Af tólf síð­ustu mynd­böndum sem Sjálf­stæð­is­flokk­ur­inn hefur birt á Face­book-­síðu sinni eru þó sjö af Bjarna. Mynd­bandið sem hefur vakið mesta athygli, og fengið mest áhorf allra kosn­inga­mynd­banda í þess­ari kosn­inga­bar­áttu, er án efa það sem sýnir Bjarna baka afmælisköku fyrir dóttur sína þar sem kakan sem Bjarni er að nostra við þjónar einnig þeim til­gangi að vera lík­ing fyrir íslenskan efna­hag.

Sjálf­stæð­is­flokk­ur­inn var ekki með höf­uð­á­herslu á neitt eitt kosn­inga­lof­orð heldur lagði hann áherslu á áfram­hald­andi stöð­ug­leika í efna­hags­málum – sem sé til­komin vegna góðra starfa flokks­ins á kjör­tíma­bil­inu – sem for­sendu þess að hægt sé að ráð­ast þær umbætur sem þarf á íslenska sam­fé­lags­mód­el­inu. Kosn­inga­slag­orðið er enda: „Á réttri leið“.

Fram­sókn­ar­flokk­ur­inn

Óvenju­lega rólegt en svo allt í einu Höddi Magg

Hinn rík­is­stjórn­ar­flokk­ur­inn, Fram­sókn­ar­flokk­ur­inn, hefur rekið heldur óhefðu­bundna kosn­inga­bar­áttu á sinn mæli­kvarða. Flokk­ur­inn er þekktur fyrir að „stela“ kosn­ingum með því að keyra á einu risa­stóru lof­orði og að ná að láta kosn­inga­bar­átt­una hverf­ast að mestu um þau. Nær­tæk­ustu dæmin eru þegar hann lof­aði 90 pró­sent lánum fyrir kosn­ing­arnar 2003 og bjó til sniðugar sjón­varps­aug­lýs­ingar þar sem því var komið á fram­færi sem vöktu mikla athygli. Fyrir kosn­ing­arnar 2009 var lof­orðið 20 pró­senta leið­rétt­ing skulda og það lof­orð var síðan end­ur­nýtt með smá­vægi­legum breyt­ingum fyrir kosn­ing­arnar 2013 sem „Leið­rétt­ing stökk­breyttra hús­næð­is­lána“. Þessi lof­orð svín­virk­uðu öll fyrir flokk­inn.

Það hefur ekki farið fram hjá neinum að Fram­sókn­ar­flokk­ur­inn kemur nú til kosn­inga plag­aður af inn­an­mein­um. Harð­vítug bar­átta um for­manns­sætið hefur skilið flokk­inn eftir í sárum og nokkuð ljóst er að Sig­mundur Davíð Gunn­laugs­son, fyrr­ver­andi for­sæt­is­ráð­herra og for­maður flokks­ins, ætlar sér ekki að danska í takt við lag sem nýi for­mað­ur­inn Sig­urður Ingi Jóhanns­son hefur samið. Sig­mundur Davíð er enn sinn eigin for­mað­ur.

Kosn­inga­bar­átta Fram­sóknar hófst seint af þessum sökum og þegar stefnu­málið voru loks kynnt þá vant­aði allan „hókus pókus“-þátt í þau. Efst á baugi voru ann­ars vegar skatta­lækk­anir – óvenju­legt Fram­sókn­ar­lof­orð – sem gengið hefur illa að útskýra og koma á dag­skrá, og hins vegar and­stæða gegn því að nýtt fram­tíð­ar­sjúkra­hús verði byggt upp við Hring­braut, sem er í and­stöðu við afstöðu allra ann­arra flokka sem líkur eiga á að kom­ast á þing. Ólíkt síð­ustu kosn­ingum hafa lof­orð Fram­sókn­ar­flokks­ins því ekki náð neinu almenni­legu flugi í þetta skipt­ið.

Í stat­ískum aug­lýs­ingum er öll áhersla á for­mann­inn og vara­for­mann­inn, Sig­urð Inga og Lilju Alfreðs­dótt­ur. Sig­mundur Dav­íð, stærsti hlut­inn af per­sónu­leika Fram­sókn­ar­flokks­ins síð­ustu átta árin, er hvergi sjá­an­leg­ur. Á sam­fé­lags­miðlum hefur mynd­band af mann­legum Sig­urði Inga að moka flór og sinna öðrum bústörf­um, með áherslu á að hann gangi hreint til verka, verið fyr­ir­ferða­mik­ið.

Á þriðju­dag birt­ist síðan mynd­band þar sem slegin er annar tónn. Þar var varað við því að hjól efna­hags­lífs­ins muni stöðvast ef vinstri stjórn tekur við völd­um. Og hræðslu­á­róð­ur­inn náði síðan nýj­um, og áður óséð­um, hæðum í íslenskri stjórn­mála­bar­áttu á fimmtu­dags­kvöld þegar Fram­sókn­ar­flokk­ur­inn birti hið nú alræmda fót­bolta­lík­ing­ar­mynd­band sitt, þar sem stjórn­ar­and­staðan er teiknuð upp sem lík­am­lega tak­markað fólk sem geti ekki unnið kapp­leiki en Fram­sókn­ar­flokk­ur­inn sem hinn full­komni knatt­spyrnu­maður sem getur ekki hægt að skora. And­stæð­ing­ur­inn í leiknum í aug­lýs­ing­unni er Evr­ópu­sam­band­ið. Og Hörður Magn­ús­son er lát­inn lýsa öllu saman í hefð­bundnu æsing­ar­kasti.

Það má slá því föstu að mynd­bandið stal titl­inum af króka­veiða­mynd­bandi Dög­unar sem van­stilltasta kosn­inga­mynd­band þess­ara kosn­inga á loka­spretti þeirra.

Við­reisn

Fag­mann­legt og Fær­eyjar

Við­reisn hefur tek­ist ágæt­lega að setja áhersl­una á mál­efna­stöðu flokks­ins og hvað það sé sem aðskilji hann frá öðrum sem eru nálægt honum í hinu póli­tíska litrofi. Það sást til að mynda ágæt­lega þegar flokk­ur­inn hélt blaða­manna­fundi til að leggja áherslu á sín helstu stefnu­mál á sama tíma og stjórn­ar­and­stöðu­flokk­arnir fjórir voru að hitt­ast til að leggja drög að nýrri rík­is­stjórn eftir kosn­ing­ar. Allt kosn­inga­efni flokks­ins var fag­mann­lega unnið og snyrti­lega fram­sett, svona eins og flestir fram­bjóð­endur flokks­ins. En fékk kannski ekki blóðið til að renna hraðar í kjós­end­um.

Flokk­ur­inn býr að því að hafa raðað á lista og fengið fullt af fólki sem mis­mun­andi sér­þekk­ingu og aðdrátt­ar­afl til að taka slag­inn með sér. Því er flest öllu flagg­að. Raunar má segja að Við­reisn sé eini flokk­ur­inn sem setji for­mann sinn ekki í aðal­hlut­verkið í kosn­inga­bar­átt­unni. ungt fólk á borð við Pawel Bar­toszek og Sig­ríði Maríu Egils­dóttur hafa verið áber­andi ásamt Þor­steini Víglunds­syni, Hönnu Katrínu Frið­riks­son og Þor­gerði Katrínu Gunn­ars­dótt­ur.

Það mál sem Við­reisn hefur sett á odd­inn er mynt­ráð og að það sé lausn sem geti leyst þau vanda­mál Íslend­inga að búa við enda­lausa háa vexti og geng­is­sveifl­ur. Það var framan af gert með yfir­veg­uð­um, hefð­bundnum og vel fram­leiddum hætti.

Nokkrum dögum fyrir kosn­ingar var skipt um gír og mynt­ráðs­hug­myndin sett fram á nýstár­legan, bráð­snjallan og skemmti­legan hátt sem sam­tal milli Íslands og Fær­eyja um pen­inga­stefnu­mál í Messen­ger-­kerfi Face­book.

Sam­fylk­ingin

Oddný sem Hill­ary og of síð­búið neyð­ar­kall Dags

Kosn­inga­stjórar Sam­fylk­ing­ar­innar ákváðu greini­lega að allt sviðs­ljós ætti að vera á Odd­nýju Harð­ar­dótt­ur, nýkjörnum for­manni flokks­ins. Hún hefur verið dubbuð upp sem ein­hvers konar íslensk útgáfa af Hill­ary Clinton, sem Oddný er alls ekki. Þá virð­ist eins og að með­vitað sé verið að fela Árna Pál Árna­son og Össur Skarp­héð­ins­son, tvo fyrr­ver­andi for­menn flokks­ins. En fyrir lá að Sam­fylk­ingin hefur upp­lifað sitt mesta hnign­un­ar­skeið í sögu flokks­ins und­an­farin miss­eri og nýja leik­á­ætlun þyrfti til að hressa upp á stöð­una.

Þessi áhersla á Odd­nýju hefur margar birt­ing­ar­mynd­ir. Hún er í aðal­hlut­verki í nær öllum prent og net kosn­inga­á­róðri flokks­ins, er í þeim mynd­böndum sem mest áhersla hefur verið lögð á að dreifa og búinn var til sér­stakur flipi á heima­síðu Sam­fylk­ing­ar­innar sem heitir ein­fald­lega „Odd­ný“. Hann er við hlið ann­ars flipa sem allt hitt „Fólk­ið“ í fram­boði deil­ir. Engin annar stjórn­mála­flokkur sem mælist inni er með sér­staka und­ir­síðu sem er ein­ungis helguð for­manni flokks­ins.

Það má slá því föstu að þessi aðferð­ar­fræði hafi, svona væg­ast sagt, ekki gengið upp. Fylgið hefur haldið áfram að hrynja af Sam­fylk­ing­unni dag frá degi án þess að brugð­ist hafi verið við. Þ.e. þangað til í gær, degi fyrir kosn­ing­ar. Þá var loks hringt í Dag,þ.e. borg­ar­stjór­ann Dag B. Egg­erts­son, til að senda út neyð­ar­kall til kjós­enda um að halda Sam­fylk­ing­unni lif­andi. Dagur er eini stjórn­mála­mað­ur­inn í Sam­fylk­ing­unni með per­sónu­fylgi og því ekk­ert ein­kenni­legt við að hann sé virkj­að­ur. En það verður að telj­ast sér­kenni­legt að beðið hafi verið með neyð­ar­kallið fram á síð­asta dag fyrir kosn­ing­ar.

Björt fram­tíð

Björt bjargar Bjartri

Kosn­inga­bar­átta Bjartar fram­tíðar hefur verið ein­föld­ust allra flokka. Flokk­ur­inn vakn­aði óvart aftur til lífs­ins með því að standa einn flokka gegn sam­þykkt búvöru­samn­inga og hefur blóð­mjólkað þá afstöðu með þeim árangri að hann getur nú gert raun­hæfar vænt­ingar til að slaga lang­leið­ina upp í kjör­fylgi sitt í síð­ustu kosn­ing­um. Það verður að telj­ast mik­ill sig­ur.

Hitt sem hefur virkað vel fyrir Bjarta fram­tíð er Björt Ólafs­dótt­ir. Hún hefur verið mjög dug­leg við að finna sér rifr­ildi til að halda sér í umræð­unni og til að búa til aðskilnað milli sín og Bjartrar fram­tíðar og hinna flokk­anna sem eru að fiska eftir atkvæðum í sömu tjörn. Það má segja að Björt hafi að mörgu leyti bjargað Bjartri fram­tíð frá því að logn­ast út af sem þjóð­mála­afl.

Eftir að hafa náð fót­festu og fundið sér far­veg sem virk­aði hefur Björt fram­tíð haldið við sig þá upp­skrift að keyra bar­átt­una á ann­ars vegar Björt og hins vegar hinum geðuga, kurt­eisa, mál­efna­lega en auð­vitað óvenju­lega for­manni sínum Óttarri Proppé. Þetta ólíka tveggja manna teymi er afar áber­andi í kosn­inga­aug­lýs­ingum og sem full­trúar flokks­ins út á við, t.d. sem við­mæl­endur í fjöl­miðl­um. Þau fundu ein­fald­lega eitt­hvað sem virk­aði og breyttu engu eftir það.

Vinstri græn

Katrín og Rassi Prump með ann­ara rössum

Sig­ur­veg­ari kosn­inga­bar­átt­unn­ar, þegar horft er á kosn­inga­á­róður og fram­setn­ingu hans, verður að telj­ast Vinstri græn. Flokk­ur­inn sem var nálægt því að þurrkast nokkrum vikum fyrir kosn­ing­arnar 2013 hefur fundið sér ágætan far­veg undir for­ystu vin­sælasta stjórn­mála­manns þjóð­ar­inn­ar, Katrínar Jak­obs­dótt­ur. Öll áhersla í aug­lýs­ingum í hefð­bundnum miðlum hefur verið á Katrínu og mikla athygli hefur vakið að Stein­grímur J. Sig­fús­son, helsta burða­rásin að stofnun flokks­ins og for­maður hans árum sam­an, er mjög vand­lega falin alls staðar ann­ars staðar en í heima­kjör­dæmi sínu, þar sem hann nýtur mik­ils per­sónu­fylg­is. Ástæðan er ein­föld: Stein­grímur er á meðal umdeild­ustu stjórn­mála­manna þjóð­ar­innar á meðan að Katrín nýtur hylli hjá fólki úr öllum stigum sam­fé­lags­ins.

Í aðal­sjón­varps­aug­lýs­ingu Vinstri grænna sést Katrín fara yfir hvers konar rík­is­stjórn hún von­ist til að sjá eftir næstu kosn­ingar en hvetur síðan fólk til að kjósa „stjórn­mála­fólk og flokka sem það treyst­ir.“

Föstu­dag­inn fyrir viku setti flokk­ur­inn síðan af stað ann­ars konar her­ferð sem miðuð var á sam­fé­lags­miðla og þá mark­hópa sem nálg­ast flestar sínar upp­lýs­ingar á þeim. Sú her­ferð, sem sam­anstendur af fjórum aug­lýs­ingum þar sem hinn heims­frægi lista­maður Ragnar Kjart­ans­son, einnig þekktur sem Rassi Prump, er í aðal­hlut­verki, hefur vakið verð­skuld­aða athygli. Mynd­böndin eru snið­ug, fynd­in, vel gerð, inni­halda ókyn­ferð­is­lega hlaðna nekt og skarta íslenskri lista­stjörnu sem nýtur bæði virð­ingar og þykir móð­ins.

Mynd­böndin náðu líka að vekja umtal. Eitt þeirra sýndi nakta lista­konu með hrossa­höfuð fram­kvæma gjörn­ing og var bannað af Face­book skömmu eftir að það kom í loft­ið. Annað sýndi Ragnar og Katrínu ná saman og blanda sér kok­teila þar sem hrá­efnin voru lík­ingar fyrir sam­fé­lag­ið. Það mynd­band er lík­ast til í and­stöðu við áfeng­is- og tóbaks­varn­ar­lög. En fang­aði sann­ar­lega athygli og olli VG nær örugg­lega engum skaða. Þvert á móti.

Þrátt fyrir að Píratar séu flokkur sem stofn­aður var í kringum inter­netið og upp­lýs­inga­frelsi þá var flokk­ur­inn ekki neitt sér­stak­lega áber­andi í kosn­inga­á­róðri á þeim vett­vangi í bar­átt­unni. Líkt og við var búist þá var fókus flokks­ins á spill­ingu og hann not­aði hvert til­efni sem gafst til að minna á af hverju það er verið að kjósa nú, í októ­ber, en ekki í apríl eins og stóð til. 

Lyk­il­fólk Pírata hafa verið Birgitta Jóns­dótt­ir, alþjóð­legt and­lit hreyf­ing­ar­inn­ar, Smári McCart­hy, sem virð­ist njóta mik­illar virð­ingar inn­an­flokks en hefur verið helsti skot­spónn hat­rammra and­stæð­inga Pírata alla bar­átt­una, og Jón Þór Ólafs­son, sem hefur til að mynda verið mjög sýni­legur í fjöl­miðlum og komið þar fram sem full­trúi flokks­ins. Þá hefur þing­mað­ur­inn Ásta Guð­rún Helga­dóttir einnig verið áber­and­i. 

Píratar náðu að halda vel í hrá­leik­ann sem hefur aðgreint þá frá öðrum nýjum flokkum án þess að áróð­ursefni flokks­ins sé sjoppu­legt og illa unnið eins og hjá mörgum smá­flokk­um, þar sem ekk­ert var hugsað um lýs­ingu, hljóð mynd­gæði eða í raun hvað væri verið að segja heldur var bara ýtt á rec og vonað það besta.

Á loka­metrum kosn­inga­bar­átt­unnar fóru Píratar að hamra á því helsta sem flokk­ast sem spill­ing á kjör­tíma­bil­inu og fram­bjóð­endur flokks­ins not­uðu hvert tæki­færi til að minna á Panama­skjöl­in. Síð­ast gerð­ist það í gær í lokaum­ræðum leið­toga stjórn­mála­flokk­anna þegar Birgitta Jóns­dóttir tók upp spjald sem á stóð Panama­skjölin og sýndi í beinni útsend­ingu á meðan að Bjarni Bene­dikts­son var að tala.