Frá­leit aðför Íslands­banka að rit­stjórn­ar­legu sjálf­stæði fjöl­miðla þjónar ekki hags­munum jafn­rétt­is­bar­átt­unnar og það verður að gera þær kröfur til banka í eigu almenn­ings og þá sem stýra þar málum í umboði hans að þeir vandi betur til verka.  Mun bank­inn ekki aug­lýsa í Vik­unni vegna við­var­andi  kynja­halla á rit­stjórn og í hópi við­mæl­enda?  Mun bank­inn ekki aug­lýsa í Fiski­fréttum vegna við­var­andi kynja­halla á rit­stjórn og í hópi við­mæl­enda?  Það var raunar Vikan sem setti á dag­skrá mögu­legt man­sal í íslensku sam­fé­lagi og við­kom­andi blaða­maður mátti skjóta máli sínu til Mann­rétt­inda­dóm­stóls­ins til að fá rétt­ingu mála sinna og tíma­ritið Ísa­fold mátti þola það að önnur af tveimur stærstu smá­sölu­keðjum lands­ins neitað að dreifa blað­inu vegna umfjöll­unar um nekt­ar­dans­staði og þá starf­semi sem þar færi fram!

Það er því ekki nýtt að fjár­sterkir og valda­miklir aðilar í land­inu reyni að hlut­ast til um umfjöll­un­ar­efni fjöl­miðla og hafa áhrif á þau, en ömur­legt að upp­lifa það að fyr­ir­tæki í eigu almenn­ings hagi sér með þessum hætt­i.  Allar slíkar til­raunir eru í and­stöðu við alþjóð­legar skuld­bind­ingar um frelsi fjöl­miðla.

Rit­stjórn­ar­legt sjálf­stæði fjöl­miðla og fjöl­miðla­manna er algjört grund­vall­ar­at­riði í lýð­ræð­is­legri umræðu nútím­ans.  Ann­ars er hættan sú að sam­fé­lagið sé ekki end­ur­speglað með hlut­lægum hætti og þar með bíður traustið hnekki sem er grund­völlur lýð­ræð­islns. Þessa vegna mun Blaða­manna­fé­lag Íslands ávallt berj­ast gegn hvers kyns til­raunum til að hafa áhrif á rit­stjórn­ar­legt sjálf­stæði fjöl­miðla, hvort sem þar á í hlut Fjöl­miðla­nefnd, eig­endur eða aug­lýsend­ur.  Fjöl­miðlar og fjöl­miðla­menn hafa verið afl­vaki breyt­inga í íslensku sam­fé­lagi og átt stóran þátt í þeim fram­förum sem íslenskt sam­fé­lag hefur sann­ar­lega tekið á und­an­förnum ára­tug­um.  Það voru íslenskir blaða­menn og fjöl­miðlar þeirra sem settu sam­kyn­hneigð á dag­skrá í íslensku sam­fé­lagi, mis­notkun barna, heim­il­is­of­beldi og ástandið á upp­eld­is­heim­ilum á árum áður, svo fáein dæmi séu tek­in.  Og það má halda því fram með rökum að frekar halli á aldur og stétt í umfjöllun íslenskra fjöl­miðla en kyn.

Nú verður því ekki trúað að umfjöllun fjöl­miðla í gegnum tíð­ina um launa­kjör og sjálftöku for­svars­manna banka­kerf­is­ins, sem hagar sér eins og ríki í rík­inu, nýjasta dæmið ver­andi ríf­legur end­ur­mennt­un­ar­styrkur í Seðla­bank­an­um, sem bank­inn móað­ist við í tæpt ár að veita upp­lýs­ingar um, valdi þess­ari ein­kenni­legu ákvarð­ana­töku, en sporin hræða.  Hug­myndir Íslands­banka í þessum efnum eru greini­lega illa ígrund­aðar og hljóta að verða lagðar til hlið­ar.  Bank­inn getur lagt jafn­rétti lið með mörgum öðrum hætti.