Þor­gerður Katrín Gunn­ars­dótt­ir, for­maður Við­reisn­ar, seg­ist hafa veru­legar áhyggjur af því að rík­is­stjórnin skynji ekki þann mikla vanda sem blasi við íslensku sam­fé­lagi vegna atvinnu­leys­is. Hún telur þing­menn Vinstri grænna koma upp í pontu Alþingis til að reyna að rétt­læta sína eigin van­líðan í stjórn­ar­sam­starf­inu. „Ég skil það reyndar mjög vel, en þetta er svo­lítið kúnstugt að eftir þrjú ár er van­líð­anin enn svona merki­lega mikil þrátt fyrir að í raun­inni að þetta sé sam­bræð­ingur íhalds­flokka.“

Þetta kom fram í umræðum um störf þings­ins á Alþingi í dag.

Þor­gerður Katrín sagði að þing­menn Vinstri grænna ættu þó að hafa meiri áhyggjur af því sem Bjarni Bene­dikts­son, for­maður Sjálf­stæð­is­flokks­ins og fjár­mála- og efna­hags­ráð­herra, hefði sagt í „rík­is­styrktu blað­i“, Morg­un­blað­inu, í morg­un. Ástæðan þess að hún kall­aði Morg­un­blaðið rík­is­styrkt er sú að mið­ill­inn fékk fjórð­ung allra styrkja sem veittir voru til einka­rek­inna fjöl­miðla í gær, alls 100 millj­ónir króna. 

Í við­tal­inu ræddi Bjarni meðal ann­ars lagn­ingu Sunda­brautar og sagði að lagn­ing hennar væri eitt meg­in­at­riðið í aðkomu rík­is­ins að sam­göngusátt­mála höf­uð­borg­ar­svæð­is­ins, sem felur einnig í sér fjár­mögnun Borg­ar­línu. „Ef það strand­ar á ein­­stök­um verk­efn­um í sátt­­mál­an­um, nú þá er hann strand.“

Viðreisn og Vinstri græn starfa saman í meiri­hluta við stjórn Reykja­vík­ur­borgar og þar er meg­in­á­hersla á lagn­ingu Borg­ar­línu. Þor­gerður Katrín sagði að þing­menn Vinstri grænna ættu að hvetja Bjarna til að fara strax í lagn­ingu Borg­ar­línu vegna ástands­ins í atvinnu­málum sem nú rík­ir, ekki að bíða með hana.  

Of lítil skref og of hægur taktur

Þor­björg Sig­ríður Gunn­laugs­dótt­ir, flokksystir Þor­gerðar Katrín­ar, sagði við sama til­efni að ástæða væri til að ætla að yfir­stand­andi kreppa yrði frekar stutt. 

Stjórn­völd ættu því að bregð­ast ákveðið og hratt við yfir­stand­andi ástandi. Sú sam­staða sem hefði skap­ast í vor í kringum helstu aðgerðir væri að hverfa og rík­is­stjórnin beri ábyrgð á því. Hún hafi verið óskýr í svörum sínum og aðgerð­um, til dæmis þegar hún hafi opnað landið í sumar án nægi­legra grein­inga á afleið­ingum þess, og svo lokað því aftur á sama illa byggða grunni. „Þess vegna hafa mynd­ast and­stæðar fylk­ingar í land­inu, gjá á milli hópa og atvinnu­greina þegar sam­eig­in­legur óvinur er, og á að vera þessi bráðsmit­andi veira.“

Hún sagði að ný fjár­mála­stefna rík­is­stjórn­ar­innar væri ekki skýr og spurði hvers vegna það væri verið að draga aðgerðir á lang­inn. Skrefin sem verið væri að taka væru of lítil og takt­ur­inn of hæg­ur. „Allt sem er hvetj­andi fyrir störf núna er af hinu góða. Það er ekki bara það mann­lega í stöð­unni, heldur ábyrgð efna­hags­lega.“

Þor­björg kall­aði eftir því að fólki yrði auð­veldað að skapa sér tæki­færi og tekj­ur, að álögur á vinnu­veit­endur yrðu lækk­aðar og að hvatar yrðu skap­aðir fyrir fyr­ir­tæki til að ráða fólk. Það væri ábyrg efna­hags­stjórn, þegar tíma­bundið ástand gangi yfir, að hafa kjark til að standa með fólki á meðan að á því stæð­i.