„Ólíkt flestum ræðum sem haldnar eru undir þessum lið, störf þingsins, þá ætla ég að nota þetta tækifæri til að tala akkúrat um það, störf þingsins.“
Þannig hóf Gísli Rafn Ólafsson þingmaður Pírata ræðu sína á Alþingi í vikunni undir liðnum störf þingsins.
Hann sagði að það væri iðulega þannig að þegar bent væri á að einhver kerfi á Íslandi væru gölluð væri svar ríkisstjórnarinnar að ekki væri vert að gera neitt í þeim núna því að heildarendurskoðun þyrfti að fara fram í þessum málaflokki í stað þess að bæta fleiri plástrum á núverandi kerfi.
Gísli Rafn sagði að ríkisstjórnin hefði að vissu leyti rétt fyrir sér. „Núverandi kerfi eru svo uppfull af plástrum að það er næsta vonlaust fyrir neinn að skilja hvernig þau virka. Gott dæmi um þetta er það stuðningsnet sem búið hefur verið til fyrir eldra fólk og öryrkja. En það þýðir heldur ekki að nota heildarendurskoðun fyrir sem afsökun fyrir því að gera ekki neitt. En af hverju tekur svo langan tíma að ná fram heildarendurskoðun á mikilvægum málaflokkum?“ spurði hann.
„Jú, ástæðan er frekar einföld og liggur í þeim vinnubrögðum sem tíðkast hjá meiri hlutanum. Starfsfólk ráðuneyta er sett í að vinna ný frumvörp, oft án mikillar þátttöku þingsins og þeirra sem lögin hafa áhrif á, frumvörp sem síðan er reynt að keyra í gegnum þingið án mikillar umræðu. Þetta leiðir til þess að engin samstaða næst um viðkomandi heildarendurskoðun og hún endar ofan í skúffu þar til á næsta þingi, þar sem hún er lögð fram lítið breytt og mætir sömu endalokum ár eftir ár.
Leiðin út úr þessari vitleysu er einföld en krefst fórna. Grundvöllurinn felst í viljanum til þess að hlusta á og taka tillit til skoðana annarra og virkja fleiri í vinnunni við að skapa ný kerfi. Við þingmenn verðum dæmd af því í næstu kosningum um hversu vel við höfum unnið saman að því að bæta samfélagið. Sýnum þjóðinni það að við séum tilbúin til að leggja okkar af mörkum til að vinna sem ein heild,“ sagði hann að lokum.
