Margir, að bak­ara­drengnum kannski und­an­skild­um, kunna pip­ar­köku­söng­inn úr Dýr­unum í Hálsa­skógi, og um leið líka upp­skrift­ina þar sem meðal ann­ars er notað eitt kíló margar­ín. Ef bak­ara­meist­ar­inn og bak­ara­dreng­ur­inn þyrftu að bregða sér í búð hér í Dan­mörku til að kaupa í bakst­ur­inn myndu þeir lík­lega klóra sér í koll­inum þegar kæmi að margar­ín­inu. Í hillum danskra versl­ana, eins reyndar í öðrum ESB ríkj­um, má margarín nefni­lega ekki heita margarín lengur nema fitu­inni­hald sé minnst 80 pró­sent og mest 90 pró­sent. Þetta upp­fyllir það sem almennt er kallað margarín ekki.

Margar­ín­ið, eða smjör­líkið eins og við köllum það, á sér ann­ars merki­lega sögu. Franskur efna­fræð­ing­ur, Hippolyte Megé-Mo­uriés, hafði fundið það upp, að skipan Napól­e­ons III árið 1869, átti að koma í stað­inn fyrir smjör (sem var dýrt) handa hern­um. Margar­ínið kom á mark­að­inn í Dan­mörku 1883, Danir tóku því fagn­andi og urðu á skömmum tíma sú þjóð ver­aldar sem hest­hús­aði mestu af þess­ari nýj­ung. Danska margar­ínið sam­an­stóð einkum af hval­lýsi og nauta­tólg. Læknar og nær­ing­ar­fræð­ingar mæltu með margar­ín­inu, það  var orku­ríkt og ódýrt. Nær­ing­ar­skortur var algengur og þarna voru í boði ódýrar hita­ein­ing­ar. Margar­ínn­eysla Dana minnk­aði á árum síð­ari heims­styrj­aldar en jókst svo hratt eftir að stríð­inu lauk.

Svo komu nær­ing­ar­fræð­ing­arnir

Á sjötta ára­tugnum fóru að koma fram efa­semdir um margar­ín­ið.  Nær­ing­ar­fræð­ingar fara að tala um trans­fitu­sýr­ur, óholla fitu og nær­ing­ar­lausar hita­ein­ing­ar. Það var líka á þessum tíma að nær­ing­ar­skort­ur­inn hvarf og annað vanda­mál kom í hans stað: of margar hita­ein­ingar og með þeim of mörg kíló. Frá árinu 1960 hefur margar­ínn­eysla Dana farið minnk­andi ár frá ári þrátt fyrir að komið hafi á mark­að­inn alls kyns vítamín­bætt plöntu­margarín sem nær­ing­ar­fræð­ingar töldu mun holl­ara og ekki jafn ríkt af hita­ein­ing­um. Nýleg könnun sýndi að Danir sem eru eldri en 55 ára borða tvisvar sinnum meira margarín en þeir sem eru yngri en 35 ára. Íbúar Kaup­manna­hafn­ar­svæð­is­ins og Aust­ur-Jót­lands nota minnst margar­ín.

Margar­ín­reglu­gerð ESB                                                                  

Árið 2007 setti Evr­ópu­sam­bandið reglu­gerð um margarín og sam­kvæmt henni, eins og áður var sagt, upp­fyllir það sem fyrrum var kallað margarín ekki kröf­urnar um fitu­inni­hald. Í dönskum versl­unum eru ennþá í hill­unum stykki, sem eru alveg eins og gömlu margar­ín­stykk­in, mun­ur­inn er bara sá að orðið margarín (marg­ar­ine) er bann­orð. Þess vegna stendur á sumum stykkj­unum STEGE..  og á öðrum BAGE.. og kaup­endur verða sjálfir að geta sér til um inni­hald­ið. Neyslan á margar­íni hefur dreg­ist saman um helm­ing á und­an­förnum 20 árum og minnkar stöðugt. Plöntu­olía og smjör hefur komið í stað­inn og ekki er útlit fyrir að margar­ínið eigi eftir að fá „comeback.“

ESB reglu­gerðin bannar ekki margarín í söng­text­um. Það geta þeir huggað sig við bak­ara­meist­ar­inn og bak­ara­dreng­ur­inn í Hálsa­skógi hvað sem þeir setja svo í pip­ar­kök­urn­ar.