Lögverndun atvinnugreina er ávallt komið á í nafni neytendaverndar en í raun ber hún mörg einkenni sérhagsmunagæslu. Í krafti lögverndar geta þeir sem fyrir sitja hækkað verð til viðskiptavina sinna og hindrað aðgengi annarra að sömu störfum. Á sama tíma bendir reynslan ekki til þess að lögverndun leiði til bættrar þjónustu.
Þetta segir í nýrri grein á vef Viðskiptaráðs Íslands þar sem fjallað er um lögverndun á íslenskum vinnumarkaði, en í því felst að einstaklingur þarf leyfi í samræmi við fyrirmæli frá stjórnvöldum til að sinna ákveðnum störfum eða nota ákveðið starfsheiti.
„Flestir vita að hérlendis þarf leyfi frá stjórnvöldum til að starfa við lækningar eða lögmennsku. Færri vita að hið sama á við um kökugerð, skrúðgarðyrkju og klæðskerasníði. Lögvernduðum atvinnugreinum hefur fjölgað verulega og í dag þarf leyfi stjórnvalda til að sinna 173 tegundum starfa á Íslandi,“ segir í greininni. Bent er á að lögverndun nái til um 60 þúsund starfa á Íslandi og að Íslendingar eigi Norðurlandamet í lögverndun. Hér á landi sé hún bæði víðtækari, meira íþyngjandi og yfirgripsmeiri en í grannríkjum.
Að mati Viðskiptaráðs eiga stjórnvöld að fylgja erlendum fordæmum og einskorða lögverndun við þær greinar þar sem hún skilar sannarlega ávinningi. „Afnám lögverndunar í fjölmörgum atvinnugreinum myndi auka atvinnufrelsi, styðja við markmið stjórnvalda um aukna framleiðni, ýta undir nýsköpun og draga úr kostnaði fyrir bæði neytendur og fyrirtæki.“
