„Heil­brigð­istúrismi hefur verið að ryðja sér til rúms í íslensku sam­fé­lagi og því miður er það þannig að við erum í vax­andi mæli að flytja fólk úr landi í aðgerðir erlendis með til­heyr­andi óþæg­indum fyrir við­kom­andi og með óþarfa kostn­aði fyrir íslenskt sam­fé­lag.“

Þannig hóf Hanna Katrín Frið­riks­son þing­flokks­for­maður Við­reisnar ræðu sína undir liðnum störf þings­ins á Alþingi í lið­inni viku.

Hún sagði að sam­kvæmt við­mið­un­ar­mörkum land­læknis ættu 80 pró­sent að kom­ast í aðgerðir innan 30 daga frá grein­ingu. „Ég er hrædd um að þetta hljómi eins og lélegt grín í eyrum þeirra fjöl­mörgu sem hafa setið föst á biðlistum mán­uðum og jafn­vel árum saman eftir til­teknum úrræð­u­m.“

Mót­staða rík­is­stjórn­ar­innar ekki til komin vegna þess að þekk­ingu skorti

Hanna Katrín sagði jafn­framt að ein sér­kenni­leg­asta birt­ing­ar­myndin af þess­ari stöðu væri „svo þessi heil­brigð­istúris­mi“ þar sem fjöldi fólks væri fluttur út í aðgerðir þegar biðin er orðin of löng hér heima.

„Þessi útflutn­ingur á sér stað í vax­andi mæli í lið­skipta­að­gerð­um, í efna­skipta­að­gerð­um, svoköll­uðum offitu­að­gerðum og svo aðgerðum vegna endó­metríósu, þó svo að hér á landi séu sér­fræð­ingar sem geta sinnt þess­ari þjón­ustu allri.

Mót­staða rík­is­stjórn­ar­innar er ekki til komin vegna þess að það skorti þekk­ingu, færni eða aðstoð sem þessir aðilar geta boð­ið. Mót­staða rík­is­stjórn­ar­innar er heldur ekki til komin vegna þess að það sé ódýr­ara að flytja fólk í aðgerðir til útlanda. Nei, vax­andi útflutn­ingur á fólki í aðgerðir erlend­is, sem í þokka­bót eru mun dýr­ari lausnir en þær sem eru í boði hér heima, er vegna þess að rík­is­stjórnin vill ekki semja við íslenska einka­að­ila og ein­hverra hluta vegna er sú mót­staða ekki fyrir hendi þegar verið er að fela erlendum einka­að­ilum þessar aðgerð­ir,“ sagði hún.

Hanna Katrín spurði hvernig stæði á „þess­ari vit­leysu“.

„Það er auð­vitað svo að það þarf að líta á heil­brigð­is­kerfið okkar í heild þegar tekin er ákvörðun um hver sinnir hverju. En er í alvöru til of mik­ils ætl­ast að stjórn­völd ráði við það verk­efni án þess að það bitni á heilsu og líðan fólks og að ég tali nú ekki um þá frá­leitu sóun fjár­muna sem hér er í gangi? Eigum við ekki í alvöru að fara að gera bet­ur?“ spurði hún að lok­um.