Ang­ela Merkel, kansl­ari Þýska­lands, lét hafa eftir sér 26. júní síð­ast­lið­inn að flótta­manna- og inn­flytj­enda­vand­inn sem nú væri á borði stjórn­mála­manna, ekki síst tíðar ferð­ir ­fólks yfir Mið­jarð­ar­hafið sem leitar betra lífs í Evr­ópu, væri lang­sam­lega stærsta mál sem hún hefði staðið frammi fyrir í sinni tíð sem leið­togi Þýska­lands og þátt­tak­andi í stjórn­mála­sam­vinnu Evr­ópu. Ekki efna­hags­vandi Grikkja, sem á þessum tíma var oft­ast nær í fyr­ir­sögnum fjöl­miðla, ekki skulda­vandi þjóð­ríkja Evr­ópu, ekki nei­kvæðar hag­töl­ur. Flótta­manna- og inn­flytj­enda­vand­inn er í hennar huga stærsta mál­ið.

Í yfir­lýs­ingum sem þessum er mik­ill þungi og ljóst að allar þjóðir Evr­ópu verða sam­eig­in­lega að reyna að leysa þetta risa­stóra mann­úð­ar­mál, eða í það minnsta að reyna að hjálpa þeim mörg hund­ruð þús­und flótta­mönnum sem leita til Evr­ópu úr skelfi­legum aðstæðum í stríðs­hrjáðum lönd­um, þessa dag­ana.

Ísland getur gert mun meira en það hefur þegar gert, og ætti að gera það. En allt sem lagt er til með frum­kvæði er þakk­ar­vert. Það var gott hjá Akur­eyr­arbæ að hafa frum­kvæði að því að bjóð­ast til að taka móti hluta þeirra flótta­manna sem stjórn­völd hafa sam­þykkt að taka á móti. Árið 2003 tók bær­inn á móti 24 flótta­mönnum frá stríðs­hrjáðum svæðum fyrrum Júgóslavíu og gekk sú vinna vel. Allar fjöl­skyld­urnar sem fluttu til Akur­eyr­ar, í leit að betra lífi, búa enn á Akur­eyri og gekk stuðn­ings­vinna vel.

Vel gert!