Hilmar Hild­ar­son Magn­ús­ar­son, for­maður Sam­tak­anna '78, vill að stjórn­völd sýni stuðn­ing sinn við sam­tökin í verki og styrki þau fjár­hags­lega. Þetta kom fram í ræðu for­manns­ins á aðal­fundi sam­tak­anna, sem fram fór í gær.

Í ræðu sinni sagði Hilm­ar: „Starfs­fólk og sjálf­boða­liðar hreyf­ing­ar­innar vinna í dag ómet­an­legt og frá­bært starf við mjög krapp­ann kost. Við finnum að almenn­ingur og stjórn­völd gera mikla kröfu til okkar um þjón­ustu við og bar­áttu fyrir mann­rétt­indum hinsegin fólks. Þetta er mjög eðli­leg krafa enda félagið eina stofn­unin á Íslandi sem býr yfir víð­tækri sér­fræði­þekk­ingu í mála­flokkn­um, og heldur um leið úti jafn öfl­ugri þjón­ust­u, hvort sem varðar ráð­gjöf, fræðslu, ung­liða­starf, rétt­ar­gæslu gagn­vart lög­gjafa og fram­kvæmda­valdi og bar­áttu fyrir sýni­leika, virð­ingu og við­ur­kenn­ingu hinsegin fólks.

Hins vegar þarf hér að taka fram að félagið mun aldrei rísa undir þessu án þess að til komi fjár­magn og það er bæði óraun­hæft og ósann­gjarnt að ætl­ast til þess að jafn mik­il­vægt starf sé nær ein­göngu sett á herðar sjálf­boða­liða. Það er kom­inn tími til að stjórn­völd geri sér grein fyrir þessu og þar á ég bæði við um ríki og sveit­ar­fé­lög. Stefna er einskis virði án fjár­magns til fram­kvæmda. Svo ein­falt er það. Fylgi fjár­magn ekki með eru fögru lof­orðin lítið annað en orðin tóm. Við sjáum bæði ríki og sveit­ar­fé­lög styðja ýmsa hópa og mál­efni um miklu stærri upp­hæðir en þau setja í mann­rétt­inda­bar­áttu hinsegin fólks. Fram­lög til okkar eru í raun hreinn brand­ari í sam­an­burð­in­um. Þetta snýst ein­fald­lega um það hvort stjórn­völdum sé raun­veru­lega alvara með fögrum orðum um stuðn­ing við mann­rétt­indi hinsegin fólks og lífs­ham­ingju þess. Ég neita að trúa því að svo sé ekki - því þetta varðar okkur öll. En nú reynir á stóru orð­in.“