„Staðan er í algjörum hnút. Við erum komin með allt að borð­inu sem við getum farið og lagt fyrir okkar bak­land til ákvörð­unar um fram­hald­ið. Það sem við erum með í nest­is­box­inu í þeim fund­ar­höldum eru ákvarð­anir kjara­ráðs þar sem emb­ætt­is­manna­kerfið og alþing­is­menn og ráð­herrar tóku sér hund­ruð þús­unda í launa­hækk­an­ir, hlut­falls­lega um 45 pró­sent. Á meðan að þeir eru til­búnir til að liðka fyrir um 6.750 krónum á mán­uði til handa okkar félags­mönn­um.“

Þetta sagði Ragnar Þór Ing­ólfs­son, for­maður VR, í við­tali við Þórð Snæ Júl­í­us­son, rit­stjóra Kjarn­ans, í sjón­varps­þætt­inum 21 á Hring­braut. 

Hann sagð­ist líka geta bent á aðrar launa­hækk­an­ir. „Við erum með ákvarð­anir stjórnar Lands­bank­ans um 80 pró­senta launa­hækkun á banka­stjór­ann þar. Við erum með ýmis­legt í fartesk­inu til að setja hlut­ina í sam­hengi gagn­vart okkar félags­mönnum sem taka síðan ákvörðun um fram­haldið og hversu langt þeir eru til­búnir til að gagna til þess að sækja fram raun­veru­legar kerf­is­breyt­ingar í okkar sam­fé­lag­i.“

Hægt er að sjá stiklu úr þætt­inum hér að neð­an.

Ragnar ræddi líka þann rök­stuðn­ing sem haldið hefur verið á lofti vegna launa­hækk­ana banka­stjóra rík­is­banka, og gaf ekki mikið fyrir hann. „Varð­andi sam­keppn­is­hæfni, þá hef ég ekki orðið var við, í sam­tölum við erlenda kollega mína, mikla eft­ir­spurn eftir íslenskum stjórn­endum á alþjóða­vett­vangi. Síður en svo.“

Hann segir að þegar rætt sé um sam­keppn­is­hæfni þá þurfi að horfa á það út frá sam­keppn­is­hæfi sam­fé­lags­ins. „Ef við ætlum að tala um sam­keppn­is­hæfni þá þurfum við að bjóða sam­keppn­is­hæf lífs­kjör. Bara þannig að fólk vilji koma hér og starfa. Ef við viljum fá hér menntað fólk og vera hér með gott og upp­byggi­legt sam­fé­lag. Sam­fé­lag þar sem fólk hefur hús­næð­is­ör­yggi. Sam­fé­lag þar sem fólk nær endum saman á dag­vinnu­launum og sam­fé­lag þar sem fólk getur lifað með mann­legri reisn. Þetta er grunn­stef­ið. Ef við ætlum að tala um sam­kvæm­is­hæfni þá verðum við að byrja á réttum enda. Sam­fé­lagið okk­ar, lífs­kjörin hér, þurfa að vera sam­keppn­is­hæf, þannig að við förum kannski að fá eitt­hvað af fólk­inu okkar sem að flúði hér lífs­kjör eftir hrun, og hefur ekki verið fáan­legt til að snúa til bak­a.“