Sig­urður Hann­es­son og Bene­dikt Gísla­son, helstu ráð­gjafar rík­is­stjórn­ar­innar í efna­hags­mál­um, birt­ust í áhuga­verðu við­tali í Við­skipta­blað­inu fyrir helgi. Bene­dikt er verk­fræð­ingur og kom meðal ann­ars að vinnu við losun fjár­magns­hafta, og Sig­urður er stærð­fræð­ingur og ­for­maður sér­fræð­inga­hóps­ins sem vann að skulda­nið­ur­fell­inga­að­gerð rík­is­stjórn­ar­inn­ar, eða Leið­rétt­ing­una svoköll­uðu.

Það er í sjálfu sér ekki efni í pæl­ingu að tví­menn­ing­arnir hafi birst í blaða­við­tali, enda báðir afburða færir á sínum svið­um, heldur vöktu ákveðin ummæli í við­tal­inu athygli. Eða ekki.

Þar kemur fram að tví­menn­ing­arnir eru ­sam­mála um að eig­in­leikar krón­unnar hafi verið kostur í þeim aðstæðum sem Íslend­ingar stóðu frammi fyrir vegna fjár­magns­haft­anna. Og þá er haft eftir Bendikti að þó krónan hafi verið vanda­mál, þá hafi hún líka verið lausn. Nánar til­tekið hefur blaðið eftir hon­um: „Ég held að hún hafi verið mjög mik­ill kostur í stöð­unni. Þó að hún hafi verið rót vand­ans, þá er hún líka stór hluti af lausn­inn­i.“

Það kemur svo sem ekki á óvart að ráð­gjafi rík­is­stjórn­ar­innar í efna­hags­málum tali með slíkum hætt­i. Hins vegar er áhuga­vert hvernig haldið er á lofti að þó vissu­lega krónan hafi skapað vanda, enda flestum til óþurft­ar, hafi hún líka reynst einn okkar helsti bjarg­vætt­ur. Hún skóp sem sagt vand­ann og leysti hann líka sjálf. Það er ansi magn­að. En kannski hefði krónan bara alls ekki þurft að bjarga land­inu út úr ógöng­unum ef hún hefði ekki átt stóran þátt í að leiða það í þær. Ef þú leikur þér ekki að eldi, þá eru nefni­lega mun minni líkur á að þú brennir þig á hon­um. Pæl­ing.