Már Guð­munds­son, seðla­banka­stjóri, hefur kynnt skýrslu Seðla­banka Íslands um þrauta­vara­lán­veit­ingu bank­ans til Kaup­þings, 6. októ­ber 2008, sama dag og neyð­ar­lög voru sett til að bregð­ast við og tryggja starf­hæft fjár­mála­kerf­i. 

Í skýrsl­unni er meðal ann­ars rakið hvernig fjár­mun­un­um, 500 millj­ónum evra, var ráð­stafað, en fyrir liggur nú, að meiri­hluti þess­arar upp­hæð­ar, 260 millj­ónir evra, er tap­að­ur. 

Aðrar inn­greiðslur á reikn­ing Kaup­þings hjá Deutsche Bank námu sam­tals 698 millj­ónum evra

Í skýrsl­unni seg­ir, að útgreiðslur fjár­muna, af reikn­ingi Kaup­þings hjá Deutsche Bank, hafi verið í stórum dráttum þess­ar, næstu daga á eftir að lánið var veitt:

Útgreiðslur til inn­stæðu­eig­enda í Kaup­þing EDGE að fjár­hæð 225 m. evr­a. 

Greiðsla til nor­ræns seðla­banka að fjár­hæð 170 millj­ónir evr­a. 

Greiðsla til tveggja erlendra félaga að fjár­hæð 50 millj­ónir evra vegna útgáfu CLN (e. credit lin­ked note) skulda­bréfa. 

Greiðsla vegna veð­kalls í tengslum við end­ur­kaupa­samn­ing (REPO) til tveggja evr­ópskra banka að fjár­hæð 47 millj­ónir evr­a. 

Greiðslur vegna gjald­eyr­is­við­skipta að fjár­hæð 203 m. evr­a. 

Smá­greiðslur (lægri en 10 millj­ónir evr­a), 4 – 500 tals­ins, í heild að fjár­hæð 114,5 millj­ónir evra.

„Sam­tals námu útgreiðslur 810 millj­ónum evra og staðan á reikn­ingi félags­ins í dags­lok 8. októ­ber 2008 nam 0,6 millj­ónum evra. Ekki er mögu­legt að draga ein­hlítar álykt­anir um ráð­stöfun þraut­ar­vara­láns Seðla­bank­ans á grund­velli ofan­greindra upp­lýs­inga. Þær sýna þó að á þessum tíma var verið að inna af hendi greiðslur sem ella hefðu lík­lega leitt til falls bank­ans. Færsl­urnar bera með sér að áhlaup er í gangi á inn­stæður og önnur fjár­mögnun er að verða erf­ið­ari sem lýsir sér í veð­köllum sem vænt­an­lega tengj­ast veð- og end­ur­kaupa­samn­ing­um. Sam­tals nema greiðslur til nor­ræns seðla­banka, útstreymi á inn­stæðum og greiðslur vegna veð­kalla 442 millj­ónum evra. Vegna greiðslna í tengslum við CLN skulda­bréfið má nefna að málið er ennþá til með­ferðar hjá dóm­stól­um. Ekki er heldur hægt að draga miklar álykt­anir af upp­lýs­ingum um fjár­hæð gjald­eyr­is­við­skipta og mót­að­ila í þeim við­skipt­um. Gera má ráð fyrir að þær færslur hafi þegar verið skoð­aðar af þar til bærum aðil­u­m,“ segir í skýrsl­unni.

Lánið var veitt með veði í FIH bank­anum danska, sem Kaup­þing átti fyrir hrun­ið. 

Í skýrsl­unni er farið ítar­lega yfir það, hvernig reynt var að vernda veðin sem tekin voru fyrir lán­inu.

Í for­mála segir Már að nú liggi fyrir að stór hluti láns­ins sé tap­að­ur. „Það liggur nú fyrir að Seðla­bank­inn muni lík­lega ekki end­ur­heimta mikið meira af 500 millj­óna evra láni sínu til Kaup­þings en sem nemur 260 millj­ónum evra. Það liggur einnig fyrir að nýir eig­endur FIH eiga eign­ar­halds­fé­lag sem tók við af FIH bank­anum og tak­ist þeim að selja eignir félags­ins nálægt bók­færðu virði, líkt og útlit er fyr­ir, þá munu þeir fá þokka­legan hagnað af fjár­fest­ingu sinni. Það hefði varla gerst án umtals­verðs stuðn­ings danskra stjórn­valda við rekstur bank­ans á árunum eftir 2008. Verði þetta raunin er ósvarað þeirri spurn­ingu hvort og í hvaða mæli þessi hagn­aður væri á kostnað danskra eða íslenskra skatt­greið­enda eða, eins og eig­end­urnir hafa haldið fram, hvort það væri vegna þrot­lausrar vinnu þeirra sjálfra við að við­halda verð­mætum og skapa ný við erf­iðar aðstæð­ur? Þess­ari spurn­ingu verður ekki svarað hér enda liggur nið­ur­staðan ekki fyrir og sagan að baki nær langt út fyrir vett­vang Seðla­bank­ans. Það er að miklu leyti dönsk saga og gögnin sem þá þyrfti að skoða geymd í Dan­mörku. Kannski verður sú saga ein­hvern tíma skrif­uð.