Það er venju­legur mánu­dagur í Par­ís. Fólk sest niður á kaffi­húsi, les morg­un­blöð­in, spjallar og fer svo í vinn­una. Allt virð­ist rólegra. Sam­stöðu­gangan í gær virt­ist hafa ein­hvers­konar þerapískt gildi fyrir borg­ar­búa. Skila­boðin í göng­unni voru ein­fald­lega þessi: lífið heldur áfram og virðum grund­vall­ar­gildi þessa sam­fé­lags, þau gildi sem hafa bundið saman þetta margleita og fjöl­skrúð­uga sam­fé­lag í rúm 200 ár, frelsi, jafn­rétti og bræðra­lag. Dýnamíkin í þess­ari borg er fjöl­breytn­in, hún er lit­skrúðug og margs­kon­ar, hér eru átök og spenna – en einmitt þetta bindur þennan hóp sam­an. Við getum rifið kjaft, hleg­ið, gagn­rýnt, móðgað hvert ann­að, trúað á hitt og þetta eða ekki – en berum samt virð­ingu fyrir rétt­indum og frelsi hvers og eins.

Fórn­aði líf­in­u ­fyrir tján­ing­ar­frelsið

Freyr Eyj­ólfs­son.

Charlie Hebdo gengið var fyrst og fremst skemmti­kraft­ar. Þeir komu fólki til að hlæja og hugsa. Lög­reglu­þjónn­inn og múslim­inn Ahc­met sem stóð vakt­ina fyrir utan skrif­stofur þeirra var svo sem eng­inn aðdá­andi verka þeirra, en fórn­aði engu að síður lífi sínu til þess að verja tján­inga­frelsi þeirra.

Allt virð­ist rólegra. Samt er ein­hver und­ir­liggj­andi spenna. Búið að er aflýsa öllum vett­vangs­ferðum og skóla­ferðum grunn­skóla­barna í París næstu daga. Um fimmtán þús­und her­lög­reglu­menn eru á sér­stakri vakt á svoköll­uðum „við­kvæmum svæð­um“ víðs­vegar um Frakk­land. Um 5000 lög­reglu­menn gæta sér­stak­lega 700 skóla gyð­inga í land­inu. Það er verið að fara yfir við­brögð lög­regl­unnar síð­ustu viku og hugs­an­lega leggja drög að því að herða enn eft­ir­lit og örygg­is­gæslu. Allt á að gera til þess að reyna hindra frek­ari hryðju­verk.

Víða var efnt til sam­stöðu­funda í gær vegna voða­verk­anna í Par­ís. Hér má sjá þátt­tak­anda á slíkum fundi í Stokk­hólmi.

Opn­ara og frjáls­ara sam­fé­lag

Manuel Valls, for­sæt­is­ráð­herra, hélt fund með fjöl­miðl­um, til þess að kynna aðgerðir lög­regl­unnar næstu daga. Lög­reglan leitar enn vit­orðs­manna morð­ingj­anna. Það hefur verið stað­fest að ein eig­in­kona þeirra hafi farið til Sýr­lands með við­komu í Tyrk­landi. Frakkar og aðrar þjóðir í Evr­ópu hafa lýst yfir von­brigðum sínum með Tyrki og hvað þeir gera lítið til þess að hindra það að hópar fari frá Evr­ópu til þess að berj­ast fyrir ISIS í Sýr­landi.

Ýmsir hafa viðrað hug­myndir sínar um að herða enn frekar hryðju­verka­lög í Evr­ópu, full­trúar Þjóð­fylk­ing­ar­innar hafa nefnt hvort ekki sé ráð að draga bara fram fal­l­öx­ina að nýju. Ein­hverjir múslimar hafa þurft að þola árásir og sví­virð­ingar síð­ustu daga. Þetta eru hinar ömur­legu afleið­ingar fjöldamorð­anna. Nicolas Sar­kozy hefur sagt að nú verði að end­ur­skoða inn­flytj­enda­lög­in.

Öll sam­stöðu­gangan gekk hins vegar út á það að að bregð­ast frekar við fjöldamorð­unum með opn­ara og frjáls­ara sam­fé­lagi.

Og það var heldur snaut­legt að sjá engan íslenskan ráð­herra eða lýð­kjör­inn full­trúa Íslands í göng­unni. Það hefði verið vel sæm­andi til þess að sýna fórn­ar­lömbunum við­ingu og Frökkum sam­stöðu. En því mið­ur.