Björgólfur Thor Björg­ólfs­son, sem á árum áður var einn stærsti eig­andi Lands­bank­ans ásamt föður sínum Björgólfi Guð­munds­syni, segir að Hauck & Auf­häuser fléttan hafi „allt verið ein lygaflétta.“ Rétt­nefni á S-hópnum svo­nefnda sé Svika-hóp­ur­inn.



Eins og greint var frá í gær þá telur rann­sókn­ar­nefnd Alþingis að blekk­ingum hafi verið beitt við sölu rík­is­ins á hlut í Bún­að­ar­bank­an­um, þar sem Ólafur Ólafs­son hefði verið einn aðal­leik­and­inn, frá A til Ö.

Þetta kemur fram í umfjöllun á vef hans, btb.is. „Rétt eins og í Al-T­hani mál­inu nokkrum árum síðar var hönnuð lygaflétta til að blekkja stjórn­völd, mark­að­inn og almenn­ing. Hópur þjóð­kunnra tæki­fær­is­sinna setti saman Svika-hóp­inn sem átti ekk­ert erlent fjár­magn og var skuld­settur upp að öxl­um, not­að­ist við lánsfé og tók síðan fleiri lán til við­bót­ar. Allt einka­væð­ing­ar­ferlið breytt­ist strax og Svika-hóp­ur­inn kom að því. Einka­væð­ing beggja banka fór þá að mið­ast í öllu við þarfir þessa hóps og óskir, tíma­setn­ingar og fram­kvæmd öll fór eftir duttl­ungum hans,“ segir Björgólfur Thor, sem segir mik­il­vægt að rann­saka einka­væð­ingu bank­anna, þar á meðal einka­væð­ingu Lands­bank­ans. Hann segir löngur tíma­bært að segja þá sögu alla og tíma­bært að stjórn­mála­menn standi við yfir­lýs­ingar um gagn­sæi.

Hann segir jafn­framt að það megi vel líkja Al-T­hani mál­inu svo­nefnda saman við það sem nú hefur komið fram, um söl­una á hlut rík­is­ins í Bún­að­ar­bank­an­um. Í því hlutu æðstu stjórn­endur Kaup­þings, Hreiðar Már Sig­urðs­son, Sig­urður Ein­ars­son og Magnús Guð­munds­son, þunga fang­els­dóma, sem og Ólafur Ólafs­son. Hann hlaut 4 og hálfs árs fang­els­is­dóm.

„Svika-hóp­ur­inn þurfti samt að sýna fram á, að hann stydd­ist við öfl­ugan, erlendan banka, til að eiga von til þess að ríkið vildi selja þessum sam­an­safni lukku­ridd­ara ráð­andi hlut í Bún­að­ar­bank­an­um. Lengi vel létu þeir eins og franski stór­bank­inn Société Général væri með þeim í kaup­un­um, en að lokum reynd­ist stóri, erlendi bank­inn vera lít­ill, þýskur einka­banki sem eng­inn þekkti til. Og sá banki bara ómerki­legur leppur Ólafs Ólafs­son­ar. Svo vel þótti Ólafi Ólafs­syni og mönnum hans til takast með blekk­ing­arn­ar, að þeir voru reiðu­búnir að end­ur­taka leik­inn rúmum 5 árum síð­ar, haustið 2008, og þá með ridd­ara á arab­ískum hesti, sem kom til bjargar á ögur­stundu. Um þær æfingar hefur Hæsti­réttur haft miður fal­leg orð: „ . . . þaul­skipu­lögð, drýgð af ein­beittum ásetn­ingi og ein­dæma ófyr­ir­leitni og skeyt­ing­ar­leysi“ „ . . . beindust í senn að öllum almenn­ingi og fjár­mála­mark­að­inum hér á landi í heild“. Þessi orð er allt eins hægt að nota um fléttu Ólafs Ólafs­sonar og „the usual suspects“ við kaupin á Bún­að­ar­bank­an­um,“ segir Björgólfur Thor.