„Sig­mundur Davíð Gunn­laugsson var í gær felldur sem for­ingi Fram­sókn­ar­flokks­ins. Aðal­sig­ur­veg­ar­inn var „RÚV“ sem staðið hefur fyrir her­ferð gegn Sig­mundi. Hinn var Sig­urður Ing­i.“ Þetta skrifar leið­ara­höf­undur Morg­un­blaðs­ins í dag. Rit­stjórar Morg­un­blaðs­ins eru Davíð Odds­son, sem skrifar flesta leið­ara blaðs­ins, og Har­aldur Jóhann­es­sen.

Sig­mundur Davíð tap­aði í gær for­manns­kosn­ingu í Fram­sókn­ar­flokknum fyrir Sig­urði Inga Jóhanns­syni for­sæt­is­ráð­herra. Morg­un­blaðið hefur í rit­stjórn­ar­greinum sínum ítrekað tekið undir þann mál­flutn­ing Sig­mundar Dav­íðs að Wintris-­málið svo­kall­aða, sem varð til þess að hann sagði af sér sem for­sæt­is­ráð­herra í apr­íl, hefði verið þaul­skipu­lögð árás. Í leið­ara blaðs­ins sama dag og Sig­mundur Davíð sagði af sér, 5. apríl 2016, sagði m.a. um Kast­ljós­þátt­inn sem sýndur hafði verið tveimur dögum áður, og inni­hélt við­tal sænsks frétta­manns við þáver­andi for­sæt­is­ráð­herra þar sem hann var spurður út í aflandseign sína, að skyndi­lega hafi runnið upp fyrir Sig­mundi Davíð að hann væri „fórn­ar­lamb ósvíf­ins blekk­inga­leiks. Honum hafði í raun­inni verið veitt fyr­ir­sát og hann gengið í gildru.“

Þessi skoðun leið­ara­höf­unda Morg­un­blaðs­ins hefur síðar margoft verið end­ur­tekin í skrifum þeirra.

Davíð skældi ekki yfir ræðu­tíma

Í leið­ara dags­ins er einnig sett fram gagn­rýni á Sig­urð Inga og þá full­yrð­ingu að hann hafi staðið sig vel sem for­sæt­is­ráð­herra. „Það mun helst hafa verið eftir að til­kynnt var um haust­kosn­ingar og ríkisstjórnin breytti sjálfri sér í starfs­stjórn. Það gæti farið vel á því að stjórn­mála­fræð­ingar háskól­anna könn­uðu nú hver af þeim 29 mönn­um, sem gegnt hafa emb­ætti for­sæt­is­ráð­herra á Íslandi, hafi staðið sig best sum­ar­mán­uð­ina á valda­skeið­in­u. Þótt þessi sum­ar­a­frek Sig­urðar Inga, sem gott væri að fá nán­ari fréttir af, hafi hjálpað honum til að leggja Sig­mund, þá dró þó drýgst að kveinka sér undan því að fá aðeins 15 mín­útna ræðu­tíma en for­maður hefði talað í 60. Árið 1991 fór fram kosn­ing um for­mann í öðrum flokki og for­mað­ur­inn þar tal­aði svo sem í hefð­bund­inn klukku­tíma og áskor­and­inn kannski fimmt­ung af því. Sá hafði ekki rænu á að skæla yfir því, enda var farið eftir leik­regl­um, rétt eins og hjá Fram­sókn nú.“

Kosn­ing­arnar sem leið­ara­höf­undur vísar í eru for­manns­kosn­ingar í Sjálf­stæð­is­flokknum 1991 þegar þáver­andi borg­ar­stjóri í Reykja­vík, Davíð Odds­son, bauð sig fram gegn sitj­andi for­manni Þor­steini Páls­syni og hafði sig­ur.