Vandi flótta­manna frá Sýr­landi, Írak, Afganistan og fleiri ríkj­um, sem flýja í millj­ón­a­tali stríðs­hrjáð svæði, er gríð­ar­lega umfangs­mik­ill og aðkallandi, eins og Kjarn­inn hefur verið dug­legur við að benda á síð­ustu mán­uði og vik­ur.

Ísland getur lagt miklu meira af mörkum heldur en að taka á móti 50 flótta­mönn­um, eins og til stóð, og nú virð­ist sem stjórn­völd séu til­búin að taka á móti mun fleir­um. Akur­eyr­ar­bær sýndi raunar strax nauð­syn­legt frum­kvæði, þegar bæj­ar­yf­ir­völd þar sögð­ust til­búin að taka á móti fleiri flótta­mönn­um, en bær­inn tók á móti 24 flótta­mönnum árið 2003 og hef­ur ­reynslan af því afar verið góð fyrir fólkið sem kom og ekki síður fyrir bæinn.

Spenn­andi verður að sjá hvað Reykja­vík­ur­borg verður til­búin að gera. Hún getur í raun borið hit­ann og þung­ann af starfi Íslands ef hún kýs að gera það. Hún býr yfir sterkum innvið­um, húsa­skjóli ef því er að skipta og meiri reynslu en önnur sveit­ar­fé­lög, þegar kemur að mála­flokki flótta­manna. Von­andi næst þverpóli­tísk sam­staða hjá borg­inni um að rétta fram kröft­uga hjálp­ar­hönd til þeirra sem þjást. Þörfin er mik­il.