Píratar mæl­ast nú langstærsti stjórn­mála­flokkur lands­ins. Flokk­ur­inn mælist með ríf­lega 30 pró­senta fylgi, á meðan nær allir aðrir flokkar á þingi tapa fylgi, og hefur sexfaldað fylgi sitt frá því að talið var upp úr köss­unum í síð­ustu Alþing­is­kosn­ing­um. Fylg­is­aukn­ing Pírata er með miklum ólík­ind­um, eða hvað?

Fylgis­tap rík­is­stjórn­ar­innar er auð­skilið enda leng­ist tossa­listi henn­ar ­nán­ast dag frá deg­i. Hvert stór­málið á fætur öðru bíður skips­brot, og nægir þar að nefna nátt­úrupass­ann, nýtt frum­varp um fisk­veiði­stjórn­un­ar­kerf­ið, hús­næð­is­mála­frum­vörpin og Fiski­stofu-f­íaskóið að ógleymdri leið­rétt­ing­unni víð­fræg­u ­sem gufaði upp eins og prumpu­lykt.

Þó Katrín Jak­obs­dóttir sé vin­sæl­asti stjórn­mála­maður lands­ins, virð­ast kjós­endur ekki treysta flokknum hennar til góðra verka, Sam­fylk­ingin er í rugl­inu, sam­bands­laus, með laskaðan for­mann eftir mis­heppn­aða hall­ar­bylt­ingu og til­þrifa­leysi Bjartrar fram­tíðar er algjört, enda fylgi flokks­ins í frjálsu falli.

Kjós­endur virðast end­an­lega hafa gef­ist upp á fjór­flokknum (og þar er Björt fram­tíð talin með), í bili að minnsta kosti, enda hefur sam­fé­lagið tekið miklum breyt­ingum frá þeim tíma þegar flokka­kerfið var á sínu blóma­skeiði.

Kjós­endur vilja eitt­hvað annað núna. Eru Píratar eitt­hvað ann­að? Þó langt sé í næstu kosn­ingar eru nú þegar uppi sterkar vís­bend­ing­ar um að fjór­flokk­ur­inn sé kom­inn á síð­asta sölu­dag.