„Ég hef verið kölluð van­stillt, gal­in, vit­firrt. Geð­heilsa mín og and­legt heil­brigði hefur verið dregið mjög í efa.“

Þetta segir Sól­veig Anna Jóns­dótt­ir, for­maður Efl­ing­ar, um þá umræðu sem stundum hefur geisað um hana á sam­fé­lags­miðlum og víð­ar. Slíkar árásir gegn henni per­sónu­lega snú­ist oftar en ekki að ætl­uðu ástandi geð­heilsu hennar og hug­mynda­heimi.

Sól­veig Anna er við­mæl­andi Þórðar Snæs Júl­í­us­son­ar, rit­stjóra Kjarn­ans, í sjón­varps­þætt­inum 21 sem frum­sýndur verður á Hring­braut í kvöld klukkan 21:00. Þar ræðir hún meðal ann­ars ítar­lega um stöðu mála í kjara­deil­um. Hægt er að sjá stiklu úr þætti kvölds­ins hér að neð­an.

 

Sól­veig Anna segir að það hafi að vissu leyti komið á óvart hversu for­hert fólk leyfði sér að vera þegar það tal­aði um kröfur verka­lýðs­hreyf­ing­ar­inn­ar. „Að þær væru kokk­aðar upp af bil­uðu fólk. Leið­ara­höf­undar lýstu því yfir eins og ekk­ert væri að hér væri efna­hags­leg nið­ur­sveifla haf­in. Það var ekki talað um vægan sam­drátt. Alls konar hlutir sem voru sagðir á mjög óábyrgan og ótrú­legan máta. Fyrir mig sem mann­eskju sem hef ekki haft aðgang að risa­stóru plat­formi þá fannst mér ótrú­legt hvað fólk sem hefur aðgang að stóru plat­formi leyfi sér að segja svona, eins og ekk­ert væri, en þurfti svo ekki að draga í land,  biðj­ast afsök­unar eða nokkurn skap­aðan hlut.“

Hún hefur einnig legið undir ámæli fyrir að vera ein­hvers­konar tól í höndum karla sem ætla sér að koma á sós­íal­ískri bylt­ingu á Íslandi. Þar hefur Sól­veig Anna oftar en ekki verið spyrnt saman við Gunnar Smára Egils­son, sem stóð ásamt öðrum að stofnun Sós­í­alista­flokks Íslands.

Sól­veig Anna seg­ist einmitt hafa verið „tögguð“ á sam­fé­lags­miðlum og kölluð van­stillt strengja­brúða. „Það hefur stundum verið óþægi­legt en ég hef lagt mig fram við að svara rösk­lega og hef ekki boðið hinn vang­ann. Ég kann það ekk­ert sér­stak­lega vel. Ég held að það hafi borið ágætis árangur því ég get ekki betur séð en að það hafi slankað í mesta hasarn­um. Ég upp­lifði það alla­vega þannig. Minn lær­dómur af því er þá sá að í stað þess að vera göf­ug­lynd og bjóða hinn vang­ann þá borgar það sig fyrir vinnu­aflið, fyrir tals­menn verka- og launa­fólks að svara bara af fullri hörku.“