Ólafur Ragnar Gríms­son, for­seti Íslands, var gestur útvarps­þátt­ar­ins Sprengisands í gær. Þar lýsti Ólafur Ragnar því yfir að hann hefði ekki ákveðið hvort hann myndi bjóða sig fram til for­seta í sjötta sinn á næsta ári, en þá hefur hann setið í emb­ætt­inu í 20 ár.

Þetta er fjarri því í fyrsta sinn sem for­set­inn tjáir sig í véfrétt­ar­stíl um áform sín und­an­farið ár. Í nóv­em­ber í fyrra mætti hann í við­tal við sjón­varps­þátt­inn Eyj­una eftir að hafa verið heldur spar á við­töl um nokkurn tíma, og meðal ann­ars neitað ítrek­uðum fyr­ir­spurnum RÚV um slík. Þar vildi Ólafur Ragnar ekki svara því hvort hann ætl­aði sér að bjóða sig fram aftur en tók þó af allan vafa um að hann myndi sitja út kjör­tíma­bil­ið. Hann hafði áður áskilið sér rétt til að gera það ekki. Ólafur Ragnar sagði að til­kynnt yrði um áform hans við þing­setn­ingu eða í nýársávarpi.

Í júlí 2015 var for­set­inn svo aftur mættur í við­tal, í þetta sinn á sjón­varps­stöð­inni Hring­braut. Þar sagð­ist hann ekki hafa ákveðið hvort hann myndi bjóða sig fram aftur eða ekki. Sama dag og við­talið var birt kom út nýr þjóð­ar­púls Gallup sem sýndi að sex af hverjum tíu Íslend­ingum vissu ekki hvern þeir vildu sem næsta for­seta Íslands. Ell­efu pró­sent þjóð­ar­innar sem hafði myndað sér afstöðu gagn­vart spurn­ing­unni vildu Ólaf Ragnar Gríms­son áfram á for­seta­stóli en 21 pró­sent aðspurðra vildu fá Jón Gnarr í hann, þótt að Jón hefði þegar gefið út að hann myndi ekki fara fram.

Við þing­setn­ingu í sept­em­ber gaf Ólafur Ragnar síðan út óræða yfir­lýs­ing­u. Ólafur Ragnar sagði þá í ræðu sinni: „þegar ég nú, sam­kvæmt umboð­inu sem þjóðin fól mér, set Alþingi í síð­asta sinn flyt ég þing­inu í senn djúpa virð­ingu mína og ein­lægar þakk­ir.“ Margir litu svo á að með þessu hafi Ólafur Ragnar boðað að hann bjóði sig ekki fram þegar for­seta­kosn­ingar fara fram næsta sum­ar. ­For­set­inn sagði hins vegar að hann væri að setja Alþingi í síð­asta sinn „sam­kvæmt umboð­inu sem þjóðin fól“ hon­um. Slíkt umboð gæti hann end­ur­nýjað ef hann byði sig fram á ný.

Það má velta því fyrir sér hvað valdi því að for­seti þjóð­ar­innar ákveði að tala ætið með jafn óskýrum hætti um fram­tíð­ar­á­form sín og hann velur að gera. Hver svo sem ástæðan er virð­ist þjóð­in, og fjöl­miðlar henn­ar, hlaupa til við að túlka óræðar yfir­lýs­ingar hans í hvert sinn sem hann velur að koma þeim á fram­færi.