins og inn­flytj­enda­mál. Flokkar þurfa að geta rætt umdeild mál og vera reiðu­búnir að verja hags­muni ólíkra hópa sam­fé­lags­ins. Þora að ræða bæði kosti og galla stórra breyt­inga á borð við alþjóða­væð­ingu, benda á að henni fylgi miklir kostir en líka gall­ar. Hún eigi t.d. ekki að þýða und­ir­boð á vinnu­mark­aði eða und­ir­boð á vörum eins og mat­vöru (af hverju leyfa menn sér að kalla það sér­hags­muna­gæslu ef reynt er að bæta starfs­að­stæður bænda en ekki ef það sama er gert fyrir háskóla­kenn­ara?).“ Þetta kemur fram í grein sem Sig­mundur Davíð skrifar í Morg­un­blaðið í dag.

Til­efni grein­ar­skrif­anna er kosn­ing Don­alds Trump sem for­seta Banda­ríkj­anna. Sig­mundur Davíð segir að stjórn­mála­menn á Vest­ur­löndum séu margir orðnir of með­virkir með þró­un­inni, of líkir inn­byrðis og eins­leitir í nálgun sinni. „Óskrif­aðar rétt­hugs­unarreglur voru orðnar alls­ráð­andi um það með hvaða hætti stjórn­mála­menn ættu að haga sér og tjá sig. Hægt var að gefa sér fyr­ir­fram hverju stjórn­mála­menn myndu svara nán­ast hvaða spurn­ingu sem þeir voru spurð­ir, hvort sem þeir skil­greindu sig til vinstri eða hægri. Rök­ræða um grund­vall­ar­at­riði og leitin að nýjum og frum­legum hug­myndum hafði látið undan fyrir ótt­anum við að vera umdeild­ur, segja eitt­hvað sem félli ekki að rétt­hugs­un­inni eða stork­aði ráð­andi kerfi, jafn­vel bara ótt­anum við að segja eitt­hvað sem gæti þurft að útskýra. Í stað­inn reiddu menn sig á frasa um sjálf­sagða hluti sem eng­inn gat verið á móti og stork­uðu þannig engum en vöktu heldur enga umræðu og engar nýjar hugs­an­ir.“

Þar segir hann að svokölluð sam­ræðu­stjórn­mál séu íraun ekki annað en sam­særi stjórn­mála­mann gegn kjós­end­um. Ef það eigi að vera hlut­verk stjórn­mála­manna að sam­ein­ast um lægsta sam­nefnar­ann í hverju máli sé lýð­ræð­is­legur vilji fyrir borð bor­inn og kerfið fari þess í stað sínu fram. Það telur Sig­mundur Davíð að sé hættu­leg og ólýð­ræð­is­leg þró­un. „Umfram allt þurfa stjórn­mála­flokkar að end­ur­heimta kjark. Þora að standa fyrir eitt­hvað þótt því fylgi að vera umdeild­ir. Stjórn­mála­menn vinna bein­línis við að vera umdeild­ir. Það er hlut­verk þeirra að gefa fólki val og láta það finna að valið skipti máli.“