Þing­menn Sam­fylk­ing­ar­innar hafa lagt fram frum­varp um að end­ur­reisa Þjóð­hags­stofnun frá og með árinu 2018. Slík stofnun var starf­rækt hér­lendis á árunum 1974 til 2002 þegar hún var lögð niður af frum­kvæði þáver­andi for­sæt­is­ráð­herra, Dav­íðs Odds­son­ar. Sú ákvörðun Dav­íðs hefur alla tíð verið afar umdeild.

Til­gangur sér­stakrar þjóð­hags­stofn­unar var að fylgj­ast með árferði og afkomu þjóð­ar­bús­ins, vinna að hag­rann­sóknum og vera rík­is­stjórn og Alþingi til ráðu­neytis í efna­hags­mál­um.

Í grein­ar­gerð með frum­varpi þing­mann­anna segir að Alþingi hafi sam­þykkt ein­róma 28. sept­em­ber 2010  þings­á­lyktun um við­brögð Alþingis við skýrslu rann­sókn­ar­nefndar Alþing­is, sem hafði komið út í apríl sama ár.. Þar eru talin upp 12 atriði sem þarf að end­ur­skoða eða und­ir­búa lög­gjöf um. Ell­efta atriði þeirrar upp­taln­ingar hljóði svo: „Stofnuð verði sjálf­stæð rík­is­stofnun sem fylgist með þjóð­hags­þróun og semji þjóð­hags­spá.“

Í Skýrslu þing­manna­nefndar til að fjalla um skýrslu rann­sókn­ar­nefndar Alþingis frá sept­em­ber 2010 kemur fram að þing­manna­nefndin leggi til að slík stofnun starfi á vegum Alþingis og hafi það hlut­verk að meta og gefa út spár fyrir efna­hags­lífið á sama hátt og Þjóð­hags­stofnun gerði til 1. júlí 2002. Þrátt fyrir það hefur ekki að því orð­ið.

Í grein­ar­gerð þing­manna Sam­fylk­ingar seg­ir: „Það er löngu tíma­bært að Alþingi bregð­ist við skýrslu rann­sókn­ar­nefndar Alþingis og skýrslu þing­manna­nefnd­ar­inn­ar, sem fjall­aði um hana, og end­ur­reisi Þjóð­hags­stofn­un.[...]Vissu­lega er umhverfið breytt frá því að Þjóð­hags­stofnun starf­aði. Sam­tök aðila vinnu­mark­að­ar­ins, hvort heldur er launa­fólks eða atvinnu­rek­enda, ann­ast grein­ingar í efna­hags­málum en einnig eru öfl­ugar grein­ing­ar­deildir innan bank­anna og aðrar stofn­an­ir, svo sem Við­skipta­ráð, sem láta sig varða grein­ingar á efna­hags­horf­um. Allt eru þetta hags­muna­sam­tök af ein­hverju tagi og óábyrgt að láta sem ekki komi til greina að grein­ingar geti verið lit­aðar af hags­munum þess­ara fyr­ir­tækja, stofn­ana eða sam­taka. Þess vegna er brýnt að í land­inu sé stofnun sem treysta má með nokk­urri vissu að dragi ekki taum ákveð­inna hags­muna­afla í þjóð­fé­lag­inu heldur hafi þjóð­ar­hags­muni að leið­ar­ljósi.“