Kostn­aður Eigna­safns Seðla­banka Íslands (ESÍ) og dótt­ur­fé­laga, vegna kaupa á ráð­gjafa­þjón­ustu, nam 1,4 millj­örðum króna á árunum 2012 til og með fyrri­hluta árs 2019. Ekki er getið um hvernig þessi kostn­aður skipt­ist milli sér­fræð­inga, en tekið er fram í svari Bjarna Bene­dikts­son­ar, fjár­mála- og efna­hags­ráð­herra, við fyr­ir­spurn Birgis Þór­ar­ins­son­ar, þing­manns Mið­flokks­ins, að rík leynd sé um starf­semi Seðla­banka Íslands sam­kvæmt lög­um. 

Birgir lagði ell­efu spurn­ingar fyrir Bjarna, er vörð­uðu starf­semi ESÍ og dótt­ur­fé­laga, og þá meðal ann­ars um við­skipti með kröfur í bú fall­inna fjár­mála­fyr­ir­tækja. 

Meðal þess sem fram kemur í svörum Bjarna er að ESÍ og dótt­ur­fé­lög, hafi í ein­hverjum til­vikum átt við­skipti með kröfur þar sem aflands­fé­lög komu við sögu.  

„Hefur ESÍ nýtt sér aflands­fé­lög eða átt í við­skiptum við slík félög? Ef svo er, í hvaða til­gangi og um hvaða félög er að ræða? 

ESÍ hefur ekki nýtt sér aflands­fé­lög í sínum rekstri. Í ein­hverjum til­fellum hefur ESÍ átt við­skipt­i/­sam­skipti við slík félög vegna úrvinnslu á kröfum og fulln­ustu­eignum í eigu félags­ins,“ segir meðal ann­ars í svar ráð­herra. 

Birgir spurði meðal ann­ars hvernig hefði verið farið með kröfur í bú Spari­sjóða­bank­ans, en bank­inn féll í fjár­mála­hrun­inu, meðal ann­ars vegna umfangs­mik­illa veð­lána­við­skipta við Seðla­bank­ann. 

„Hvaða heim­ild hafði ESÍ til að kaupa aðrar kröfur en þær sem lentu í eigu Seðla­banka Íslands eftir hrun bank­anna? 

ESÍ og dótt­ur­fé­lög þess voru félög um fulln­ustu eigna. Í því felst að félögin þurftu að ganga að trygg­ing­um, umbreyta þeim og ráð­ast í ýmsar aðgerðir til varnar hags­munum sín­um. Þetta fól óhjá­kvæmi­lega í sér umsýslu og úrvinnslu eigna sem mið­aði að því að hámarka virði trygg­inga og lág­marka tap Seðla­banka Íslands af hrun­inu. Þá leiðir það bein­línis af heim­ildum Seðla­banka Íslands til við­skipta, gegn fram­lögðum trygg­ing­um, sbr. 1. og 2. mgr. 7. gr. laga nr. 36/2001, að bank­anum er heim­ilt að stýra og að end­ingu koma í verð fulln­ustu­eign­um/­trygg­ingum sem kunna að falla til bank­ans. Seðla­banki Íslands þarf ekki sér­stakar heim­ildir til þess að tak­marka tjón sitt í til­vikum þar sem hann þarf að koma í verð eignum sem lagðar hafa verið fram til trygg­ingar í við­skiptum bank­ans. Skiptir í því sam­bandi ekki máli hvers eðlis eignin er, enda er grund­vall­ar­at­riðið hið sama í öllum til­vik­um; að lög­gjaf­inn hefur gert ráð fyrir slíku fyrst hann veitir bank­anum lög­bundnar heim­ildir til útlána gegn trygg­ing­um. Upp­lýs­ingar um verð og selj­endur ein­stakra eigna getur Seðla­banki Íslands ekki látið af hendi með vísan til sjón­ar­miða um þagn­ar­skyldu. Að öðru leyti er vísað til árs­reikn­inga ESÍ,“ segir í svari ráð­herra, sem hefur verið birt á vef Alþing­is.