Ekk­ert hefur þok­ast í launa­deilu flug­virkja hjá Icelandair en kjara­samn­ingar hafa verið lausir frá því í haust og stefnir allt í að verk­fall hefj­ist á sunnu­dag, eins og boðað hefur verið ef ekki tekst að ná samn­ing­um.

Í Frétta­blað­inu í dag kemur fram að krafa flug­virkja sé sú að hækka um 20 pró­sent í laun­um, en Hall­dór Benja­mín Þor­bergs­son, fram­kvæmda­stjóri Sam­taka atvinnu­lífs­ins, segir að kröf­urnar séu óraun­hæfar með öllu. 

Í grein sem hann skrifar í Morg­un­blaðið í dag segir hann að ekki sé hægt að verða við kröf­un­um, því þá myndi allur vinnu­mark­að­ur­inn kom­ast í upp­nám. „Boð­aðar verk­falls­að­gerð­ir Flug­virkja­fé­lags­ins, vegna flug­virkja hjá Icelanda­ir, mun­u hafa áhrif á um 10.000 far­þega hvern dag sem verk­fall var­ir. Flug­virkjum hjá Icelanda­ir stendur til boða launa­hækkun í sam­ræmi við það sem aðrir í sam­fé­lag­inu fá. Með verk­falls­hót­un á við­kvæm­asta tíma er ­stétt­ar­fé­lag þeirra að reyna að þvinga fram kaup­hækk­an­ir langt umfram það. Aðil­ar vinnu­mark­aðar hafa dregið línu í sand­inn og frá henni verður ekki hvik­að. Ástæðan er ein­föld: Ef á kröf­urnar yrði fall­ist mynd­u ­nið­ur­stöður slíks samn­ings hell­ast yfir allan vinnu­mark­að­inn og kippa stoð­unum und­an­ efna­hags­legum stöð­ug­leika,“ segir Hall­dór Benja­mín.

Óskar Ein­ars­son, for­maður Flug­virkja­fé­lags Íslands, segir í sam­tali við Frétta­blaðið að samn­inga­nefnd Icelandair sé frekar róleg yfir stöðu mála en hann sé far­inn að setja sig í stell­ingar fyrir verk­fall á sunnu­dag.

Hall­dór Benja­mín segir að kjara­samn­ing­arnir sem séu framundan séu afar mik­il­væg­ir. Þeir geti haft áhrif á umgjörð atvinnu­lífs­ins horft til langrar fram­tíð­ar. „Nið­ur­stöður þeirra munu ákvarða hvort hér á landi verður stöð- ­ug­leiki eða ekki. Það er ábyrgð­ar­hluti sem at­vinnu­rek­end­ur, hið opin­bera og við­semj­end­ur þeirra standa frammi fyr­ir. Sú ábyrgð nær einnig til Flug­virkja­fé­lags­ins. ­Launa­hækk­anir umfram getu efna­hags­lífs­ins ­valda verð­bólgu. Frek­ari skerð­ing en þegar er orðin á sam­keppn­is­stöðu atvinnu­lífs­ins, ­vegna mik­illar hækk­unar launa­kostn­að­ar­ und­an­farin ár og styrk­ingar krón­unn­ar, er ekki sjálf­bær, stuðlar að við­skipta­halla og er­lendri skulda­söfn­un. Það gerð­ist síð­ast á upp­gangs­ár­unum 2004-2007 og hefur ítrek­að ­gerst á árum áður. Ójafn­vægið leið­rétt­ist á­vallt með geng­is­falli krón­unn­ar, verð­bólg­u og rýrnun lífs­kjara. Þessi leið er full­reynd og f­inna má mýmörg dæmi um hana í hag­sög­u Ís­lands,“ segir Hall­dór Benja­mín.