Hall­dór Auðar Svans­son, fyrr­ver­andi borg­ar­full­trúi Pírata, skrifar í stöðu­upp­færslu á Face­book-­síðu sinni í dag að hinn svo­kall­aði flati strúktúr flokks­ins verði að byggj­ast á ein­hvers konar strúktúr. Til­gang­ur­inn með slíkum strúktúr eigi meðal ann­ars að vera sá að gefa fólki, sem vinnur fyrir flokk­inn, lág­marks­vinnu­frið í formi fyr­ir­sjá­an­legra ferla. Ann­ars vinni þeir frek­ustu hverju sinni og frekju sé mætt með enn meiri frekju þar til allt sýður upp úr.

Til­efni skrif­anna er við­tal við Helga Hrafn Gunn­ars­son, þing­mann Pírata, á mbl.is í dag þar sem hann talar um það fyr­ir­komu­lag inn­­an flokks­ins að vera án for­­manns. Þá segir hann að hinn flati strúkt­úr flokks­ins gangi á meðan all­ir sem taka þátt í litl­um hópi séu á sömu blað­síð­unni um það hvernig hlut­irn­ir eiga að vera.

Flati strúkt­úr­inn eitt stærsta vanda­mál flokks­ins

„Hinn svo­kall­aði flati strúktúr og marka­leysið sem hann veldur er vissu­lega eitt stærsta vanda­málið innan flokks­ins. Til að laga það þarf hins vegar að huga að fleiru en mögu­legu for­manns­emb­ætt­i,“ skrifar Hall­dór.

Hann segir að eitt sem hann hafi rekið sig strax á við að koma inn í fram­kvæmda­ráð flokks­ins í fyrra hafi verið algjört skipu­lags­leysi á fundum þess og til­heyr­andi óvissa með það hvað væri að fara að ger­ast á þeim, hverjir væru að fara að mæta ótil­kynntir sem gest­ir, hvað þeim gengi til og hver mörkin væru milli gesta og þeirra sem kjörnir voru til að sitja í fram­kvæmda­ráð­i. 

„Mér fannst alveg nógu flókið að henda reiður á öllum sem sátu í fram­kvæmda­ráði og voru til þess lýð­ræð­is­lega kjörn­ir, þó ekki bætt­ust þar ofan á allir aðrir flokks­menn sem höfðu áhuga á afskiptum af störfum þess. Þetta fannst mér ekki vera flatur strúktúr heldur ein­fald­lega algjört strúkt­úr­leysi sem bauð upp á „gengja­stríð“ milli fylk­inga eftir full­kom­lega ófyr­ir­sjá­an­legum regl­um. Ég taldi þetta ekki gott fyr­ir­komu­lag fyrir neinn og síst af öllu fyrir geð­heilsu þeirra sjálf­boða­liða sem var ætlað að sitja í fram­kvæmda­ráði og höfðu til þess lýð­ræð­is­legt umboð,“ skrifar hann. 

Látin skamm­ast sín fyrir „leynd­ar­hyggju“

Hall­dór segir jafn­framt að gagn­rýni á þetta óreiðu­fyr­ir­komu­lag hafi hins vegar sumir svarað innan flokks­ins á þá leið að þetta væri hinn eini sanni flati strúktúr og að það væri ekki í anda Pírata að setja ein­hver mörk gagn­vart þessu.

„Við sem vildum agaðra fyr­ir­komu­lag vorum látin skamm­ast okkar fyrir „leynd­ar­hyggju“ af því að við vildum að fram­kvæmda­ráð, sér­stak­lega þegar það var að reyna að gera sig starf­hæft með slatta af nýju fólki og velja sér for­mann, fengi lág­marks­vinnu­frið á fundum sín­um. Algjör­lega opnir fundir alltaf voru víst hið eina sanna Pírata­fyr­ir­komu­lag, eða það var alla­vega mín upp­lifun af stemn­ing­unni - og í stað þess að halda áfram að slást við það sjón­ar­mið ákvað ég að víkja. Kannski kom ég gagn­rýni minni ekki rétt á fram­færi og kannski var tím­inn til að ræða þessi mál ekki réttur en nið­ur­staðan var alla­vega að mér þótti rétt­ast að draga mig frá þessu öllu sam­an. Það er raunar ein besta ákvörðun sem ég hef tek­ið, enda hafði ég mjög gott af því að taka mér algjört frí frá flokkspóli­tísku starfi hvort eð er.

Það er fullt af góðu fólki í Pírötum og mér þykir enn afar vænt um það, þannig að þessar vanga­veltur mínar um það sem betur mætti fara eru alls ekki illa meintar – en svona fyrst að flokks­fólk er að opna sig um vanda­mál og sær­indi þá er þetta mitt helsta inn­legg í þá umræðu. Þetta er líka meint sem kerf­is­leg gagn­rýni frekar en gagn­vart per­són­um,“ skrifar Hall­dór.