„Reynsla síð­ustu aldar af póli­tískri íhlutun í frjálsa kjara­samn­inga á vinnu­mark­aði var skelfi­leg fyrir íbúa lands­ins, launa­fólk og atvinnu­líf, sem þurftu ára­tugum saman að búa við marg­falt meiri verð­bólgu og víð­tæk­ari höft en í öðrum vest­rænum ríkj­u­m.“

Þetta segir Hannes G. Sig­urðs­son, aðstoð­ar­fram­kvæmda­stjóri Sam­taka atvinnu­lífs­ins, í ítar­legri grein í nýj­ustu útgáfu Vís­bend­ing­ar, sem kom til áskrif­enda á föstu­dag­inn. Þar fjallar hann um íslenska hag­sögu og hvernig árang­ur­inn hefur verið af kjara­samn­ing­um, og ýmsum atriðum sem snúa að stjórn­völdum á hverjum tíma.

„Bein íhlutun stjórn­valda í kjara­samn­inga var regla fremur en und­an­tekn­ing á síð­ustu öld, allt fram að kafla­skipt­unum sem áttu sér stað í lok níunda ára­tug­ar­ins. Segja mætti að eitt meg­in­ein­kenni íslenska kjara­samn­inga­lík­ans­ins á síð­ari hluta síð­ustu aldar hafi verið mikil og stöðug íhlutun stjórn­valda í kjara­samn­inga. Íhlut­an­irnar fólust gjarnan í lög­fest­ingu breyt­inga á kjara­samn­ingum sem ekki náð­ust fram í frjálsum samn­ingum milli aðila á vinnu­mark­aði. Vinnu­tíma­stytt­ing með lög­unum um 40 stunda vinnu­viku er eitt fjöl­margra dæma. Óháð göf­ugum mark­miðum vel­mein­andi stjórn­mála­manna eru íhlut­anir í kjara­samn­inga, sem ekki eru byggðar á efna­hags­legu mati á svig­rúmi atvinnu­lífs­ins til að taka á sig auk­inn launa­kostn­að, dæmdar til að valda miklum hremm­ingum og stuðla að óábyrgu atferli og ákvörð­un­um. Reynsla síð­ustu aldar af póli­tískri íhlutun í frjálsa kjara­samn­inga á vinnu­mark­aði var skelfi­leg fyrir íbúa lands­ins, launa­fólk og atvinnu­líf, sem þurftu ára­tugum saman að búa við marg­falt meiri verð­bólgu og víð­tæk­ari höft en í öðrum vest­rænum ríkj­u­m,“ segir Hannes meðal ann­ars í grein­inn­i. 

Hægt er að ger­ast áskrif­andi að Vís­bend­ingu hér.