Það er spilling að leigja makrílkvóta til sjávarútvegsfyrirtækja með áttatíu prósenta afslætti, sagði Jón Steinsson hagfræðingur við Columbia-háskóla í kvöldfréttum RÚV í kvöld.
Nú hafa rétt tæplega 27 þúsund manns skrifað undir áskorun til Ólafs Ragnars Grímssonar forseta Íslands um að vísa lögum um ráðstöfun fiskveiðiauðlinda til lengri tíma en eins árs til þjóðarinnar. Jón Steinsson er einn þeirra sem standa að undirskriftasöfnuninni.
Sigurður Ingi Jóhannson sjávarútvegsráðherra leggur til í frumvarpi sínu um makrílinn að honum verði úthlutað til sex ára í senn. Þetta hefur hann sagt að eigi að auka fyrirsjáanleika í sjávarútvegi. Fram að þessu hefur verið úthlutað ótímabundið.
Jón segir það sjálfsagt að úthluta kvóta til lengri tíma, ef þjóðin fái fullt gjald fyrir. Það eigi að úthluta með uppboði svo þjóðin fái markaðsverð fyrir leigu á veiðiheimildum. „Það er eitt að leigja hluti á markaðsverði, til segjum tíu ára, en það er annað að leigja hluti með áttatíu prósenta afslætti til tíu ára. Það er algerlega ótækt. Ef að ríkisstjórnin ætti hús og leigði það með áttatíu prósent afslætti til tíu ára þá væri það augljóst að það væri spilling,“ segir Jón við RÚV.
Þjóðin hlunnfarin um tugi milljarða á ári
Eins og Kjarninn greindi frá á dögunum skrifaði Jón grein um makrílfrumvarpið í Fréttablaðið. Þar sagði hann meðal annars: „Nú er svo komið að auðlindaarðurinn í sjávarútvegi er 40-60 ma.kr. á ári. Hér er ég að tala um arð umfram eðlilegan arð af skipum, frystihúsum og öðrum fjárfestingum í greininni. Þessi auðlindaarður á að renna til þjóðarinnar – eiganda auðlindarinnar – en gerir það ekki nema að litlu leyti. Þjóðin er með öðrum orðum hlunnfarin um tugi milljarða árlega.“
„Núverandi lög um stjórn fiskveiða kveða skýrt á um að úthlutunin myndi „ekki eignarrétt eða óafturkallanlegt forræði einstakra aðila yfir veiðiheimildum“. Þetta þýðir að stjórnvöld á hverjum tíma hafa alltaf tækifæri til þess að breyta úthlutuninni og taka upp nýtt fyrirkomulag sem fæli í sér að útgerðin greiði þjóðinni eðlilegt leigugjald fyrir réttinn til þess að nýta auðlindina. Það eina sem er óafturkallanlegt í núverandi kerfi er úthlutun ráðherra á aflaheimildum til eins árs í senn.
Í makrílfrumvarpi ráðherra er ekkert ákvæði um þjóðareign kvótans né heldur um það að úthlutunin myndi ekki eignarrétt eða óafturkallanlegt forræði einstakra aðila yfir veiðiheimildum. Þvert á móti er kveðið á um að sex ára úthlutun veiðiheimilda í makríl framlengist sjálfkrafa um eitt ár á hverju ári og að úthlutuninni sé ekki hægt að breyta nema með sex ára fyrirvara. Þetta er grundvallarbreyting.
Ég vil minna lesendur á að sex ár eru lengri tími en heilt kjörtímabil Alþingis. Þetta frumvarp þýðir því að næsta ríkistjórn mun ekki geta breytt úthlutun aflaheimilda í makríl og komið þeim breytingum í framkvæmd jafnvel þótt hún sitji heilt kjörtímabil. Til þess að gera slíkt mun þurfa ríkisstjórn sem vinnur tvennar kosningar í röð. Með öðrum orðum mun þjóðin ekki geta komið fram vilja sínum um eðlilegt leigugjald fyrir úthlutun makrílkvóta jafnvel þótt hún kjósi til þess meirihluta í þingkosningum.“
Verðmætum úthlutað með 80 prósent afslætti
Jón segir að með frumvarpinu sé stígið risastórt skref í þá átt að festa varanlega í sessi það fyrirkomulag að útgerðarmenn þurfi ekki að greiða eðlilegt leigugjald til þjóðarinnar fyrir afnot af sameign þjóðarinnar. „Vitaskuld verður áfram hægt að leggja á veiðigjöld og breyta þeim ár frá ári en það verður nánast ómögulegt að taka upp uppboðsfyrirkomulag við úthlutun aflaheimilda í makríl. Það verður með öðrum orðum nánast ómögulegt að taka upp fyrirkomulag sem tryggir að útgerðarmenn greiði markaðsverð fyrir veiðiheimildir.
Það sem meira er, ef þetta frumvarp verður að lögum verður til fordæmi um óafturkallanlega úthlutun aflaheimilda til lengri tíma en eins árs. Þetta fordæmi mun gera það auðveldara fyrir stjórnvöld að breyta úthlutun annarra tegunda á sama veg,“ skrifaði Jón.
„Mörgum er tíðrætt þessa dagana um lág laun á Íslandi og veika stöðu velferðarkerfisins. Er nema von að staðan sé eins og hún er þegar þjóðin lætur það yfir sig ganga ár eftir ár að stjórnvöld úthluti verðmætustu auðlindum þjóðarinnar með u.þ.b. 80% afslætti? Nú vill ríkisstjórnin taka stórt skref í þá átt að festa enn frekar í sessi þetta ófremdarástand. Er ekki tími til kominn að landsmenn segi hingað og ekki lengra?“