Landsvirkjun telur torvelt að veita upplýsingar um heildarkostnað vegna undirbúnings sæstrengs þar sem fyrirtækið sé undanþegið ákvæðum upplýsingalaga og um sé að ræða upplýsingar viðskiptalegs eðlis sem ekki sé unnt að veita.
Þetta kemur fram í svari Bjarna Benediktssonar fjármála- og efnahagsráðherra við fyrirspurn frá Þorsteini Sæmundssyni, þingmanni Miðflokksins, um kostnað Landsvirkjunar vegna sæstrengs.
Þorsteinn spurði hver heildarkostnaður Landsvirkjunar væri vegna undirbúnings undir lagningu sæstrengs síðastliðin tíu ár, skipt niður á ár. Óskaði hann eftir að svarinu fylgdi jafnframt sundurliðaður kostnaður vegna launa starfsmanna Landsvirkjunar, aðkeyptrar sérfræðiþjónustu, ferðakostnaðar og risnu.
Í svari ráðherra segir að fjármála- og efnahagsráðuneytið hafi ekki upplýsingar um kostnað Landsvirkjunar vegna undirbúnings að hugsanlegri lagningu sæstrengs og hafi því óskað eftir upplýsingum um það frá fyrirtækinu.
Upplýsingar of viðkvæmar til þess vera gerðar opinberar
Í bréfi Landsvirkjunar til fjármála- og efnahagsráðuneytisins kemur meðal annars fram að með setningu raforkulaga hafi farið fram heildarendurskoðun á löggjöf um vinnslu, flutning, dreifingu og sölu raforku. Með setningu laganna hafi verið komið á markaðsbúskap í viðskiptum með raforku þannig að vinnsla og sala á raforku fari nú fram á einkaréttarlegum grundvelli í samkeppnisumhverfi.
„Landsvirkjun starfar þannig í alþjóðlegri samkeppni um raforkusölu til mögulegra viðskiptavina þar sem miklir viðskiptalegir hagsmunir eru í húfi. Upplýsingar um markaðssetningu fyrirtækisins til einstakra fyrirtækja, iðngreina eða markaðssvæða og fundi því tengdu eru því að jafnaði of viðkvæmar til þess að þær séu gerðar opinberar,“ segir í bréfi Landsvirkjunar.
Lítið unnið að verkefninu frá 2016
Þá kemur enn fremur fram að eitt þeirra markaðsverkefna sem Landsvirkjun hafi unnið að sé forathugun á sæstreng sem myndi veita íslenskum orkufyrirtækjum aðgang að miklum fjölda af nýjum viðskiptavinum – tugþúsunda fyrirtækja og milljónum einstaklinga. „Verkefnið fer saman við mikið af því markaðsstarfi sem fer fram innan Landsvirkjunar sem felst meðal annars í greiningu á erlendum raforkumörkuðum og alþjóðlegu markaðsumhverfi orkufreks iðnaðar, svo og öflugu kynningarstarfi þar sem vakin er athygli á möguleikum orkufreks iðnaðar á Íslandi. Greiningar- og markaðsstarf Landsvirkjunar nýtist þannig ólíkum markaðstækifærum fyrirtækisins til framtíðar, við mat á alþjóðlegri samkeppnishæfni og jafnframt nýtist það í samskiptum við núverandi viðskiptavini þegar samið er um stækkanir eða endursamninga.“
Vinna við verkefnið að þessu sinni fór einkum fram á árunum 2010 til 2016, samkvæmt Landsvirkjun. Helstu tæknilegu og viðskiptalegu niðurstöðum sé ítarlega gert grein fyrir í ýmsum skýrslum sem aðgengilegar eru á vefsíðu Landsvirkjunar. Frá árinu 2016 hafi hins vegar lítið verið unnið að verkefninu.
Í bréfinu segir að með vísan til framangreinds sé torvelt að svara fyrirspurn þingmannsins og gæfi það ekki rétta mynd, hvað þá að reyna að sundurliða kostnað á alla þá þætti sem þingmaður óskar upplýsinga um. Auk þess sem hér sé um að ræða upplýsingar viðskiptalegs eðlis sem ekki sé unnt að veita.
